قطعنامه پایانی تجمع سراسری سوم اسفند فرهنگیان ایران
اعلام میکنیم که صدای حقخواهی معلمان نه تنها با هیچ حربهای خاموش نمیشود، بلکه پژواک صدای معلمان آموزهای برای فریاد دردمندانی است که تنها راه رهایی از وضعیت اسفبار کنونی را مطالبهگری مستمر و خستگیناپذیر میپندارند.
به نام خداوند جان و خرد
در آغاز جا دارد از روز دوم اسفند پاسداشت زبان مادری یاد کنیم. احترام به زبان مادری، احترام به تنوع فرهنگها و کثرتگرایی فرهنگی است و بستری است برای برابری همه انسانها فارغ از رنگ و زبان و نژاد خاص.
معلمان ارجمند و مردم فرهیخته ایران:
همان طور که خود آگاه هستید، اساس پیشرفت جوامع انسانی و ریشه انتقال تمدن، فرهنگ، هنر و همه تجارب بشری به نسلهای آینده، آموزش و پرورش و دانشگاه است.
زمینه اصلی رشد و تعالی آموزش و پرورش و دانشگاه را سرمایه اقتصادی فراهم میکند، بدون تأمین بودجه کافی، این دو نهاد هرگز نخواهند توانست به اهداف متعالی خود دست یابند.
با افسوس فراوان مسئولین کشور هرگز این را باور ندارند، خواسته یا ناخواسته نمیخواهند آموزش پرورش و دانشگاه راهی به سوی رسیدن به اهداف والای خود پیدا کنند.
ازاین رو شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، یکبار دیگر با ذکر نکاتی به حاکمان یادآوری میکند که مسیر رفته آنها جز تباهی دستاوردی نداشته و برای آینده ایران باید به توصیههای آموزگارانه معلمان گردن بگذارند.
۱ــ تعلیم و تربیت جوانان و نوجوانان کشور در خطر است. این نهاد سراسری بایستی محور توسعه کشور باشد، و نیاز به بودجهای دست کم چند برابر مبلغی دارد که در بودجه سال گذشته مصوب شده است.
۲ــ بیش از ۱۴سال است حاکمیت قانون مدیریت خدمات کشوری را اجرا نمیکند، قانون رتبهبندی معلمین، قانون همسانسازی بازنشستگان به بازی گرفته شده است، معلمان روشنگر را زندانی، تبعید، اخراج، بازداشت، سرکوب و تهدید میکند، دایره سرکوب هر روز گستردهتر میشود، معلمان نهضت سوادآموزی با ماهانه ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان خدمت میکنند، معلمان خرید خدمات آموزشی مربیان پیش دبستانی، همکاران خدماتی استثمار میشوند، پاداش پایان خدمت ۱۴۰۰ پرداخت نمیشود.
۳ــ حاکمیت بهجای شنیدن صدای فرهنگیان، که صدای برابریخواهی و حقطلبی است، تنها راهحل را در سرکوب فرهنگیان میداند. اسماعیل عبدی یکی از شناختهترین معلمان مبارز ایران بیش از هفت سال است که در زندان بهسر میبرد و اکنون در حال گذراندن حکم ده سال زندان دوم است. حکمی که جامعه معلمان بههیچوجه زیر بار آن نرفتهاند و انتظار دارند، در دیوان عالی ملغی گردد. از سوی دیگر روحالله مردانی در دلفان پس از اتمام تجمع ۳۰ بهمن به بدترین شکل مورد ضرب و شتم قرار گرفته و راهی زندان شده است. از سوی دیگر هاشم خواستار از بنیانگذاران و پیشکسوتان کنشگری صنفی علیرغم کهولت سن سالهاست که همراه دیگر معلم همشهریش محمد حسین سپهری در زندان بدون مرخصی بهسر میبرد. ما همچنین خواهان آزادی دیگر معلمان زندانی آقایان: محمد تقی فلاحی، شعبان محمدی، لطیف روزیخواه، محمد رضا رمضانزاده، حسین رمضانپور، یعقوب یزدانی، و خانمها نصرت بهشتی، زینب همرنگ، معصومه عسکری و عالیه اقدامدوست هستیم. جامعه معلمان و کنشگران صنفی ضمن محکوم کردن این اقدامات غیرقانونی و معلمستیزانه اعلام میدارد فشارهایی از این دست و پروندهسازی و محاکمه کنشگران صنفی بیتردید معلمان را به پیمودن راه کنونی تا رسیدن به ابعاد مختلف عدالت و آزادی، مصرتر خواهد کرد.
۴ــ آموزش بدون کیفیت، بدون بازدهی و ناکارآمد است، مدارس به بنگاه تجاری و درآمدزا برای حاکمیت تبدیل شدهاند، تا آنجایی که بیشتر فرهنگیان براین باورند که کودکان و نوجوانان این سرزمین با این شرایط بودجه و امکانات آموزشی، فقط عمر خود را به بطالت میگذرانند.این وضعیت باید به وضعیت مطلوب و استاندارد و در راستای اصل ۳۰ قانون اساسی تغییر یابد.
۵ــ شورای هماهنگی بار دیگر برای بیداری مسئولین و آگاهی مردم شریف ایران روز سه شنبه ۳ اسفند را تجمع سراسری اعلام نموده است. ضمن سپاس از همه معلمان کشور که برای یازدهمین بار از آغاز سال تحصیلی به دعوت شورای هماهنگی لبیک گفتهاند، اعلام میکنیم که صدای حقخواهی معلمان نه تنها با هیچ حربهای خاموش نمیشود، بلکه پژواک صدای معلمان آموزهای برای فریاد دردمندانی است که تنها راه رهایی از وضعیت اسفبار کنونی را مطالبهگری مستمر و خستگیناپذیر میپندارند. شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران همچنان بر عهد و پیمان خود با معلمان سرزمینش وفادار است و تا تحقق خواستههایش تمام توان خود را بهکار میبندد. ایمان واثق داریم که آینده ایران در گرو جنبش کنونی معلمان ایران رقم میخورد.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
۳ اسفند ۱۴۰۰