یادمانده

ششم اسفند ماه، ۳۱ـمین سالروز شهادت رفقا ناخدا بهرام افضلی، سرهنگ هوشنگ عطاریان، سرهنگ بیژن کبیری، سرهنگ حسن آذرفر و کادرهای سازمان «نوید»، رفقا شاهرخ جهانگیری، عضو مشاور کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران و فرزاد جهاد، رضا خاضعی، محمد بهرامی‌نژاد، ابوالفضل بهرامی‌نژاد و خسرو لطفی از راه می‌رسد. بدین مناسبت دو نوشتار از سایت «ناخدا دکتر مهندس بهرام افض

سی ویک سال از اعدام جنایتکارانه و نابخشودنی ناخدا بهرام افضلی و ۹ تن از یاران قهرمان او توسط جمهوری اسلامی ایران در روزهای آغازین اسفند ماه ۱۳۶۲ گذشت.

اعدام ناخدا افضلی و یارانش نقطه عطف و آغازی بود برای فاجعه ملی قتل عام زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷. نگاهی گذرا به چرایی و پیش‌زمینه‌های این جنایت نابخردانه خالی از فایده نیست.

«از من می‌پرسند محمد (جانجانیان) به چه جریان سیاسی تعلق داشت؟ فقط یک جمله از او می‌گویم. همیشه می‌گفت: حزب توده مثل چشمه می‌ماند. همه به آن حمله می‌کنند، روشنفکران خرده بورژوا، ارتجاع داخلی، بی‌خبران، سرسپردگان مزدور، امپریالیسم ... ولی این چشمه همچنان زنده است و می‌جوشد و همه این لجن‌ها و موج‌های گل‌آلود را می‌شوید ...

در میهن ما ایران، در درازنای تاریخ، انسان‌های بزرگی زیسته‌اند که هر یک در کالبد مادی و معنوی عصر خود، با شراره‌ای ناب به‌خاطر آن‌چه آنان عدالت، آزادی و فرهیختگی می‌شمرده‌اند، با جان، اندیشه و قلم خود رزمیده و سوخته‌اند.