یک «نوآوری» دیگر در حوزۀ جنایت علیه بشریت
دانش و امید، سوم مهر ۱۴۰۳ــ
روز سه‌شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۳، رژیم جعلی، تروریست و کودک‌کش اسرائیل، دست به جنایت دیگری علیه بشریت زد. هزاران پیجر تایوانی مورد استفادۀ نیروهای نظامی و غیرنظامی حزب‌اللـه لبنان، با روش هک از راه دور، منفجر شدند. تا زمان نگارش این یادداشت، دست‌کم ۳۷ نفر، از جمله چند کودک کشته، و بیش از ۳۰۰۰ تن به‌شدت مجروح شده‌اند که حال ۲۰۰ تن از آنان، وخیم است. اکثر مجروحان بینایی یک یا هر دو چشم و انگشتان دست خود را از دست داده‌اند.
یکی از روش‌های رژیم صهیونیستی در دهه ۱۹۹۰، برای ضربه زدن به گروه‌های مقاومت لبنانی و فلسطینی، استفاده از تکنولوژی برای ترور افراد کلیدی بود. گزارش‌هایی وجود دارد که اسرائیل از تکنولوژی‌های مخابراتی و ارتباطی مانند تلفن‌های همراه یا پیجرها برای هدف قرار دادن اعضای برجسته مقاومت، از جمله یحیی عیاش از کارشناسان برجستۀ نظامی حماس از طریق انفجار تلفن همراه وی استفاده کرده است.
در یکی دیگر از این موارد و در همان سال‌ها، اسرائیل از انفجار پیجرهای متعلق به نیروهای مقاومت برای ترور استفاده کرد. شیوۀ کار این بود که با ارسال پیام یا فعال کردن پیجر، دستگاه منفجر می‌شد و کاربر آن هدف قرار می‌گرفت. از این روش برای ترور افرادی که به‌سختی در دسترس بودند استفاده شد. این نوع استفاده از تکنولوژی در عملیات‌های نظامی و تروریستی نشان‌دهنده قدرت و پیچیدگی تکنولوژی‌های ارتباطی است که می‌توانند به جای انتقال پیام، به سلاح‌های مرگبار تبدیل شوند.
اگرچه استفاده اسرائیل از سیستم‌های مخابراتی برای ترور مبارزان جنبش مقاومت، مسبوق به سابقه است، اما اقدام جدید این رژیم در انفجار پیجرها و بیسیم‌ها، بدون هیچ ملاحظه‌ای، مرزهای پیشین جنایت را جابه‌جا کرد. وقوع این فاجعه نشان می‌دهد که اسرائیل، با هر وسیلۀ ممکن، دست به جنایت علیه بشریت می‌زند. ابعاد این جنایت و نیز زنندگی و بی‌پروایی جانیان اسرائیلی در انجام آن به‌حدی بود که نه تنها تولیدکننده این تجهیزات و شرکت‌های واسطه و کشورهایی که در مظان اتهام صادرات این محصولات آلوده بودند، هرگونه دخالت و همکاری در انجام این جنایت را انکار کردند، بلکه به گزارش الجزیره، رئیس‌جمهور رژیم نژادپرست اسرائیل نیز ناگزیر با بیان این ادعا که «حزب‌اللـه امروز دشمنان زیادی دارد و ما کاری به بمب‌گذاری پیجرها نداریم!» سعی کرد تا دستان خون‌آلود رژیمش را از این جنایت تطهیر کند.
نکتۀ قابل توجه دیگر آن است که اگرچه دولت آمریکا رسماً ارتباط با این موضوع را انکار نمود، اما هم‌زمان به صورت عملی از این جنایت حمایت کرده است. کیست که نداند صنایع الکترونیک تایوان (از جمله شرکت گلد آپولو، سازندۀ پیجرها) تماماً متکی به تکنولوژی و سرمایۀ آمریکا هستند. فرایند تولید و کنترل کیفیت این محصول در اروپا، و جاسازی مواد منفجره در آن، نمایان‌گر مشارکت و پیوند نیروهای اهریمنی، در سطح جهان است. هم‌دستی امپریالیست‌های آمریکا و اروپا، جلوه‌ای از پیوند این دسته از نیروهاست. برای مقابله با آن، اتحاد همۀ نیروهای ضدامپریالیسم، ضروری و اجتناب‌ناپذیر است.
از سوی دیگر جنایت اخیر اسرائیل تنها یک نمونه از کاربردهای تکنولوژی در جنگ‌ها و درگیری‌های نظامی است که می‌توان آن را در چارچوب «خرابکاری‌های تکنولوژیک» یا «تروریسم تکنولوژیک» طبقهبندی کرد.
نمونۀ دیگری از این اقدامات مشابه خرابکاری ایالات متحده علیه شوروی از طریق فروش قطعات معیوب کامپیوتری در دوران جنگ سرد است. یکی از معروف‌ترین عملیات‌های خرابکاری تکنولوژیک که توسط ایالات متحده علیه اتحاد جماهیر شوروی انجام شد، عملیاتی بود که طی آن سیا در طول جنگ سرد توانست قطعات و نرم‌افزارهای معیوب را از طریق کانال‌های غیرمستقیم به شوروی بفروشد یا منتقل کند. این قطعات معیوب در پروژه‌های بزرگ شوروی، از جمله پروژه‌های نظامی و زیرساختی استراتژیک مانند شبکه‌های انتقال انرژی استفاده می‌شدند. در یکی از بزرگ‌ترین نمونه‌ها، یک نرم‌افزار معیوب در سیستم‌های کنترلی یک خط لوله گازی شوروی نصب شد که بعدها باعث انفجار بزرگی در این خط لوله شد. این انفجار به یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های خرابکاری تکنولوژیک در جنگ سرد معروف شد، و نشان داد که چطور تکنولوژی‌های آسیب‌پذیر می‌توانند به سلاح‌هایی تبدیل شوند که به طور مخفیانه عمل کرده و خرابی‌های گسترده‌ای را بدون نیاز به حملات مستقیم نظامی ایجاد کنند.
در یک مثال دیگر می‌توان به خرابکاری در سیستم‌های رایانهای نیروگاه‌های اتمی ایران در سال ۱۳۸۹ به وسیلۀ بدافزار استاکسنت که بر اساس مصاحبۀ ادوارد اسنودن با نشریۀ اشپیگل، با همکاری سیا واسرائیل ساخته شده بود، اشاره نمود. مطابق برخی گزارش‌ها آلوده شدن سیستم‌های رایانهای نیروگاه اتمی ایران از طریق تعدادی از قطعات جانبی کامپیوتری بوده که دقت لازم در خرید آنها انجام نگرفته بود، و این در حالی بود که در سال ۱۳۸۵ برخی از نمایندگان مجلس ایران نسبت به طرح سئوال از وزیر وقت امور خارجه ـــ منوچهر متکی ـــ دربارۀ چرایی عدم انتشار فهرست هفت جلدی از شرکت‌ها و محصولات مرتبط با اسرائیل اقدام نموده بودند.
ترور مصطفی احمدی روشن، مسئول بازرگانی و خرید سایت اتمی نطنز در سال ۱۳۹۰ را نیز می‌توان در همین چارچوب و در راستای پیشبرد خرابکاری‌های تکنولوژیک ارزیابی نمود. ترور افرادی که در حوزه خرید و تأمین تجهیزات مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران فعالیت داشتند، نشان‌دهنده این است که سازمان‌های اطلاعاتی خارجی مانند موساد نه تنها به دنبال دانشمندان فعال در تحقیقات هسته‌ای بودند، بلکه افرادی را که درحوزه خریدهای تکنولوژیک و تأمین تجهیزات حساس فعالیت داشتند را نیز هدف قرار می‌دادند.
به هر حال، به نظر می‌رسد که درخواست نمایندگان مجلس در سال ۱۳۸۵ و نیز ترورها و خرابکاری‌های تکنولوژیک انجام شده در درون کشور، نتوانست تا زنگ هشداری جدی برای مسئولان مرتبط کشور در این حوزه‌ها باشد زیرا که به‌رغم ادعای منوچهر متکی ـــ وزیر وقت امور خارجه ـــ در مجلس که فهرست شرکت‌ها و محصولات مرتبط با اسرائیل در اختیار نهادهای مسئول قرار گرفته، به گزارش همشهری آنلاین مجدداً در نهم آبانماه سال ۱۴۰۲، وزارت امور خارجه اعلام کرد که فهرستی از کالاهای مرتبط با شرکت‌های صهیونیستی تهیه کرده است که با هماهنگی با وزارت صنعت، معدن و تجارت واردات آنها ممنوع خواهد شد!
به بیان دیگر، به نظر می‌رسد که کماکان واردات محصولات مرتبط با اسرائیل، دست‌کم تا زمان گزارش همشهری آنلاین تا آبان ۱۴۰۲ ادامه داشته است!
نمونه‌های یادشده، نشان‌دهنده استفاده از تکنولوژی برای اهداف نظامی و تروریستی هستند. در مورد اول، اسرائیل با استفاده از ابزارهای ارتباطی، عملیات ترور خاصی را برنامه‌ریزی کرد که نه تنها هدفش از بین بردن افراد خاص بود، بلکه نشان می‌دهد چطور ابزارهای روزمره مانند پیجرها می‌توانند به ابزارهای مرگبار تبدیل شوند. در مثال دوم، که ایالات متحده از فروش تکنولوژی معیوب برای تخریب زیرساخت‌های حیاتی شوروی استفاده کرد، نشانگر این حقیقت است که جنگ‌های تکنولوژیک می‌توانند بسیار غیرمستقیم و مخفیانه انجام شوند و تاثیرات عظیمی بر اقتصاد و توانایی‌های نظامی کشور هدف داشته باشند: کنترل تکنولوژی و زنجیره‌های تأمین آن به عنوان یک ابزار استراتژیک می‌تواند یکی از پایه‌های جنگ‌های آینده باشد، که در آن تأسیسات و شبکه‌های حیاتی کشور می‌توانند حتی بدون شلیک یک گلوله، نابود شوند.
این دو مثال اهمیت خرابکاری‌های تکنولوژیک در درگیری‌های نظامی را نشان می‌دهند. در دنیای امروز که تکنولوژی به تمامی جنبه‌های زندگی و جنگ نفوذ کرده است، قدرت‌های نظامی بزرگ با استفاده از این ابزارها به جای میدان نبرد فیزیکی، عملیات‌های تخریبی و تروریستی خود را از راه دور و به‌طور غیرمستقیم اجرا می‌کنند.
به هر روی، حزب‌اللـه بخشی از ملت لبنان، و بخشی از نیروی چند ملیتی مقاومت در مقابل امپریالیسم و صهیونیسم است. جرم او، دفاع از استقلال لبنان، و کمک به جنبش حق‌طلبانۀ فلسطینیان است که برچسب «تروریست» را که از طرف «جامعۀ جهانی» (بخوان امپریالیسم جهانی) به او اعطا شده، بر پیشانی خود دارد. جنایت فوق علیه هزاران شهروند نظامی و بیشتر غیرنظامی مردم لبنان، با ترور وحشیانه دیگری ادامه یافت که به کشته شدن عده‌ای از فرماندهان عالی نظامی حزب‌اللـه منجر شد.
هیئت تحریریه نشریه دانش و امید، حزب‌اللـه و هر نیروی دیگری را که در صف‌بندی جهانی در کنار خلق مظلوم فلسطین قرار دارد و برای آرمان رهایی آن با صهیونیسم و امپریالیسم نبرد می‌کند، صرفنظر از دیدگاه‌های ایدئولوژیکِ آنان، بخشی از نیروهای مقاومت جهانی در برابر اشغالگری ارزیابی کرده و شهادت مبارزان لبنانی را به خانواده‌ها، هم‌رزمان و تمامی دوستداران آرمان خلق فلسطین تسلیت می‌گوید!