اجتماعی

«از وقتی این بچه‌ها سوخته‌اند هزارتا خبرنگار آمده اینجا. اما هیچ كسی ندید كه شهرداری این پسربچه‌ها را ٣٠ یا ٤٠ نفری توی سوله‌ها نگه می‌دارد و برای زباله جمع كردن ماهی ١٠٠ یا ١۵٠ هزارتومان به آنها حقوق می‌دهد؟» 
 

این بی‌توجهی به‌شکل انواع شورش‌ها بروز می‌کند که هم اکنون به‌صورت

«حراج هنر تهران» با ۲۵ میلیارد تومان مجموع فروش، رکورد سال قبلش را شکست. در مراسمی که علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در آن حضور داشت، یک تابلوی سهراب سپهری سه میلیارد تومان به فروش رسید. حراج هنر تهران چه طور میلیاردی شده است؟

معامله میلیاردی آثار هنری هنوز برای فضای فرهنگی و هنری ایران جدید است و برای همین سرعت رشد این بازار از فرصت نقد و درک چرایی شکل‌گیری آن جلو زده است. اما با تکیه بر سابقه و تاریخ این حراج ها در خارج از ایران می‌توان نقش امروزی این حراج ها را بهتر فهمید. 

.

قبلا شاید چشم که می‌چرخاندید، تک‌و‌توک چشمتان به دست‌فروش‌هایی می‌افتاد که گوشه و کنار خیابان بساط پهن کرده‌اند. تعدادشان آن‌قدر کم بود که نه گله‌ای بود از سوی مردم و نه شکایتی از سوی مغازه‌داران. می‌گفتند روزی را خدا می‌رساند. یکی با دست‌فروشی و دیگری در کسوت کاسب؛ اما حالا انگار شرایط اقتصادی چنان عرصه را بر همه تنگ کرده که گاهی مغازه‌دارها هم در روزهای آخر سال و مناسبت‌های این‌چنینی ترجیح می‌دهند برخی از اقلام خود را بساط کنند و بفروشند؛ اما چرا دست‌فروشی به انتخاب تعداد بالایی از مردم تبدیل شده؟ چرا نه دست‌فروشان از شرایطشان راضی‌اند و نه مغازه‌دارها دلِ خوشی از دست‌فروشان دارند؟