برگ‌هایی از تاریخ

ارامنه قراباغ و بخش بزرگی از اتباع جمهوری ارمنستان که ناسیونالیسم ضد اجتماعی و ضد سوسیالیستی‌شان آنان را تا سطح نژاد‌پرستان تنزل داده است، درست همانند همپالکی‌هایشان در جمهوری آذربایجان و جمهوری ترکیه که نژادپرستی ترکی را سپر و سلاح خود در برابر همه و از جمله در برابر نژادپرستی داشناک‌های ارمنی گرفته‌اند، برای منافعی حقیر و بدتر از آن برای خشنودی ارواح مردگانی که قرن‌ها پیش از جهان رفته‌اند، زندگان بی‌تقصیر خود را از کوچک و بزرگ، قربانی می‌کنند. اینان بی تردید جنایتکارند و تکلیف هر انسان آزاده و عدالت‌خواهی مبارزه با این جنایات و تمهیدات جنایت‌آفرین است.
 

هر چه که بود و هست، مردم برلین شاید این شانس را داشتند که فرمانده نظامی شهر به نیکلای برزارين، ژنرالی از قوای شوروی سپرده شد که کارنامه‌اش برای خود آلمانی‌ها هم شگفت‌انگیز و قابل احترام است.

او که افسری باسواد و اهل مطالعه بود، اولین نفری بود که رود اودر در مرز لهستان و آلمان را پشت سر گذاشت و با سربازان خود در ماه آوریل پا به خاک برلین گذاشت.

روز ۱۹ اردیبهشت (۹ مه)، سالروز پیروزی تاریخ‌ساز مردم قهرمان اتحاد شوروی را بر فاشیسم هیتلری جشن می‌گیریم. 
در این روز تاریخی، نه تنها باید بار دیگر در برابر دلاوری‌های جانبازانه میلیون‌ها زن و مرد سر تعظیم فرود آورد، بلکه لازم است تا ابعاد دوران‌ساز و پیامدهای تاریخی پیروزی بر آلمان نازی و رهایی مردم آلمان از یوغ نازیسم را از نو مورد بررسی قرار داد. 

متن زیر خلاصه‌ای از فصل سوم کتاب «خمینیسم: مقالاتی دربارهٔ جمهوری اسلامی»، به‌قلم تاریخ دان معاصر ایرانی، دکتر یرواند آبراهامیان، است که در سال ۱۹۸۳ از سوی دانشگاه کالیفرنیا به چاپ رسیده است. به‌منظور بزرگداشت روز جهانی کارگر، ترجمهٔ این متن را در اختیار خوانندگان گرامی قرار می دهیم.
 
 
 

این حادثه ۵٢ سال قبل در سال ١٩۶٨ در پراگ، پایتخت جمهوری سوسیالیستی چکوسلواکی روی داد، که با همیاری انترناسیونالیستی کشورهای عضو پیمان ورشو یکی از خشن­‌ترین هجوم ضدانقلابی دوره «جنگ سرد» سرکوب شد. رویدادهای پراگ به نقطه عطفی در مبارزه دنیای سوسیالیستی علیه امپریالیسم بدل گشت. در عین حال، وقایع پراگ (١) همچنان به‌عنوان مبنای تبلیغات ضدکمونیستی نیروهای مختلف سرمایه­‌داری و ابن‌­الوقت­‌ها استفاده می‌­شود.‬