اسناد تاریخی حزب توده ایران

از دیر زمان که تفکر انتزاعی بشر پدید شد، این سئوال مطرح گردید: آیا می‌توان اتیک و پراتیک، و به شکل مشخص، اخلاق و سیاست را با هم سازگار ساخت؟ آیا می‌توان کاری کرد که آن کار، هم سودمند و ثمربخش و کارا و هدف‌رس باشد و هم پسندیده و نیکو؟ یعنی هم از جهت اتیک روا باشد و هم از جهت پراتیک بجا؟

به‌مناسبت ۸ مارس و به‌منظور گرامی‌داشت یاد رفیق مریم فیروز، از پیشگامان برجسته جنبش زنان در ایران، چکیده بخشی از کتاب چهره‌های درخشان را جهت بازانتشار برگزیده‌ایم.

لنین با اشاره به «هگل» تأکید می‌کرد که «غنای پدیده بیش از قانون است». و کدام مارکسیست واقعی است که چراغ در دست داشته باشد و نخواهد «قانون» را از غنای «پدیده» که مدام در تنوع گسترش‌یابنده‌ای است، شادابی و چالاکی بخشد و پا به پای گسترش امکانات ناشناخته‌ای که با پبدایش اوضاع و شرایط جدید، جوانه می‌زنند و می‌شکوفند، پیش ببرد؟

بخش‌هایی از: اعلامیه ۱۳ شهریور ۱۳۵۷ (طرح «برچیدن بساط سلطنت و روی کار آمدن یک دولت ائتلاف ملی»)؛ اعلامیه ۲۳ دی ۱۳۵۷ (ضرورت «تدارک همه جانبه مبارزه مسلحانه»)؛ اظهاریه ۳ بهمن ۱۳۵۷ هیأت اجرایی درباره هشدار نسبت به اعمالی که اتحاد نیروهای ملی و دمکراتیک را خدشه‌دار می‌سازد؛ و اعلامیه ۲۳ بهمن ۱۳۵۷ (اعلام آغاز فعالیت علنی حزب تودهٔ ایران)