سیاسی

دوستان و همراهان ما شاید دیر ولی حتماً درخواهند یافت که هر ضربه دشمن به ما، آن‌ها را و هر ضربه دشمن به آن‌ها، ما را از اهداف مشترک دور خواهد کرد. بسیاری از رهبران، کادرها و اعضاء حزب توده ایران می دانستند که ضرورت تاریخی همراهی کردن متحدین طبیعی طبقه کارگر برای نیل به شاهراه دمکراسی توده‌ای ممکن است خونبار باشد. با این وجود حزب توده ایران با شجاعت و آگاهی طبقاتی و با جان و جسم رهبران و اعضاء خود به‌مثابه عاشقان سعادت زحمتکشان، قدم در مسیر این راه خطیر و خونین گذاشت ولی متحدین طبیعی حزب توده ایران، ناآگاهانه و ناباورانه در این راه خونبار گرفتار آمدند.

ما نمی‌دانیم سازمان مجاهدین خلق چقدر فریفته و تحت تأثیر هماهنگ ضدانقلاب داخلی و امپریالیسم قرارگرفت تا در آن لحظه مشخص به درگیری مسلحانه با جمهوری اسلامی‌ ایران روی آورد (نیروهای ارتجاعی و ضدانقلاب داخلی با حقیر شمردن توان سازمانی و نظامی ‌سازمان مجاهدین خلق ایران از یک طرف و امپریالیسم آمریکا و انگلیس با باد کردن و قوی جلوه دادن آن از طرف دیگر، به‌طور هماهنگ آن‌ها را تحریک کردند و به‌سمت درگیری نظامی ‌با جمهوری اسلامی ‌هل دادند ) ولی می‌توان نیک پی برد که ابوالحسن بنی صدر در سوق دادن پنهان و آشکار آن‌ها به سمت درگیری مسلحانه با جمهوری اسلامی‌ ایران، نقشی کمتر از امپریالیسم و ضدانقل

محسن رنانی که چندی پیش نسبت به دو قطبی شدن انتخابات و تاثیر مستقیم آن بر اقتصاد کشور و لاینحل ماندن مشکلات حاکم بر اقتصاد ایران از جمله رکود هشدار داده بود، اکنون در نامه‌ای از شورای نگهبان درخواست کرده است که در جهت ایجاد «افق روشن» برای اقتصاد ایران، با تائید صلاحیت کاندیداهایی که از نظر مراجع چهارگانه، مشکلی ندارند امکان تحقق یک انتخابات فراگیر با سطح بالایی از همبستگی ملی را فراهم آورد.

نظریات و تئوری‌های اجتماعی روحانیون مبارز و انقلابی به‌خاطر وابستگی شدید به جامعه روحانیت هیچگاه نتوانسته است انعکاس‌دهنده عریان و آشکـار تئوری‌های روشنفکران طبقات بینابینی باشد ولی به‌علت تمایل شدید بخش قابل‌توجهی از فعالان سیاسی دمکرات‌های انقلابی به استفاده از مفاهیم مذهبی برای بسیج و تهییج توده‌ها، آن‌ها را به مواضع روحانیت مبارز نزدیک‌تر کرد.

لازم می‌دانم با بررسی جداگانه ماهیت طبقاتی بورژوازی ملی به‌عنوان یکی از ارکان طبقات موجود کشورمان در گذشته و حال، که در آینده سیاسی و اقتصادی میهن‌مان نیز نقش‌آفرینی خواهد نمود به بررسی روانشناسی طبقاتی آن بپردازم. این بررسی از آن روی ضروری است که بسیاری از روشنفکران چپ و از جمله آقای دکتر محیط از درک ماهیت مواضع حزب توده ایران در مقطع انقلاب نسبت به این طبقه عاجز مانده‌اند.