اقتصادی

دولت آقای رئیسی نیز دارای برنامه کاربردی و جامع برای برون رفت از این وضعیت نیست. برخی منتظر هستند از شعارهایی مانند ساخت یک میلیون مسکن در طول یک سال زمین‌های اطراف کلانشهر به شهرها گره بزنند و منافع زیادی به جیب بزنند. مسکن‌سازی باید از مناطق محروم کشور آغاز شود و نه در کلانشهرها. مافیای مسکن ‌به‌دنبال این است که مسکن سازی‌ها به جای مناطق محروم در کلانشهرها صورت بگیرد. هدف این است که دولت آقای رئیسی زمین بخورد و نتواند به اهداف خود دست پیدا کند. مافیای قدرت و ثروت به این نکته باور دارد که امنیت اقتصادی به امنیت اجتماعی و سیاسی منجر می‌شود و این همان چیزی است که مردم کشور خواهان آن هستند اما به ضرر آنهاست و مناقع آنها را به خطر می‌اندازد.

اغتشاش در تیم اقتصادی توصیف مناسبی است از افرادی که رئیسی به‌عنوان مهره‌های کلیدی در این بخش برگزیده است. در رأس کابینه و به تبع آن تیم اقتصادی دولت، معاون اول قرار دارد. محمد مخبر، تکنوکراتی است که به جناح آیت‌الله علی خامنه‌ای در قدرت نزدیک است. او سیاست اقتصادی نمی‌داند، آنچه از مجموعه کارنامه او هویدا است، این است که او اهل راهبری و تدوین راهبرد اقتصادی نیست و در زمینه اجرا و در نقش مدیر پروژه می‌تواند نقش‌آفرین باشد.

تورم برای مردم و طبقات مزدبگیر «مصیبت» است و برای رانتخواران و آن‌هایی که از بی‌بندوباری بازار سود می‌برند، یک نعمت، نعمتی که گویا از آسمان نازل شده تا بتوانند روز به روز به حجم ثروت‌های هنگفت خود اضافه کنند.

این غول بزرگ که از ابتدای سال ۹۷ با شروع شوک درمانی‌های پیاپی ارزی، روز به روز مهیب‌تر شده، تقریباً تمام رکوردهای ممکن را شکسته است، از دهه هفتاد تا امروز، چنین تورم افسارگسیخته‌ای در اقتصاد ایران سابقه نداشته است.

باید با نرخ متناسب، انرژی به بنگاه‌ها داده شود نه با قیمت‌های ناچیز و توأم با رانت. این بنگاه‌ها درآمدهای سرشار دلاری دارند، پس باید نهاده‌ها را با قیمت واقعی و متناسب با نرخ دلار متقبل شوند. واقعاً تا کی باید اینها به دلار برداشت کنند و به ریال هزینه کنند؟! متأسفانه دولت آقای روحانی از این حیث بسیار فاسد و حتی بدترین دولت بود چون تأمین منافع گروه‌های قدرت و رانتی‌ها و خصولتی را دنبال کرد و از قدرت سیاسی برای حفظ منافع فردی، جناحی و گروهی استفاده کرد.

حسین راغفر در این گفت‌وگو از طرح خود که مخالفان زیادی هم دارد، سخن به میان می‌آورد که در آن به اصلاح نظام مالیاتی و بانکی، پایین آوردن قیمت دلار تا ۱۰ هزار تومان، مبارزه با فساد، بازبینی جدی در بودجه ۱۴۰۰، تقویت شدید ارزش پول ملی، سهمیه‌بندی کالاهای اساسی در برخی از نقاط حساس کشور و... تأکید شده و معتقد است این طرح در صورتی می‌تواند به مرحله اجرا برسد که یک عزم سیاسی و حاکمیتی پشت آن باشد چراکه کشور در یک شرایط اضطراری است که هنوز مسئولان آن را درک نکرده‌اند و زمانی که مردم به میدان می‌آیند، متوجه می‌شوند که اتفاقی رخ افتاده است.