سیاسی

از این نگاه انتخابات ریاست‌جمهوری آتی می‌تواند دارای اهمیت باشد اگر آگاهی‌بخشی به توده‌های مردم برای تأثیرگذاری بر شعارهای کاندیداها و خارج کردن آن از دو جناح اصلاح‌طلب و معتدل در برابر وابستگان بیت رهبری، به مبارزه بین طرفداران سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول و مخالفان جهانی‌سازی یا به‌عبارتی مبارزه بین طرفداران اقتصاد دمکراتیک با نظارت نمایندگان کارگران و کارکنان واحدهای صنعتی، تولیدی و خدماتی (اعم از دولتی و غیر‌دولتی) و گرایش به اقتصاد مولد با طرفداران خصوصی‌سازی، اقتصاد بازار و آزادسازی بازار سرمایه و پول جبهه واقعی را مشخص کند. 
 

از آنجا که شخصاً از آغاز فرماندهی زنده‌یاد ناخدا بهرام افضلی بر نیروی دریاییِ ایران، آن‌هم در زمان جنگ، افتخار خدمت در کنار ایشان را داشته و از نزدیک به خلق و خوی انسانی و عشق و علاقه بیکرانش به مردم و میهن آگاهی دارم؛ و از آنجا که به آزاداندیشی، توانایی‌ها و شرافت نظامی‌ او اعتقاد کامل دارم، موکداً تمامی ‌این اتهامات را بلاموضوع دانسته و توطئه‌ای برای انهدام حزب تودۀ ایران بیش نمی‌دانم. از همین‌رو نمی‌توانم بپذیرم که مستقیم و یا غیر‌مستقیم به چنین شخصیت دانا و فرماندهی توانا نسبت «فریب خورده‌ای» داده شود که از او «سوء‌استفاده» شده است؛ آنهم از سوی حزبش.

مصدق درس بزرگی آموخت و کوشید به جبهه ملی نیز بیاموزد که در فهم و توانشان

نزدیک به یک سال پس از امضای توافق وین درباره مسئله اتمی ‌ایران در ۱۴ ژوییه ۲۰۱۵، امیدهایی که طبیعتاً از این توافق به‌وجود آمده بودند، در عمل تحقق نیافته‌اند. این توافق که به‌عنوان گامی ‌به‌سوی جذب دوباره ایران در نظام اقتصاد جهانی ارزیابی می‌شود، هنوز توفیقی در مورد بستن قراردادها نداشته است. 

ماهیت دولت حسن روحانی را نه در مذاکرات هسته‌ای، بلکه باید در پاسخگویی به مسائل سه‌گانه انقلاب جستجو نمود. وی که تلویحاً خود را با آویزان شدن از شانه‌های رهبران در حصار بالا کشید با رسیدن به مقصود، از آن‌ها خواست که از خر شیطان پایین بیایند و با اقرار به زیاده‌خواهی‌ها و تند‌رفتن‌ها طلب آمرزش کنند. وی با به اصطلاح آسیاب به نوبت، ملت را امیدوار نگه داشته است تا آن‌ها را از خود ناامید نگرداند.