درجنبش چپ و کمونیستی

علیرغم چندین دهه تهمت و افتراهای ناروا، نام استالین در بین مردم همچنان بمثابه نماد دستآوردهای بزرگ، پرچم پیروزی، الگوی وفاداری به طبقه کارگر شناخته می‪‍‬شود. مارشال دوگل مشهور با ارزیابی رهبر اتحاد جماهیر شوروی پس از درگذشت وی گفت: «استالین به تاریخ نپیوست ـ استالین در آینده متجلی شد».

تجربه تاریخی جمهوری توده‌ای چین منحصر به فرد است: این استراتژی، خروج از توسعه‌ نیافتگی در حدی بی‌مانند و تحت رهبری انحصاری حزب کمونیست است. البته مسائل عظیمی ‌(مانند پیر شدن جمعیت، تناقض شگفت‌آور سوسیالیسم با سرمایه‌داران) برجا مانده است. ولی چین سال ۲٠۱٩ تصمیم دارد راه خود را ادامه دهد. چین می‌خواهد یک جامعه «رفاه نسبی» برپا کند، بازار داخلی را توسعه دهد و گذار اکولوژیک را ارتقاء بخشد. باید این مطلب را پذیرفت: چین تصمیم دارد پرانتز تسلط غرب را برای همیشه ببندد و آرزو دارد جایی را که متعلق به اوست باز یابد.‬
 
 
 

نیویورک تایمز در یک گزارش نادر از قول راسل ال. هانر، فرمانده‌ اقدامات ارتش برای امدادرسانی پس از طوفان کاترینا که ایالت نئو اُرلئانز را درنوردید، نوشت «کوبا به‌خوبی طوفان‌ها را مدیریت می‌کند. حکومت ایالات متحد می‌تواند از کوبایی‌ها بیاموزد.»

این تفاوت در چگونگی پاسخ به مصایب ناشی از توفان‌های دریایی اخیر، نمونه برجسته و عریانی است از یک دمکراسی واقعاً مردمی حاکم بر کوبا، در برابر دمکراسی ادعایی خون‌آشام امپریالیستی در همان همسایگی! این دو نوع پاسخ، نمونه انکارناپذیری است از احترام راستین و عملی دولت کوبا به حقوقِ بشر و  جایگاه انسانیت، در برابر مدعیان دروغین آن با چنگال‌های خونبار بر گلوی مردمِ از هستی ساقط‌شده‌ی پورتوریکو زیر پای ایالات متحده آمریکا.
 

حدوداً ۴ تا ۶ حزب اپوزیسیون در ونزوئلا حضور دارند. حزب گوایدو کوچک‌ترین حزب در میان این احزاب اپوزیسیون است. این احزاب اپوزیسیون تا قبل از آنکه گوایدو به شکل رسمی از آمریکا تقاضای مداخله نظامی در ونزوئلا بکند با یکدیگر متحد بودند اما بعد از این درخواست، بخشی از این احزاب صف خودشان را از گوایدو جدا کردند. این احزاب گرچه مخالف مادورو هستند ولی در مورد دخالت خارجی با مواضع گوایدو دچار مشکل بنیادین شده‌اند. در نتیجه گوایدو حتی به میزانی که در شروع بحران در میان احزاب اپوزیسیون جایگاه داشت هم صاحب قدرت و اعتبار نیست.