آموزش های مارکسیسم لنینیسم

در دوران ما، بورژوازی برای هماهنگی اقدامات خود در زمان بحران‌ها و ناسازگاری اوضاع اجتماعی، برای دستکاری در ذهنیت زحمت‌کشان، برای پیش‌بینی چگونگی رشد تحولات و در نتیجه کاستن از حدت تضادهای اجتماعی، خود را به‌خوبی سازمان داده است. بورژوازی با شامه طبقاتی خود نزدیک شدن اوضاع بحرانی را حس می‌کند و کاملاً آگاهانه بر وقوع آن پیشی می‌گیرد. کمونیست‌ها اما کاهش حدت اوضاع بحرانی را چنان تلقی می‌کنند که انگار «هنوز زمان آن فرا نرسیده است». ...

اندیشه مارکس دریایی است ژرف و گسترده که می‌توان در هر گوشه آن به جست‌و‌جو پرداخت و این جست‌و‌جو غالباً به یافته‌ها و آموزه‌هایی اساسی می‌انجامد که فقط پاسخ به یک پرسش یا توضیح یک مسأله اجتماعی نیست.

«جنگ داخلی در فرانسه» همانند «مانیفست حزب کمونیست» تهیه شده در «اتحادیه کمونیست‌ها»، از آثار مارکس در داخل تشکیلات کارگری به‌حساب می‌آید و دنباله نوشته‌های او درباره جنگ فرانسه با پروس در سال ۱۸۷۰ است. «جنگ داخلی در فرانسه» به‌نام شورای عمومی انجمن بین‌المللی کارگران که در سال ۱۸۶۴ شکل گرفت و مارکس در آن زمان یکی از رهبران اصلی آن بود، نوشته شد. این اثر خطاب به «تمام اعضاء انجمن در اروپا و ایالات متحده»‌ بود که بدین‌سان بُعد گروهی دارد. مارکس نویسنده آن بود، ولی تنها امضاکننده آن نبود.

واپسین تأیید، طنزآلود (و غم‌انگیز) به‌خاطر وزن یک سنت ماندگار، به نظر می‌آ‬ید که برخی از آسیب‌شناسی‌های زندگی سیاسی فرانسه که بیش از ۱۵۰ سال پیش توسط مارکس تشخیص داده شده است، هنوز آینده خوبی در پیشِ رو داشته باشند. این مطلب مطالعه «١٨ برومر» را فوری‌تر می‌نماید.‬

‬

در اوائل سال ١٨۵٠، مارکس مقاله‌هایی درباره فرانسه می‌نویسد که سال‌ها بعد دوست و هم‌رزمش انگلس، آنها را‬ زیر عنوان «مبارزات طبقاتی در فرانسه» به چاپ می‌رساند. مارکس یک جمع‌بندی از این فصل سرنوشت‌ساز تاریخ فرانسه ارائه می‌دهد: جمع‌بندی‌ای که با انقلاب فوریه ١٨٤٨ آغاز می‌شود و با کودتای ٢ دسامبر ١٨۵١ لوئی ناپلئون بناپارت پایان می‌پذیرد. ‬
‬