یورش نیروهای امنیتی به مراسم یادبود بکتاش آبتین را محکوم می‌کنیم!

کانون نویسندگان ایران، در روز ۲۸ بهمن ماه، گزارش داد که «نیروهای امنیتی، انتظامی و لباس‌شخصی با ضرب و جرح و بازداشت حاضران، مراسم چهلمین روز جان باختن بکتاش آبتین را به خشونت کشیدند.» طبق این گزارش، در «دقایق پایانی مراسم آیینی که توسط خانواده‌ سامان داده شده بود، نیروهای امنیتی با هشدار، تهدید و چنگ و دندان نشان دادن به چند تن از حاضران، روند عادی مراسم را بر هم زدند. این مداخله‌ٔ سرکوبگرانه … به ضرب و شتم و بازداشت چند تن از حاضران انجامید. در این حال، مردم چند تن از بازداشت‌شدگان را از چنگ نیروهای امنیتی بیرون کشیدند، اما فشار و خشونت همچنان ادامه یافت. در نهایت نیروهای امنیتی با تهدید و ارعاب و ایجاد درگیری عمدی، مردم را به بیرون گورستان راندند.»

این‌گونه اقدامات مقامات امنیتی، که مردم را به‌خاطر حرفی، نوشته‌ای و یا ابراز عقیده‌ای تحت پیگرد «قانونی»، آن هم به اتهام «تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملّی» قرار می‌دهند، به زندان می‌اندازند، و در زندان از مراقبت پزشکی در مورد زندانیان سر باز می‌زنند، نه‌تنها در تخلف صریح از قانون اساسی است، بلکه نشان از بی‌ارزش انگاشتن جان مردم دارد.

مردم بحق می‌پرسند: تا کی قرار است این وضع ادامه پیدا کند، و جامعهٔ ما چه موقع خواهد توانست روی آرامش را بیند؟ چه موقع و کی قرار است تدابیری انسانی و عملی در راه برقراری آزادی و عدالت اجتماعی اتخاذ شود تا شرف و عزت انسان‌ها محترم شمرده شود و میان مردم و هدایت کنندگان جامعه نوعی همزیستی در جهت ارتقای منافع ملّی ایجاد گردد؟ نیروهای اطلاعاتی به‌جای معطوف کردن امکانات خود به سمت بستن رخنه‌های نفوذ دشمان واقعی میهن‌مان، همهٔ همّ و غمّ خود را متوجه خاموش ساختن نویسندگان و هنرمندان و بستن دهان این و آن کرده‌اند. کی و چگونه به این‌گونه سیاست‌های سرکوبگرانه پایان داده خواهد شد؟

آیا این دردناک نیست که وقتی خانواده‌ای برای عزیز از دست رفته‌اش مراسم یادبود چهلمین روز درگذشت برگزار می‌کند، مقامات امنیتی شرکت کنندگان در آن مراسم را در محاصرهٔ خود قرار دهند و با شنیدن کوچکترین صدایی مخالفِ میل خود، به آن مراسم و به آن داغ دیدگان حمله کنند؟ مگر نه این‌که چنین مراسمی برای آرامش بازماندگان و کاهش درد آنان برگزار می‌شود؟ کاش مدعیان «عدالت» کمی هم غمخوار مردم خویش بودند و خود را در برابر آنان پاسخگو می‌دانستند.

ما خود را در غم و اندوه خانوادهٔ بکتاش آبتین و کانون نویسندگان ایران  شریک می‌دانیم و می‌کوشیم تا در کنار مردم میهن‌مان، در راه ایجاد جامعه‌ای سرشار از صلح، آزادی و عدالت مبارزه کنیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *