یادمانده

نمی‌دانم رنگم پریده است یا نه، اما دلم تاپ تاپ می‌زند و دهانم خشك شده است. پدرم جلویم ایستاده وماموران زندان شناسنامه‌اش را كنترل می‌كنند. «چه خوب كه نفهمید.» پاسبان دیگری بازرسی بدنیش می‌كند. از جیبش چند كلید و مقداری پول در می‌آورد و روی میز می‌ریزد. پاسبان، هیکل درشتی دارد و پدرم ریز اندام است. به پدرم می‌گوید: «كفشاتو در بیار؛ جوراباتم در بیار.» پدرم همین كار را می‌كند. كفش‌های پدرم را به طرف زمین برمی‌گرداند و تكان می‌دهد و می‌گوید: «خیل خب برو.» انگار كارشان تمام شده است. اما یكباره داد می‌زند: «وایسا بینم!

طبقه کارگر ایران یکی دیگر از رزمندگان پُرشور و فداکار خود را از دست داد.

فردا، ششم اسفند ماه مصادف است با سالگرد اعدام يكى از خوشنامترين و شريفترين فرماندهان ارتش ايران، زنده ياد ناخدا دكتر بهرام افضلى فرمانده نيروى دريايى ايران در دوران جنگ ايران و عراق.