اقتصادی

بزرگ‌ترین اشتباه روحانی این بود که به مردم توجه نداشت. نگاه مردمی نداشت و در نتیجه کسب و کار، جان و به‌طور کلی اقتصاد مردم برای وی بیگانه بود و صرفاً در این ۸ سال به حمایت از بنگاه‌های بزرگ تولیدی مانند فولادی‌ها، پتروشیمی‌ها و بانک‌ها پرداخت.

راستش را بخواهید جمهوری اسلامی‌ خیلی دیر متوجه شد که چرخش به‌طرف شرق باید دنبال شود. با برقراری برجام بخش قابل‌ملاحظه‌ای از نیروهای سیاسی به اصطلاح خودی، امید زیادی به ادامه همکاری با غرب را داشتند. اما با خروج ترامپ از برجام این توهم مانند حبابی ترکید و امروز به‌خوبی روشن است که ایران در حرکت به‌سوی شرق از امکانات به‌مراتب بیشتری برای شرکت در تقسیم کار جهانی و کسب امتیاز برخوردار خواهد شد. ایران با تکیه بر موقعیت بسیار نادر راهبردی خود قادر خواهد بود از جایگاه شرق با اتحادیه اروپا روابط اقتصادی خود را عمق پایدار دهد.

دولت یازدهم و دوازدهم شکاف بسیار عظیم درآمد و ثروت بین طبقات پایین و متوسط و طبقات ثروتمند ایجاد کرده است و این بزرگترین خیانتی بود که به مردم ایران کرد. باید ببینیم که دولت سیزدهم می‌تواند این شکاف را تا حدی ترمیم کند یا اینکه به این شکاف ثروت و درآمد صحه می‌گذارد و آن را به یک بحران تبدیل می‌کند.

مبارزه مستمر با فساد، ریشه‌کنی الیگارشی و اقتصاد رفاقتی با مسدود کردن فرصت‌های رانت‌جویی، کسب فرصت‌های انحصاری و شبه انحصاری و ممانعت از دستکاری در قیمت‌های بازار توسط الیگارشی. دولت باید توسعه نهادهای مدنی و سازمان‌های مردم‌نهاد را در دستورکار خود قرار دهد.

بانک مرکزی گزارشی منتشر کرد که در آن می‌گوید طی سه دهه‌ی گذشته یعنی از زمانی که برنامه‌ی تعدیل ساختاری در دستور کار قرار گرفت طرحی که مجلس داد دقیقاً ایدئولوژی تعدیل ساختاری را دنبال می‌کند، بیش از ۹۰ درصد تسهیلات منحصراً به  ثروتمندترین دهک در ایران رسیده که سهم اینها از نظر جمعیتی ۶ درصد است. از سوی دیگر حدود ۵۰ درصد خانوارهای ایرانی طی این سه دهه حتی یکبار هم نتوانستند از تسهیلات بانکی استفاده کنند.