اسناد تاریخی حزب توده ایران

پلنوم ۱۷ (وسیع) کمیته مرکزی حزب توده ایران از جهات گوناگون دارای اهمیت تاریخی است.

در انقلاب ما، مانند همه انقلاب‌ها، دو مسأله مهم مطرح است که هر دو به هم دارای پیوستگی سرشتی است:
۱ـــ مسأله این‌که در نبرد مابین نمایندگان مختلف طبقات که در انقلاب به‌شکل پیگیر یا ناپیگیر شرکت داشته‌اند، سرانجام کدام نیروی اجتماعی برنده است و رهبری جامعه را به‌دست خواهد گرفت.
این مسأله را، چنان‌که می‌دانیم «که بر که؟» می‌نامند.
۲ـــ مسأله این‌که جامعه انقلابی پس از حل (یا به‌طور عمده حل) که بر که سیاسی، از لحاظ نوسازی اقتصادی ـ اجتماعی به «کدام سو؟» حرکت خواهد کرد. چگونه نظامی را بنیاد خواهد نهاد؟
...

واقعیت اینست که در چهارمین سال انقلاب، نیروهای راستگرا در ‏سیاست داخلی و سیاست خارجی، و در زمینه‌های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی حملات همه‌جانبه خود را به ‏دست‌آوردهای انقلاب شدت دادند و مواضع مهمی را از دست نیروهای وفادار به انقلاب، یعنی پیروان راستین خط ‏ضد امپریالیستی و مردمی امام خمینی بیرون کشیدند. ... می‌توان گفت که انقلاب در همه زمینه‌ها دچار بحران درونی شده است و در پی‌آمد این بحران، ‏ناخشنودی توده‌های وسیع زحمتکشان شهر و روستا هر روز شدت پیدا می‌کند.‏

لنین زیست، لنین می‌زید، لنین خواهد زیست (ولادیمیر مایاکوفسکی)

۱۹ دی ۱۳۵۶

هزاران نفر در قم برای اعتراض به مقاله‌های اهانت‌آميز عليه آيت‌الله خمينی که در جرايد انتشار يافته بود تظاهرات کردند. در حمله ماموران شاه به تظاهرکنندگان ده‌ها نفر کشته شدند.

۱۰ فروردين ۱۳۵۷

در مراسم چهلم شهدای قم در تبريز بيش از ۴۰۰ نفر شهيد شدند.

۲۲ مرداد ۱۳۵۷

به‌دنبال تظاهرات وسيع در اصفهان، در اين شهر حکومت نظامی اعلام شد.