تا پیروزی، همیشه
اطلاعیه رائول کاسترو روس؛ نامه یکی از خانواده‌های پنج کوبایی به‌مناسبت درگذشت فیدل؛ پیام تسلیت کمیته مرکزی حزب توده ایران به‌مناسبت درگذشت رفیق فیدل کاسترو روس، رهبر انقلاب کوبا؛ یاد‌نوشت رفیق محمدعلی عمویی در سفارت کوبا در تهران؛ اعلامیه هیأت رئیسه کمیته مرکزی حزب کمونیست فدراسیون روسیه
اطلاعیه رائول کاسترو روس
برگرفته از گرانما
خلق گرامی کوبا،
این با اندوه بزرگ است که در جلوی شما ظاهر می‌شوم تا به اطلاع خلق‌مان، دوستان امریکایی‌مان و دنیا برسانم که امروز، ۲۵ نوامبر ساعت ۲۲ و ۲۹ دقیقه، فیدل کاسترو روس، فرمانده کل انقلاب کوبا درگذشت. براساس واپسین خواسته‌های صریح او، جنازه رفیق فیدل سوزانده خواهد شد. در نخستین ساعات صبح شنبه ۲۶ نوامبر، کمیسیون سازمان‌دهنده مراسم تشیع جنازه، جزئیات رویداد ادای احترام به بنیان‌گذار انقلاب کوبا را گزارش خواهد کرد.
تا پیروزی، همیشه
نامه یکی از خانواده‌های پنج کوبایی به‌مناسبت درگذشت فیدل
برگرفته از مارکسیسم ـ لنینیسم امروز
رامون لابانینو، یکی از پنج کوبایی، و الیزابت پالمیرو، همسرش، دوستان نزدیک سردبیران مارکسیسم ـ لنینیسم امروز از اولین کسانی بودند که به مرگ فیدل کاسترو واکنش نشان دادند.
فیدل، فرمانده، رهبر ما، فیدل ما روز جمعه ۲۵ نوامبر در هاوانا درگذشت. اما وارد جاودانگی شد.
امروز من برای او می‌گریم، خانواده‌ام می‌گریند، و تمام کوبا برای او می‌گریند. ما به دالیا می‌اندیشیم، همسر جاودانه او، و همراه او و فرزندانش می‌گرییم. در اندوه وصف‌ناشدنی‌شان در کنار آن‌ها می‌مانیم.
با وجود این از اینکه نود سال در کنار ما بود خشنودیم، چرا که او پدر، راهنما و الهام‌بخش ما بود.
فیدل ما برای همیشه در کنار ما باقی می ماند، به‌شکل مظهر امید، و به‌شکل نماد اعتقاد ما به دنیای بهتری در آینده.
فیدل به خاطر تو بود که انقلاب ما در همه جهان شناخته شد و به خاطر وجود تو بود که تمام فقرای روی زمین در کنار ما هستند.
فیدل، فرمانده، دلتنگ تو خواهیم بود، و همواره دوستت خواهیم داشت، همواره به تو افتخار خواهیم کرد چرا که تو شایسته بهترینی: مدافع انقلاب‌مان ، انقلابی تو باقی خواهیم ماند!!!!!
تا پیروزی، همیشه
پیام تسلیت کمیته مرکزی حزب توده ایران به‌مناسبت درگذشت رفیق فیدل کاسترو روس، رهبر انقلاب کوبا
برگرفته از سایت حزب توده ایران، ۲۶ نوامبر ۲۰۱۶ ـ ۶ آذر ۱۳۹۵ ـ
رفیق رائول کاسترو
دبیر اول کمیته مرکزی حزب کمونیست کوبا
هاوانا، کوبا
رفیق گرامی رائول کاسترو،
کمیته مرکزی حزب توده ایران خبر ناگوار درگذشت رفیق فیدل کاسترو، رهبر انقلاب کوبا، در روز ۲۵ نوامبر را دریافت کرد. با درگذشت رفیق فیدل کاسترو، جنبش انقلابی جهانی کمونیست‌ها و نیروهای ترقی‌خواه رهبری بزرگ، انسانی بابصیرت و آرمان‌گرا، و مبارزی خستگی‌ناپذیر علیه ستم و استثمار را از دست داد. رفیق فیدل تا پایان عمرش آموزگاری وفادار و از خود گذشته، نمادی از عشق به انسانیت، عدالت، و دموکراسی، و شخصیت الهام‌بخش تزلزل‌ناپذیری برای همه مبارزان راه صلح و سوسیالیسم بود.
رفیق فیدل مدافع منافع مردم کوبا و همه مردم جهان بود که در راه صلح و عدالت اجتماعی مبارزه می‌کنند. زیر رهبری او، مردم کوبا بارها و بارها خصلت حقیقی همبستگی انترناسیونالیستی را نشان داده‌اند. مردم کوبا از مبارزه رهایی‌بخش ملت‌ها در همه قاره‌های جهان در راه آزادی از ستم استعماری و حق تعیین مسیر آینده خود فارغ از تحکم‌ها و مداخله‌های امپریالیسم آمریکا پشتیبانی کرده‌اند. ملت کوبا منابع خود را که از چنگال مالکیت خصوصی رها شده بود با مردم سراسر جهان تقسیم و تشریک کرده است و آن‌ها را در خدمت بشریت قرار داده است.
کمیته مرکزی حزب توده ایران به یاد و خاطره رفیق فیدل و کامیابی‌های او درود می‌فرستد و همبستگی و همدردی عمیق خود را با شما، با خانواده شما، و با مردم کوبا و حزب کمونیست‌شان ابراز می‌کند. آنچه از رفیق فیدل به یادگار می‌ماند، میراث گران‌بهایی برای همه ملت‌های جهان خواهد بود.
پاینده باد انقلاب کوبا!
پاینده باد همبستگی انترناسیونالیستی!
زنده باد سوسیالیسم!
کمیته مرکزی حزب توده ایران
درود و بدرود رفیق گرانقدر فیدل
(یاد‌نوشت رفیق محمدعلی عمویی در سفارت کوبا در تهران)
برگرفته از وبلاگ آینده ما
انسان در جسمش فانی است، در آثارش باقی است (کارل مارکس) و چه اثری عظیم‌تر و تأثیرگذار‌تر از انقلاب کوبا، نه تنها برای خلق کوبا، که برای تمام خلق‌ها، که برای جامعه بشری. فیدل آنچنان تأثیری بر روند جنبش‌های رهایی‌بخش دنیای معاصر گذارد که امپریالیسم برای نخستین بار نه تنها در قاره آمریکا، در سراسر جهان با پیامدهای جهانی آن در آمریکا، آسیا و آفریقا درگیر شد.
کوبا تحت رهبری هوشمندانه فیدل کاسترو از پس از پیروزی انقلاب (۱۹۵۹) به‌رغم انواع توطئه‌های خرابکارانه مزدوران امپریالیسم توانسته است همچنان اصالت انقلاب سوسیالیستی را حفظ کرده و پرچم سوسیالیسم را در اهتزار نگه دارد.
کم نیستند کسانی که نگران آینده کوبا و خلق قهرمان آن هستند. این نگرانی نه از سر نیت بد بلکه به لحاظ شناخت اندک از توان و اراده مردمی است که بیش از نیم قرن در فاصله نود مایلی سرزمین هارترین دشمن سوسیالیسم همچنان با اراده‌ای استوار بر استقلال، آزادی و سوسیالیسم پای می‌فشرد. مادام که کشور سوسیالیستی کوبا تحت رهبری حزب کمونیست و به پیروی از تجربیات غنی فیدل کاسترو و همرزمانش بر مسیر استقلال و پیشرفت ره می‌پوید نه تنها محلی برای نگرانی علاقمندان به کوبا و سرنوشت آن نیست، که چون گذشته مایه دلگرمی همه زحمتکشان است.
فیدل نه تنها رهایی خلق کوبا را تحقق بخشید، که در راستای باور به انترناسیونالیسم در تمام دوران حیات پُرثمرش با هوشیاری تمام مراقب تحولات انقلابی دیگر نقاط جهان بود.
همگان بر نقش سازنده و رهایی‌بخش رزمندگان کوبایی در آفریقا، به‌ویژه در آنگولا واقفند. اما کسی نمی‌داند که رفیق فیدل در طول سال‌های متمادی زندان و تبعید من و رفقای ایرانیم چه کوشش‌ها و توصیه‌هایی در جهت نجات ما از رنج زندان‌های مزدوران امپریالیسم به‌کار گرفته است.
در طول ۳۷ سال در بند زندان‌های رژیم‌های پیش و پس از انقلاب درباره سال‌هایی که زیر حکم اعدام بودم و تنها مبارزه همه‌جانبه رفقای غیرایرانی به‌ویژه رفقای کوبایی و سپس زنده‌یاد نلسون ماندلا از خطر مرگ نجاتم دادند.
محمدعلی عمویی، ۱۰ آذر ۱۳۹۵
کمونیست‌های روسیه همراه با خلق کوبا به سوگ نشسته‌اند
اعلامیه هیأت رئیسه کمیته مرکزی حزب کمونیست فدراسیون روسیه
برگرفته از سایت حزب کمونیست فدراسیون روسیه
خبر اندوهناکی رسیده است. قهرمان خلق کوبا، فیدل آلخاندرو کاسترو روس درگذشت. میهن‌پرست کبیر کوبا، یکی از برجسته‌ترین رجال سیاسی نیمه دوم قرن بیستم و آغاز قرن بیست ویکم بود.
فیدل کاسترو رهبر افسانه‌ای انقلاب کوبا بود. او در سال‌های ۲۰۰۸ـ۱۹۵۹ صدر شورای وزیران کوبا بود. در سال‌های ۲۰۰۸ـ۱۹۷۶ صدرات شورای دولتی را بر عهده داشت و در سال‌های ۲۰۱۱ـ۱۹۶۱ دبیر اول حزب کمونیست کوبا بود.
با نام فیدل کاسترو رویدادهای عظیمی پیوند دارد، که همه جهان را در میانه قرن بیستم لرزاند. ما پادگان موناکادا، کوه‌های سییرامایسترا و خلیج کوچینوس را به‌یاد داریم. او هنوز سی سال هم نداشت که به رهبری خلقی برخاست که برای آزادی خود می‌رزمید. با رهبری او میهن‌پرستان کوبا کاری را به انجام رساندند که حتی به فکر هم خطور نمی‌کرد. آنان نه فقط دیکتاتوری منفور باتیستا که کشور را به مستعمره آمریکا بدل کرده بود، سرنگون کردند بلکه شجاعانه به هماوردی با سیاست واشنگتن پرداختند. برای نخستین بار در قاره آمریکا، در جایی که فقط ۹۰ مایل با سواحل پایگاه اصلی امپریالیسم فاصله داشت، دولتی پدیدار شد که راه سوسیالیسم را در پیش گرفت.
آری، برای انقلاب کوبا و برای خلقی که به پا خاسته بود، او رهبر کبیری بود. فیدل کاسترو همچون انسان دورانساز، همچون پیشوای حقیقی خلق در تاریخ خواهد ماند. اعتقاد ایدئولوژیکی او، اراده تزلزل‌ناپذیرش، بی‌باکی و صداقت مطلق او، قلب انسان‌ها را تسخیر کرده بود. او انرژی خود را به‌هر کسی که در کنارش قرار می‌گرفت نثار می‌کرد. در تمام مدتی که رئیس دولت بود، هیچ‌وقت پیوند محکم خود را با خلق که همراه آنان نفس می‌کشید و احساس می‌کرد، از دست نداد. چنین کیفیتی نمی‌تواند احترام‌برانگیز نباشد. حتی دشمنانش ناگزیر از اقرار بدان بودند.
فیدل پرچم لنین و انقلاب اکتبر را برافراشته نگاه داشت و در همه عمر خود، به امر انقلاب وفادار ماند. بسیار نمادین است که بخش دوم نام خانوادگی فیدل کاسترو، کلمه روس، یادگار مادرش، هم‌آوا با کلمه روسیه است. فیدل با الهام از ایده‌های اکتبر ۱۹۱۷ و دستاوردهای دولت شوروی، رهبر انقلابی مهم در نیمه دوم قرن بیستم شد. انقلابی که ادامه‌دهنده امر لنین و وارث انقلابیون روسی در قاره آمریکا بود.
جزیره کوچک آزادی توجه همه بشریت مترقی را به‌خود جلب کرد. ایستادگی خلق کوبا شاهد گران‌بهایی است بر این مدعا که امپریالیسم آمریکا قدرقدرت نیست و اینکه جسارت و صداقت کمونیست‌ها قادر به درهم شکستن آن است. آن رویدادهای عظیم مدت‌هاست که افسانه‌ای شده‌اند.
کوبا مسلح به ایده سوسیالیسم، با اطمینان به پیش رفت. جزیره آزادی به جهان سرمشق روشنی ارائه کرد مبنی بر اینکه چگونه می‌توان جامعه‌ای ساخت که در آن عدالت اجتماعی، آموزش رایگان و باکیفیت، بهداشت و سطح بالای علم و فرهنگ، تأمین شده باشد، آن‌هم در شرایطی که مواد خام و معدنی قابل‌توجهی نداشته باشد و در محاصره شدید آمریکا قرار داشته باشد. کوبا جامعه‌ای ایجاد کرد که در آن فقر و گرسنگی وجود نداشت و هر دانش‌آموز حق پرورش استعدادهای خود را داشت. دستاوردهای خلق کوبا به آرزوی انسان‌های عادی در دیگر کشورها بدل شد، آن هم کشورهایی که پتانسیل اقتصادی زیادی داشتند.
سرمشق کوبا الهام‌بخش بسیاری خلق‌ها در آسیا،آمریکا و آفریقا، در راه مبارزه رهایی‌بخش ملی بود. کوبا به‌سرعت به یک ابرقدرت اخلاقی بدل گردید. این کشور یکی از رهبران جنبش غیرمتعهدها شد که در ترکیب آن ده‌ها کشور جهان قرار داشت. در کوبا نشست‌های بزرگ بین‌المللی برگزار می‌شد. کوبا یکی از کشور‌های بزرگ ورزشی شد که با موفقیت در بازی‌های المپیک شرکت می‌کرد.
جهانیان رهبر این کشور را با نام فیدل خطاب می‌کردند و این نام نماد ایثارگری انقلابی و استواری اخلاقی و معنوی بود.
فیدل نماد مبارزه سرسختانه بر ضد آن نظم جهانی است که طی ده‌ها سال به‌دست عوامل جهانی‌سازی سرمایه‌دارانه در سراسر سیاره ما مستقر شده است. در طول تقریباً ۶۰ سالی که از انقلاب کوبا می‌گذرد، خادمان سرمایه‌داری بارها فیدل را به خاک سپردند. زندگی او بارها به مویی بند بود. او از صدها سوء‌قصد جان سالم بدر برد با این همه به هدایت خلق خود به‌سوی پیروزی روح انسانی، حقیقت و عدالت ادامه داد. همان قدر که کینه آمریکایی‌های گلوبالیست سوزاننده‌تر می‌شد، عشق بی‌اندازه میلیون‌ها انسان در سراسر جهان به او افزون‌تر می‌گردید. مردم جهان او را نماد مبارزه پیروزمندانه برای عدالت اجتماعی و امید به رهایی از فقر و بی‌حقوقی می‌دیدند.
پس از فروپاشی اتحاد شوروی و سیستم جهانی سوسیالیستی، مخالفان کاسترو مطمئن بودند که سوسیالیسم در کوبا بر جا نمی‌ماند. آن‌ها امیدوار بودند، کوبا که به برکت قهرمانی فیدل و همرزمانش، جزیره آزادی شده بود، ناگزیر بار دیگر به دولت دست‌نشانده پیش پا افتاده، زیر کنترل سرمایه فراملی بدل شود. اما جزیره آزادی ایستادگی کرد و در دشوارترین شرایط ، ثابت کرد که سزاوار این نام غرورآفرین است.
کوبا در برابر محاصره اقتصادی خشن و پرووکاسیون سیاسی بی‌وقفه دشمنان خود به زانو درنیامد. حتی در اقیانوسی از دروغ‌های ضدکمونیستی و خیانت، ثابت‌قدم از کامیابی‌های سوسیالیسم دفاع کرد. حفظ استقلال واقعی کوبا در سنگین‌ترین شرایط و نگهداری نخستین دولت سوسیالیستی در نیمکره غربی، دومین قهرمانی فیدل کاسترو و یارانش پس از انجام انقلاب کوبا در سال ۱۹۵۹، بود. کاسترو نه تنها دولتمردی برجسته بود بلکه متفکر بزرگی نیز به‌شمار می‌آمد. با تکیه بر مارکسیسم ـ لنینیسم، او می‌توانست در میان آشفتگی حوادث، گرایش کلیدی را بیابد، به‌سرعت وضعیت را ارزیابی کند و تصمیم درست بگیرد.
فیدل جذابیت شخصی فوق‌العاده و در عین‌حال تواضعی منحصر به فرد داشت. همه فکروذکرش در این جهت بود که چگونه می‌تواند زندگی خوشبختی را برای مردم ساده کوبا که به او اعتماد کرده بودند، فراهم کند. او نشان داد که شایسته این اعتماد بوده است.
اتحاد شوروی در مبارزه علیه امپریالیسم همواره شانه به شانه کوبا بوده است. فیدل کاسترو دوست بزرگ خلق‌های شوروی و متحدی استوار و وفادار برای کشور ما بود. برای کسانی که در اتحاد شوروی زیسته‌اند و برای آن‌هایی که امروز، عدالت و استقلال را پاس می‌دارند، فیدل برای همیشه انسانی خویشاوند و عزیز خواهد ماند. امروز سرمشق کمونیست‌های کوبایی برای روسیه که دل نگران انتقام کاپیتالیستی بوده است، به‌ویژه مهم است. ایستادگی و پای‌بندی به اصول که فیدل تجسم آن بود، الهام‌بخش ما در ادامه راه اوست.
رفیق کاسترو از میان ما رفت. کمونیست‌های روسیه همراه با خلق کوبا، سوگوارند. اما کاسترو حزب قدرتمند کمونیست کوبا، آبدیده در رزم و کار را، از خود به یادگار گذاشته است. او خلق کوبا، ملهم از تابناک‌ترین ایده‌آل‌ها را برای ما باقی گذاشته است. او خاطره خود را در قلب و روح صدها میلیون انسان در سراسر جهان به‌یاد گذاشته است.
کمیته مرکزی حزب کمونیست فدراسیون روسیه همدردی عمیق خود را با خلق آزاد کوبا و نزدیکان و همرزمان فرمانده فیدل ابراز می‌کند. ما باور داریم که جزیره آزادی پس از درگذشت او همچنان پا‌برجا خواهد ماند و مانند گذشته، وفادار به اصول سوسیالیستی، کار قهرمانانه فیدل را ادامه خواهد داد.
نام فیدل کاسترو روس در سلسله رزمندگان کبیر امر سوسیالیسم، برای همیشه در کنار برجسته‌ترین انقلابیون بشریت خواهد ماند.
خورشید آزادی بر فراز کوبا درخشان باد