یک سال از درگذشت رفیق عزیز ما اردشیر گذشت

حدیث هولِ قیامت که گفت واعظ شهر               کنایتی است که از روزگار هجـران گفت
نشـان یـارِ سفــر کــرده از کـه پـرسـم بـاز               که هرچـه گفت بَریدِ صبا، پریشان گفت
                                                                                                             (حافظ)

یک سال از مرگ نابهنگام رفیق و همراه عزیزمان، اردشیر جم نشان، گذشت. یک سالی که هر روزش با یاد و نام او سپری شد. می‌گویند «مرگ‌های پیش‌بینی شده، پیشاپیش درد مصیبت را قدری تسکین می‌دهد، امّا مرگ های پیش‌بینی ناپذیر بر اثر ناگهانی بودن حدوث خود، غرق مصیبتمان می‌کند».

رفیق اردشیر ناگاه و در زمانی رفت که تازه زحمات و پیگیری‌های چندین و چند ساله‌اش به ثمر می‌نشست. او با باوری عمیق به خط‌مشی سیاسی حزب تودۀ ایران و با قلبی آکنده از مهر میهن و مردم، برای مقابله با سردرگمی‌ها و راست‌روی‌های ناشی از نابودی اردوگاه سوسیالیسم، به‌همراه یکی از رفقای هم‌سنگر خود، گروه «۱۰ مهر» را بنیاد نهاد. آنان در مشارکتی هدفمند با دیگر رفقایی که در طول این راه بدان پیوستند، و با باور به سیاست انقلابی حزب تودۀ ایران، که تاز سوی رهبری آن در آستانهٔ انقلاب بهمن تدوین و تا سال ۱۳۶۱ و قبل از دستگیری‌ها اجرا می‌شد، با کار جمعی و با روشنگری و اقناع، گروه «۱۰ مهر» را به سنگری مستحکم در دفاع از خط‌مشی تاریخی حزب تودۀ ایران بدل ساختند.

هم این اعتقاد راسخ زنده‌یاد رفیق اردشیر به حقانیت راه حزب و درستی سیاست آن در برخورد به انقلاب ایران بود که او را بر آن داشت تا پس از ضربهٔ جنایتکارانه به حزب تودهٔ ایران، و به‌دنبال آن، فروپاشی اردوگاه سوسیالیسم، همهٔ زندگی خود را وقف دفاع از جهان‌بینی علمی و خط‌مشی انقلابی حزب تودهٔ ایران نماید.

امروز، پس از یک سال از درگذشت این رفیق بس گرامی، خرسندیم که توانسته‌ایم با انتشار کارپایه سیاسی گروه «۱۰ مهر»، وظایف، مسؤولیت‌ها، و کارآیی گروه «۱۰ مهر» را گسترش دهیم و آن را در عرصۀ مبارزۀ نیروهای چپ، هرچه فعال‌تر و مؤثرتر سازیم و به آرمان و آرزوهای همیشگی رفیق اردشیر ـــ بر اساس شیوهٔ برخورد مشخص به شرایط مشخص، که ویژگی برجستهٔ رفیق اردشیر نیز بود ـــ جامهٔ عمل بپوشانیم.

در این روند تاریخی بس دشوار و پرتلاطم، پشتکار، پیگیری، و فعالیت شبانه‌روزی رفیق عزیز ما اردشیر، مهم‌ترین تضمین‌کنندهٔ ادامهٔ کار ما بود. و امروز، ما جای خالی او را، که هیچ‌گاه پرکردنی نیست، هر لحظه و در هر کاری، با پوست و گوشت خود لمس می‌کنیم.
تصور همیشگی ما این بود که مبارزه‌مان را تا به آخر همراه با رفیق اردشیر ادامه خواهیم داد. افسوس که به ناگاه و خیلی زود او را از دست دادیم، اما، راهی را که همراه با رفیق عزیزمان اردشیر، با هم آغاز کردیم مصممانه ادامه خواهیم داد و در هر گامی که برخواهیم داشت، او را همراه خود خواهیم داشت.

به قول رفیق عزیزمان اسد کشتمند، که پس از یورش وحشیانه رژیم به حزب تودۀ ایران، مهماندار مهربان و با صفای بسیاری از ما در دوران اقامت در افغانستان بود: «اردشیر فرزند خلف خلق بزرگ ایران و فرزند شایسته حزب تودۀ ایران است.»

راهش پر رهرو و یاد عزیزش همواره گرامی.