ادبی-هنری

این مقاله بخش مربوط به ترکمنها است که از کتاب «ملل ترک، بخشهایی از تاریخ اتنیکی»، ترجمه شده است. این کتاب به جنبه‌های تاریخ نویسی و مطالعه منابع پژوهش قوم شناسی برخی ملل ترک و مسائل کلیدی تاریخ اتنیکی آنها از جمله ترکمنها پرداخته است. هیئت تحریریه ی این کتاب عبارتند از: گروموف د.و.، گوبوگلو م.ن.، اوستاپنکو ل.و.، استارچنکو ر.آ.، چشکو س.و. و نویسندگان مقاله تحلیلی آن دکتر علوم تاریخ و.و. کارلف، دکتر علوم تاریخ گ.آ.کوماروا، است.

«سرانجام فاجعه شهادت رفیق کبیر ما، رحمان هاتفی از جانب حزب نیز گواهی شد. اینک می‌توانم قطعه‌ای را که ۵ سال پیش چون بانگی همراه با گدازه‌های آتش در هنگام وقوع حادثه از جان برآوردم، اما در دامنه‌ها سرد و خاموش ماند، بخوانم. چشم در راه فرصتی که به‌دست آید تا به بازشناسی آن پرنده سفید که در غروب قله‌ها گم کردیم، بنشینیم.»

برای شنیدن شعر به فایل پیوست مراجعه کنید.
 

تحلیل قیاسی و سنتز داده‌های تاریخی و جغرافیایی موضوع مورد مطالعه امکان احیاء و بازآفرینی نقشه اسکان اوغوزها و ترکمن‌ها در آسیای میانه در سده‌های ده و یازده را می‌دهد.

در سال ۲۰۰۹ درگزارش خبرگزاری روسی تاس خبری با عنوان باستان‌شناسان در ترکمنستان به میهن اجدادی دین زرتشتی «پی بردند» درج شد. بنابر این گزارش، کنفرانس بین‌المللی در مرکز ایالت ماری (مرو) ترکمنستان به‌نام «مرگوش (مرو) باستان  ـ مرکز جدید تمدن جهان» فرضیه علمی‌ درباره ترکمنستان به‌مثابه زادگاه زرتشت را اعلام کرد.

زنی را می‌شناسم من 

که شوق بال و پر دارد 

ولی از بس که پُر شور است 

دو صد بیم از سفر دارد 

زنی را می‌شناسم من 

که در یک گوشه‌ی خانه 

میان شستن و پختن 

درون آشپزخانه 

سرود عشق می‌خواند