اسناد تاریخی حزب توده ایران

«اپورتونیست‌های چپ» چنان خود را در برابر بود و نبود آزادی‌های سیاسی بی‌تفاوت نشان می‌دهند که گویی اشکال متفاوت دیکتاتوری بورژوازی برای‌شان یکسان است.
اما در سال‌هایی که فاشیسم در اروپا سربلند کرده بود، گئورگی دیمیتروف، رهبر زحمتکشان بلغارستان در کنگره هفتم بین‌الملل کمونیستی کسانی را که در چنین موضع نادرستی بودند آنارشیست خواند.
 
حزب تودهٔ ایران ـ حزب طبقه کارگر ایران ـ از نخستین دم حیات با تکیه بر بینش علمی مارکسیسم ـ لنینیسم، مبارزه در راه دمکراسی را یکی از حلقه‌های اصلی مبارزه طبقه کارگر در راه انقلاب اجتماعی قرار داد.

انتشارات حزب تودهٔ ایران ـ ۱۳۸۱

۱ـ شهیدان تودهای ـ از مرداد ۱۳۶۱ تا مهرماه ۱۳۶۷ (بخش اول)

۲ـ شهیدان تودهای ـ از مرداد ۱۳۶۱ تا مهرماه ۱۳۶۷ (بخش دوم)

مبارزهٔ اجتماعی دارای اتیک ویژه ایست و یکی از مباحث حساس این پراتیک عبارتست از ملاک‌های رفتار مبارزان در درون حزب و جنبش.

رفتار روزمرهٔ افراد،[*] سخنان و کارهای عادی آنها در برخورد با یکدیگر، یک پروسهٔ دائمی نامشهود است که هر واقعهٔ جداگانه، هر بخش مجزای آن بی‌اهمیت بنظر میرسد ولی در تراکم زمانی و مکانی اهمیت شگرفی در سرنوشت یک جریان سیاسی و اجتماعی کسب میکند. لنین میگفت هرگز نسبت به چیزهای کوچک با بی‌اعتنائی ننگرید زیرا از «از خُرد است که کلان برمیخیزد».

در اواخر سال ۱۳۶۷، هیأت سیاسی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران سندی را تحت عنوان «طرح تحلیل هیأت سیاسی از وضع در جهان و ایران» منتشر کرد. بخش بینالمللی این سند به بررسی سیاست «نواندیشی» اختصاص دارد و شامل زیربخشهای «نواندیشی بهمثابه عاملی در جهت بهبود اوضاع بینالمللی»، «نواندیشی در عرصهٔ بینالمللی و درک ما از آن»، «پیرامون دگرگونسازی، علنیت و دمکراتیزه کردن حیات اجتماعی در اتحاد شوروی» و در پایان یک جمعبندی است.

برای خواندن بخش خارجی «طرح تحلیل هیأت سیاسی» اینجا را کلیک کنید.