کارگری

«صبح خیلی زود آفتاب نزده از خواب بیدار می‌شوی؛ بدون ناشتا راه خیابان در پیش می‌گیری و گوشه‌ی چهارراه در انتظار می‌ایستی، در دلت ولوله برپاست: آیا موقعیتی برای کسبِ یک لقمه نانِ حلال پیدا شود یا نه.... نمی‌دانی چه در راه است

۲/۳ میلیارد نفر گرسنه در سایهٔ تولید بیش‌ از اندازهٔ غذا ناموزونی، وابستگی، توسعهٔ نابرابر و در نتیجهٔ آن فقر و نابرابری اجتماعی درون و میان کشورهای جهان نتیجهٔ اجتناب‌ناپذیر مدیریت اقتصادی و اجتماعی ‌«به‌روش سرمایه‌دارانه» است.

در کنار همهٔ شرایط دشواری که بر زندگی و کار کارگران کشورمان، اعم از زن یا مرد، حاکم است، بر کارگران زن ظلم‌های مضاعفی تحمیل می‌شود. زنان کارگر نسبت به کارگران مرد، کمتر حقوق می‌گیرند، در انتخاب شغل محدودیت دارند، نرخ بیکاری در میان آنان بیشتر است و از امنیت شغلی کمتری هم برخوردارند.

پایتخت اقتصادی ایران، پایتخت انرژی کشور، عناوینی است که برای شهرستان عسلویه به‌کار می‌رود. تا اواخر دههٔ ۷۰، عسلویه روستایی با چند صد خانوار بود و امروز شهری با ده‌ها پالایشگاه گاز، پتروشیمی و نیروگاه برق و ده‌ها هزار کارگر شاغل است. از ذره ذره خاک عسلویه زر و ثروت می‌جوشد و این شهر بهشت سرمایه‌داران است. اما برای کارگران، عسلویه جهنمی است از کار در شرایط سخت، فقر، رنج، بلایای اجتماعی، بی‌حقوقی و.…

۳۳ سال است که ماده ۴۱ قانون کار اجرا نمی‌شود. برخلاف بند یک این ماده سال‌هاست حداقل مزد، حتی بر اساس نرخ تورمی که مراجع دولتی اعلام کرده‌اند، افزایش نیافته است.