نوزدهم بهمن ماه هر سال، روزی است که نام سیاوش کسرایی، شاعر آزاده و ملی ایران، بار دیگر در آسمان اندیشه و هنر ایران طنین انداز می شود؛ این روز نه تنها صرفاً یادبود یک شاعر بزرگ، بلکه فرصتی است برای تأمل در حماسه‌ای که او در کلامش آفرید و آرمانی که در جان اشعارش جاری ساخت. کسرایی، این سراینده […]
ادامهٔ مطلباستاد دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی ــ در میهن ما، انسان‌های بزرگی زیسته‌اند که هر یک به خاطر رفاه و آزادی مردم وطن‌شان، با قلم و اندیشه به پیکار استبداد رفته و در آتش نامردمی‌ها سوخته‌اند. یکی از آنها امیرمختار کریم‌پور شیرازی، شاعر و مدیر شجاع و مبارز روزنامه‌ی شورش بود که جان خود را در ۳۵ سالگی در پای قلم […]
ادامهٔ مطلبرحیم انسانی بود با ویژگی‌های خاص خود. قلب او مملو از عشق به مردم زحمتکش بود. رحیم می‌توانست با افراد با روحیات و رفتار مختلف تفاهم و تعامل داشته باشد. او در زندگی سیاسی اهل بده و بستان نبود. بی‌هیچ ملاحظه‌ای بر حقیقت پای می‌فشرد. در بدترین شرایط همیشه داوطلب انجام سخت‌ترین و خطرناک‌ترین کارها بود و محال بود آن کارها را به کس دیگری واگذار کند.
ادامهٔ مطلبرفقا و دوستان گرامی، بدین‌وسیله به اطلاع می‌رسانیم، که مراسم وداع و خاکسپاری همسر و پدر عزیزمان اردشیر جم نشان، روز دوشنبه۱۷جولای، ساعت ۱۱ و ۳۰ دقیقه صبح در سالن بزرگ آرامگاه روهلِبِن در برلین برگزار خواهد شد. لطفاً حضور خود را با پاسخ به سؤالات زیر در این مراسم توسط لینک زیر اعلام بفرمایید: […]
ادامهٔ مطلبتازه از مرز گذشته و به کابل رسیده بود که با هم آشنا شدیم؛ گفتند اسم مستعارش بهرام است. از همان روز اول رفاقتی شفاف و پرجوش بین ما ایجاد شد و تا آخرین روزهایی که قادر به حرف زدن بود ادامه یافت.
ادامهٔ مطلبرفیق عزیز و گرامی میترا،
پیش از هرچیز برایت آرزوی صبر داریم گرچه می‌دانیم کوهی چون تو چه بسیار سختی‌ها دیده و کشیده است.
در تاریخ مبارزات خلق‌ها، قهرمانان جاویدی به‌عرصه می‌آیند که در پیکار مقدس خود برای آرمان‌های خلق پیوسته به مردم تکیه دارند، قهرمانانی که در لحظات معین تاریخی از ژرفای دریای پرخروش خشم و رزم خلق‌ها چون صدف بیرون می‌افتند، بیانگر رنج و پیکار و امید خلق خود می‌شوند، با هر آن‌چه اهریمنی و زدودنی است، به ستیزه برمی‌خیزند و در […]
ادامهٔ مطلبدر یکی از نوبت‌های شکنجه، هنگامیکه در اثر شدت درد ناشی از ضربه‌های شلاق و زدن دستبند قپانی توان راه رفتن را از دست داده بود، بازجوی شکنجه‌گر او را با لحن توهین‌آمیزی مورد خطاب قرار می‌دهد. رفیق مریم که در آن زمان در آستانهٔ هفتاد سالگی حیات خود بود، تمام نیرویش را جمع می‌کند و خود را به دیوار تکیه می‌دهد و با صدایی محکم می‌گوید: شما ذلت ما را نمی‌توانید ببینید!
ادامهٔ مطلبمدت زیادی از تصویبِ قانونِ اساسیِ جمهوریِ اسلامی نگذشته بود که برای انجام کاری به دفترِ ناخدا افضلی رفتم. خندان از جا بلند شد و دفترچه‌ای را از روی میز برداشت و به این سوی میز به‌طرف من آمد و گفت: متنِ قانونِ اساسی جدید را که تصویب شده است خوانده‌ای؟ و ادامه داد که منظورش بیشتر فصل سوم قانون […]
ادامهٔ مطلبکسرایی از حافظه نیرومندی برخوردار بود و در تشخیص نیک و بد و شناخت سود و زیان مردم و جامعه شامه‌ای قوی داشت. به‌راه توده می‌رفت و شاعر توده‌های مردم بود. با همان آمال و آرزوهایی که روزی به حزبش، حزب توده ایران پیوسته و عمری را با آن گذراند، تا آخرین دم حیات، به‌رغم تمامی ناملایمات به آرمانش وفادار ماند و دمی از مبارزه در راه آزادی، برابری انسان‌ها و برقراری عدالت اجتماعی غافل نماند.
ادامهٔ مطلباحسان طبری، دانشمند فرهیخته و مبارز سیاسی و اجتماعی کم نظیر، و سرنوشت دردناک و اندوهبار او، برای مردم و تاریخ ایران و جهان نماد یک دریغ و حسرت بزرگ است.
ادامهٔ مطلب«در این پنج سال که در زندان بر من گذشت شعرهای چندی گفته‌ام، همه در وصف حال خویش، که هر بار در جابه‌جایی‌های زندان از من گرفته شد. اینک پاره‌ای از شعرهایم که به یادم مانده است.»
ادامهٔ مطلباین ایمان آفتابی سایه تا آخرین لحظه حیات هم در او گرم ماند. او که در گرماگرم فعالیت حزب توده ایران، در سال‌های دهه ۱۳۳۰ و در آغاز جوانی با مرتضی کیوان، سایر رفقای خود و با حزب تودۀ ایران آشنا و هم عهد شده بود، هرگز چه در شعر و چه در زندگی از عهد خود عدول نکرد و هم در زندگی و هم در شعر، تا می‌توانست بذر امید کاشت.
ادامهٔ مطلبآن سال‌ها، در آستانه ۲۸ مرداد ۳۲ دیگر روزگار اشعار عاشقانه برای من نبود. می‌خواستم از آن پیله درآیم. در همین رابطه نوشته‌ای دارم که خودم اسمش را گذاشته‌ام مانیفست. عنوان آن، پیام و پیمان است. در آن نوشته با مردم خود سخن می‌گویم و پیمان می‌بندم که دیگر همراه رزم و رنج او باشم. از رنج خود نگویم. از عشق فردی بگسلم و به عشق او بپیوندم.
ادامهٔ مطلب۱۹ تیرماه سالروز شهادت رفیق رحمان هاتفی (حیدر مهرگان) است. زنده‌یاد رفیق سیاوش کسرایی شعری را در آذر‌ماه ۱۳۶۲ به‌مناسبت شهادت رفیق هاتفی سروده است که با صدای وی در ویدئوکلیپ زیر می‌شنوید.
ادامهٔ مطلب