آموزش های مارکسیسم لنینیسم

در اوائل سال ١٨۵٠، مارکس مقاله‌هایی درباره فرانسه می‌نویسد که سال‌ها بعد دوست و هم‌رزمش انگلس، آنها را‬ زیر عنوان «مبارزات طبقاتی در فرانسه» به چاپ می‌رساند. مارکس یک جمع‌بندی از این فصل سرنوشت‌ساز تاریخ فرانسه ارائه می‌دهد: جمع‌بندی‌ای که با انقلاب فوریه ١٨٤٨ آغاز می‌شود و با کودتای ٢ دسامبر ١٨۵١ لوئی ناپلئون بناپارت پایان می‌پذیرد. ‬
‬

از آنچه گفته شد، پیداست که مارکس ناگزیری تبدیل جامعه سرمایه‌داری را به سوسیالیستی، تماماً و صرفاً از قانون اقتصادی حرکت جامعه معاصر نتیجه می‌گیرد. اجتماعی شدن کار که به هزاران شکل و با سرعت روزافزون پیش می‌رود و در افزایش تولید بزرگ، کارتل‌ها، سندیکات‌ها، و تراست‌های سرمایه‌داران و هم‌چنین در افزایش عظیم حجم و قدرت سرمایه مالی، به‌طور چشمگیر جلوه‌گر است، پایه عمده مادی فرارسیدن ناگزیر سوسیالیسم شمرده می‌شود.
 
 

آن‌طور که لنین در گفت‌وگو با او. پل در سال ۱۹۲۰ گفت: «هدف نظریات تئوریکی ما در این است که ما را در فعالیت‌های انقلابی‌مان هدایت کند. بهترین جا برای بررسی و آزمون نظریات تئوریکی ما میدان فعالیت‌های رزمی ‌است. آزمون واقعی برای یک فرد کمونیست، درک و شناخت او است، که کجا و کی مارکسیسم خود را به عمل تبدیل می‌کند».
 

در نخستین فاز جامعهٔ کمونیستی‏ (که معمولاً‏ آن را سوسیالیسم می‌نامند‏)،‏ «حقوق بورژوایی‏» نه به‌طور کامل،‏ بلکه به‌طور محدود و فقط به‌میزان تحول اقتصادی انجام یافته،‏ یعنی فقط در زمینهٔ وسایل تولید،‏ ملغی می‌شود. 
 

«... دو انحراف مهم که از آغاز پیدایش مارکسیسم و در کنار آن و به اشکال و با عناوین و نام‌های مختلف عرض اندام کرده، یعنی ناسیونال ـ کمونیسم و لیبرال ـ کمونیسم، هر دو نتیجه سفسطه در واقعیت، لذا سفسطه در مارکسیسم به‌مثابه علم است. این دو انحراف مهم و فریبنده در دوران ما رخنه و دامنه وسیعی یافته است....