«بشریت یک‌بار دیگر یک “دهه افراط” را تجربه می‌کند. این دهه با همه‌گیری جهانی کووید ۱۹ شروع شد، سپس زیر چتر هسته‌ای روسیه جنگ در اوکراین آغاز شد. این جنگ درست در مرز ناتو است که حتی می‌تواند به یک فاجعه هسته‌ای منجر شود. و دیگر اینکه تنها در چند سال آینده، جهان تأثیر بحران آب و هوا را بیشتر و شدیدتر احساس خواهد کرد، زیرا گرمایش جهانی از ۱/۵ درجه فراتر خواهد رفت و در نتیجه سیستم زمین به نقاط اوج خوفناکی نزدیک که در آن مناطق بزرگ آب و هوایی به‌طور گسترده آسیب می‌بیند و به‌سرعت از کنترل خارج می‌شود.»

ناظران بر این باورند که روابط روسیه و غرب وخیم‌تر خواهد شد و پس از همه‌پرسی در چهار منطقه اوکراین، درگیری بین روسیه و آمریکا همراه با ناتو در کانون توجه قرار خواهد گرفت و «جنگ نیابتی» قبلی به یک درگیری مستقیم بین روسیه و غرب تبدیل خواهد شد.

به‌نظر می‌رسد سازمان همکاری شانگهای برای مقابله با تهاجم غیرقانونی، تجاوز، فشار، زورگویی، تحریم، مداخله خارجی در امور داخلی و تهاجمات، اتحادی نیرومند تشکیل دهد. این یک پلتفرم برای ترویج تجارت، ارتباط و اتصالات متقابل، یکپارچگی فرهنگی و هماهنگی است. سازمان همکاری شانگهای در تأمین امنیت و توسعه منطقه‌ای موفق خواهد بود. این امر کامیابی همه کشورهای عضو و همچنین کل منطقه را تضمین خواهد کرد.

در‌واقع، این سازمان‌های سازمان ملل متحد، شبیه سازمان کشورهای آمریکایی، صرفاً الحاقات وزارت خارجه ایالات متحده هستند. بنابراین، ایالات متحده و متحدانش سازمان ملل و ساختارهای آن را دستکاری، فاسد و تغییر شکل می‌دهند تا به اهداف سیاست خارجی خود برسند و حقیقت جنایات گسترده و متعدد خود را در سراسر جهان پنهان کنند. آنها از زمان تأسیس سازمان ملل متحد این کار را انجام داده‌اند. باید دید که آیا نجات سازمان ملل به‌جای اینکه تنها ابزاری برای تسهیل خلع ید و تروریسم جهانی توسط کشورهای غربی علیه اکثریت جهان باشد، اطمینان از تحقق اهداف اصلی آن امکان‌پذیر است.

زیرا مرکز واقعی امور، امروز جنگ نیابتی بین روسیه و ایالات متحده نیست که در میدان‌های نبرد اوکراین و جاهای دیگر، از سوریه گرفته تا ارمنستان، درگیر شده‌اند، بلکه در اروپای غربی است. این شبه‌جزیره دیگر نمی‌تواند به تفکرات استعماری ادامه دهد. باید آنقدر متمدن گردد تا متوجه شود که تنها بخشی از اوراسیا است. خیلی بیشتر از اقیانوس اطلس از آمریکا جداست. دو دنیای متفاوت است. تنها زمانی که اروپای غربی این را بفهمد، زنده خواهد ماند. برنامه بقا و سرنوشت آن تبدیل شدن به بخشی، بخش مهم، اما هنوز هم تنها بخشی از اوراسیا است. باید از نگاه کردن به‌سمت غرب در دریای خالی دست بردارد و در عوض به‌سمت شرق به‌سمت سرزمین پر از مردم بچرخد.

با این حال، هیچ یک از این نتایج به مشکل اساسی که پوتین برجسته کرده است، نمی‌پردازد، یعنی اینکه روسیه باید در کنار دولتی زندگی کند که دائماً به‌دنبال انتقام است و مورد استفاده ایالات متحده قرار خواهد گرفت که در تلاش برای تهدید و تضعیف روسیه، آن را تسلیح و هدایت می‌کند. این اصلی‌ترین دلیل پشت استدلال برای تسخیر کل خاک اوکراین تا مرز لهستان است.

روابط میان شورای همکاری خلیج فارس و واشنگتن در بهترین حالت خود قرار ندارد. تجارب ناامیدکننده اخیر از حمایت ناموفق ایالات متحده ــ به‌عنوان مثال، حملات موشکی انصارالله یمن به تاسیسات نفتی، زیرساخت‌ها و شهرهای عربستان و امارات ــ باعث تجدید‌نظر در مورد امنیت شده است و کشورهای عربی به‌دنبال تقویت امنیت خود به‌طور مستقل یا جمعی در چارچوب یک سازمان هستند. چارچوب منطقه‌ای گزینه دوم به‌طور فعال توسط چین، روسیه و قدرت منطقه‌ای ایران حمایت می‌شود.
برای تداوم سرمایه‌گذاری در منطقه، ابتدا باید یک محیط پایدار و امن وجود داشته باشد. در چنین شرایطی است که عربستان سعودی با جدیت بیشتری به‌دنبال مذاکرات نزدیک‌تر با ایران بوده است و اینکه چرا کویت و امارات سفیران خود را در تهران مستقر کرده‌اند.