طلوعی با خورشیدهای خاموش
«سرانجام فاجعه شهادت رفیق کبیر ما، رحمان هاتفی از جانب حزب نیز گواهی شد. اینک میتوانم قطعهای را که ۵ سال پیش چون بانگی همراه با گدازههای آتش در هنگام وقوع حادثه از جان برآوردم، اما در دامنهها سرد و خاموش ماند، بخوانم. چشم در راه فرصتی که بهدست آید تا به بازشناسی آن پرنده سفید که در غروب قلهها گم کردیم، بنشینیم.»
برای شنیدن شعر به فایل پیوست مراجعه کنید.