اسناد تاریخی حزب توده ایران

هنگامی‌که حزب تودهٔ ایران، حزب طبقهٔ کارگر ایران، به صحنهٔ سیاست ایران گام نهاد، نخستین و مهمترین شعارش این بود: « کارگران، دهقانان، روشنفکران، پیشه‌وران متحد شوید! برعلیه هر گونه استعمار کشور ایران مبارزه کنید!».

در آستانه ۳۵ سالگی حزب تودهٔ ایران، در برنامهٔ جدید حزب تأکید می‌شود: «حزب ما مدافع پیگیر و سرسخت منافع واقعی ملی مردم ایران است و دفاع از تمامیت ارضی و استقلال سیاسی و اقتصادی و حاکمیت ملی کشور را وظیفه خود می‌شمارد.»

«اپورتونیست‌های چپ» چنان خود را در برابر بود و نبود آزادی‌های سیاسی بی‌تفاوت نشان می‌دهند که گویی اشکال متفاوت دیکتاتوری بورژوازی برای‌شان یکسان است.
اما در سال‌هایی که فاشیسم در اروپا سربلند کرده بود، گئورگی دیمیتروف، رهبر زحمتکشان بلغارستان در کنگره هفتم بین‌الملل کمونیستی کسانی را که در چنین موضع نادرستی بودند آنارشیست خواند.

انتشارات حزب تودهٔ ایران ـ ۱۳۸۱

۱ـ شهیدان تودهای ـ از مرداد ۱۳۶۱ تا مهرماه ۱۳۶۷ (بخش اول)

۲ـ شهیدان تودهای ـ از مرداد ۱۳۶۱ تا مهرماه ۱۳۶۷ (بخش دوم)

مبارزهٔ اجتماعی دارای اتیک ویژه ایست و یکی از مباحث حساس این پراتیک عبارتست از ملاک‌های رفتار مبارزان در درون حزب و جنبش.

رفتار روزمرهٔ افراد،[*] سخنان و کارهای عادی آنها در برخورد با یکدیگر، یک پروسهٔ دائمی نامشهود است که هر واقعهٔ جداگانه، هر بخش مجزای آن بی‌اهمیت بنظر میرسد ولی در تراکم زمانی و مکانی اهمیت شگرفی در سرنوشت یک جریان سیاسی و اجتماعی کسب میکند. لنین میگفت هرگز نسبت به چیزهای کوچک با بی‌اعتنائی ننگرید زیرا از «از خُرد است که کلان برمیخیزد».