ادبی-هنری

«ابتدا،
هیچ نبود.
نه کلمه‌ای،
نه کلامی،
نه ترانه‌ای،
نه فریاد موزونی از سر شوق.

این قانون دلپذیر انسان‌هاست
که از انگور شراب می‌گیرند
از ذغال آتش می افروزند
و از بوسه‌ها انسان می‌سازند

این قانون خشن انسان‌هاست
که با وجود جنگ و بدبختی
با وجود خطرات مرگ
خود را سالم نگه دارند

این قانون پرشور انسان‌هاست
آب را به روشنایی تبدیل کردن
رویا را به واقعیت
و دشمنان را به برادران

رمان «گذرنامه‌های کاذب» (٣) شامل ٨ داستان کمابیش کوتاه است که بیشتر الهام گرفته شده از رویداد‌های زندگی شخصی اوست: به‌عبارت دیگر، شخصیت‌هایی (مانند دیتکا) که با آن‌ها، هر یک به‌نحوی، در مسیر مبارزه‌اش رابطه داشته است. در داستان‌هایش، شخصیت‌های پویا هستند، مبارزه می‌کنند، شکنجه می‌شوند و می‌میرند. این رمان در سال ١۹۳۷ موفق به دریافت جایزه  ادبی گنکور شد. می‌توان امروز نیز چنین جایزه‌ای را به این کتاب ٣۶۴ صفحه‌ای که به‌نحو بارزی امروزین است، اعطاء کرد.

مطلب دریافتی

تقدیم به روان پاک‌تر از گلبرگ پری آیتی و همه پریانی که جان خود را در راه عشق به توده‌ها گذاشتند.

در آن دور دست‌های دریا، آب به رنگ گل‌های بنفشه آبی است یا مانند شفاف‌ترین شیشه‌ها زلال است و آن چنان ژرف که نمی‌توان در آن لنگر انداخت. باید شمار بسیار زیادی برج کلیسا را روی هم گذاشت تا بتوان ژرفای آن را اندازه گرفت.