کارگری

«این نوشته تقدیم می‌شود به یاد و خاطره و مبارزات اولین کوشندگان کارگری زن تا به آخر استوار، مهری گیلک‌پور، مریم خانم و ...»

مقدمه

شهرام محمدی صبح نهم تیر به سر کارش در پتروشیمی مارون رفت اما به خانه بازنگشت. او تنها کارگر شاغل در صنایع پتروشیمی و نفت و گاز کشور نیست که در تیرماه می‌رود که کار کند و کشته می‌شود. اسماعیل محمدولی در گزارش پیش‌رو با نگاهی به آمارهای منتشر شده از حوادث کار در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی، به چرایی رشد این حوادث و مسئولیت دولت و نهادها در برابر کارگران پرداخته است.

شرایط زیستی کارگران، خصوصاً در سال‌های گذشته رو به وخامت گذاشته‌ است. حداقل دستمزدها، سایر سطوح دستمزدی کارگران، ایمنی محل کار، امنیت شغلی و شدت کار و شرایط مسکن کارگران و سایر مؤلفه‌ها، همه البته با فرازونشیب‌های مختلف، خصوصاً در بیست‌وچند سال اخیر، رو به وخامت داشته است. من در دقایقی که در اختیار دارم، تلاش می‌کنم پاسخ جریان غالب اندیشه اقتصادی، که آرا و اید‌ه‌های آن تا حد زیادی در دستور کار قرار گرفته و امروزه حیات و ممات ما را شکل داده است، بازگو کنم. می‌گویم اصول و راه‌حلی که این اندیشه غالب همواره، خصوصاً در سال‌های پس از جنگ، در دستور قرار داده‌ چه بوده است.

در شرایطی به پیشواز اول ماه مه، روز همبستگی بین‌المللی کارگران می‌رویم که هر روزه گزارشاتی در ارتباط با اعتراضات صنفی کارگران میهن‌مان منتشر می‌شود. 

به‌دلیل شرایطی که اجرای سیاست‌های خانمان برانداز اقتصادی ۲۵ سال گذشته بر کارگران و زحمتکشان کشورمان تحمیل کرده است و در شرایطی که خط فقر به خط مرگ نزدیک می‌شود، خواست‌های مطالباتی کارگران معترض در غالب موارد به ابتدایی‌ترین و پایه‌ای‌ترین مطالبات، یعنی حفظ امکان کار و دریافت دستمزد در برابر کار انجام شده و به تعبیری تنازع بقا تنزل یافته است.

فرارسیدن اول ماه مه روز جهانی کارگر را به عموم کارگران و زحمتکشان و همکاران گرامی‌ و دیگر آزادگان عدالت‌جوی که بی‌هیچ چشم‌داشتی در راه حق و عدالت جهانی ره می‌سپارند جانانه و همدلانه شادباش می‌گوییم.