سرمقاله

پی‌آمد بحران کنونی در اقتصاد ایران، معکوس شدن شتابان آسانسور طبقاتی است. اقشار و طبقات کارگری و زحمتکش در مدت زمانی کوتاه با رشد منفی در توان اقتصادی‌شان روبه‌رو شده‌اند و این تغییرات سریع و رادیکال قاعدتاً تأثیراتی قریب‌الوقوع بر سپهر اجتماعی و سیاسی ایران خواهد گذاشت. در چنین وضعیتی وقوع یک پدیده، یعنی «وضعیت قحطی‌زدگی ارزی»، حتمی خواهد بود.

در چنین شرایطی که دشمن طبقاتی می‌کوشد تا حزب تودهٔ ایران و هر شکل از تفکر سوسیالیستی و کمونیستی را از ذهن توده‌‌ها پاک کند، برای هرکس که قلبش برای طبقهٔ کارگر ایران می‌طپد بسیار امیدوارکننده است که هیأت سیاسی اجرایی حزب تازه بنیاد «چپ » ایران، مدتی کوتاه پس از برگزاری کنگرهٔ مؤسس حزب، لازم دیده است که طی اعلامیه‌ای دست به بزرگداشت حزب کمونیست ایران بزند و تاریخ مبارزات انقلابی آن را برشمرد.* اما متأسفانه این امیدواری به‌سرعت با خواندن متن اعلامیه به‌یأس بدل می‌گردد و روشن می‌شود که منظور از آوردن عبارت «صد سال مبارزه برای آزادی و سوسیالیسم در ایران» در سرتیتر اعلا

اگرچه، ... رفیق صفری به مسألهٔ تغییر ایدئولوژی و مشی حزب به‌عنوان یک برخورد تاکتیکی در عکس‌العمل به شرایط پس از فروپاشی اردوگاه سوسیالیسم می‌نگریستند، اما بوده و هستند برخی سوسیال‌دموکرات‌های واقعی، که هم در جریان کنگرهٔ سوم و هم در درون کمیتهٔ مرکزی منتخب کنگره، از نظر ایدئولوژیکی به‌دنبال سوسیال دموکراتیک سازی حزب بوده‌اند و هنوز نیز هستند، و حمایت‌شان از مواضع رفیق صفری در آن مقطع تنها به‌منظور گشودن راه برای تثبیت موقعیت خودشان در رهبری حزب بوده است.

سایت «۱۰ مهر»، با توجه به حساسیت شرایط میهن ما در حال حاضر، و با نظر به اهمیت تاریخی ارزیابی‌های رهبری وقت حزب توده ایران از انقلاب مردمی و ضدامپریالیستی بهمن ۱۳۵۷، این ویژه‌نامه را تدارک دیده است.

«۱۰ مهر»: با سپاس فراوان از اینکه این فرصت را در اختیار ما قرار داده‌اید تا با شما به‌عنوان یکی از رهبران و مسئولان حزب توده ایران در دوران فعالیت علنی (۶۱ ـ ۱۳۵۷) گفت‌وگو کنیم. هدف ما از انجام این گفت‌وگو این است تا از طریق بازگویی واقعیت از زبان شما، برخی ابهامات که اخیراً از طریق انتشار تحلیل و تفسیرهای متفاوت در فضای مجازی ایجاد شده است، برطرف گردد.