آموزش های مارکسیسم لنینیسم

جامعهٔ امروزین به‌طور کامل بر استثمار توده‌های عظیم طبقهٔ کارگر به‌دست اقلیتی کوچک، یعنی طبقهٔ مالکان و طبقهٔ سرمایه‌داران، استوار است. این جامعه یک جامعهٔ برده‌داری است زیرا کارگران «آزاد»، که همهٔ عمر برای سرمایه‌داران کار می‌کنند، «حق دارند» تا آنجا وسایل معیشت داشته باشند که برای بقای آنان به‌عنوان برده های تولیدکنندهٔ سود، و برای تضمین تداوم نظام سرمایه‌داری، لازم است.

امپریالیسم از نظر ماهیت اقتصادی خود، سرمایه داری انحصاری است و همین امر جای امپریالیسم را در پویهٔ تاریخ معین می کند، زیرا انحصار، که بر زمینهٔ رقابت آزاد و درست از درون رقابت آزاد پدید آمده، نشانگر جریان گذار از نظام سرمایه داری به نظام اجتماعی ـ اقتصادی عالی تری است. باید به ویژه چهار نوع عمدهٔ انحصار، یا چهار نمودار عمدهٔ سرمایه داری را که صفت مشخصهٔ دوران مورد بحث است، یادآور شد.

ما به نزدیکی تفکیک ناپذیر ترویج و تبلیغ سوسیالیستی و دموکراتیک و به موازی بودن کامل کار انقلابی در این یا آن رشته اشاره کردیم. ولی بین این دو نوع فعالیت و مبارزه فرق بزرگی هم موجود است. این فرق عبارت از آن است که پرولتاریا در مبارزهٔ اقتصادی کاملاً تنها بوده و ... فقط از کمک آن عناصری از خرده بورژوازی برخوردار است (و آن هم نه همیشه بلکه بندرت) که به سمت پرولتاریا گرایش دارند. حال آنکه در مبارزهٔ دموکراتیک، یعنی در مبارزهٔ سیاسی، طبقهٔ کارگر ...

تعریف جامع و همه‌جانبهٔ طبقهٔ اجتماعی را ولادیمیر ایلیچ لنین به دست داده است. لنین می‌گوید: