درجنبش چپ و کمونیستی

این کنگره اهداف راهبردی را به ترتیب آتی تصویب کرد: ویتنام تا سال ٢٠٢۵ به یک کشور در حال توسعه و دارای صنایع نوین با سطح درآمد فراتر از سطح متوسط جهانی؛ تا سال ٢٠٣٠ به یک کشور در حال توسعه و دارای صنایع نوین و درآمد بالای متوسط؛ تا سال ٢٠۴۵، به یک کشور توسعه یافته با درآمد بالا تبدیل شود. انتظار می‌رود رشد اقتصادی بر پایۀ دستاوردهای علم و فن‌آوری، نوآوری و رقومی‌سازی (دیجیتالی) گسترده تضمین شود.
 

بحران کنونی را تنها ناشی از یک دورهٔ «ناهنجار» ریاست جمهوری ترامپ دیدن به‌معنای چشم بستن به‌روی دلایل اصلی بحران گسترده‌ای است که کل سیستم  را در بر گرفته است. تناقضات انباشته شده در سیستم، که طی چندین دههٔ گذشته شدت‌ یافته‌اند، اکنون به‌شکلی هرچه آشکارتر به سطح آمده‌اند و از این پس به‌مثابه نیروی محرکهٔ اصلی همهٔ تنش‌های کنونی و تنش‌های در حال ظهور عمل خواهند کرد. به‌عبارت دیگر، رویدادهای ۶ ژانویه نه آخرین مرحله از یک دورهٔ «ناهنجار» ترامپ، بلکه نقطهٔ آغاز مرحله‌ای تازه از بروز تضادهای شدت‌یافته هستند.

ما موظفیم حوادث روی داده را مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم. من به‌عنوان رهبر اتحادیۀ ملی- میهنی از رئیس دومای دولتی درخواست می‌كنم: ما باید جلسه غیرعلنی شورای امنیت ملی را برگزار كنیم و اوضاع کنونی را تجزیه و تحلیل كنیم. تصادفی نیست که کارگران سخت‌کوش که از این زندگی به تنگ آمده‌اند، به خیابان آمدند. آنها همچنان فقیرتر می‌شوند و شغل خود را از دست می‌دهند. آنها نه بخاطر ناوالنی، بلکه، در اعتراض علیه مسیر بن‌بست اقتصادی- اجتماعی به خیابان آمدند.

حزب کمونیست فدراسیون روسیه از سال‌های زیادی پیش با تعیین گروه متخصصان که در رأس آن ژورس ایوانویچ آلفیوروف برندۀ جایزه نوبل قرار داشت، برای تصویب قانون «تحصیل برای همه» تلاش می‌کند. در این قانون، آموزش و پرورش کامل و رایگان برای همه پیش‌بینی شده است. ما مطمئنیم که با حمایت جامعۀ والدین، معلمان و همۀ شهروندان روسیه برنامه‌های «اصلاح‌طبان» را لغو و، نظام تحصیلی خود را دوباره به بهترین شکل آموزش و پرورش در جهان تبدیل خواهیم کرد. میهن ما بار دیگر به دستآوردهای عظیم خود افتخار خواهد کرد.
 

آقای دونالد ج. ترامپ، رئيس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
آقای آنتونيو گوتِرِس، دبیرکل سازمان ملل متحد

شیوع جهانی ویروس کووید ـ ۱۹ جوهر غیرقانونی و غیراخلاقی سیاست دولت آمریکا را در اعمال اقدامات اجباری یکجانبه (تحریم اقتصادی) علیه بیش از سی کشور آشکار کرده است. دولت ایالات متحده اکنون می‌کوشد با استفاده از عدم توجه افکار عمومی در نتیجهٔ گسترش پاندمی، اقدامات نظامی خود را علیه کشورهای مورد هدف شدت بخشد.

جنگ اقتصادی علیه کشورها حتی پیش از پاندمی کووید ـ ۱۹ به رنج غیرقابل تصور مردم کشورهای مورد هدف منجر شده بود.