درجنبش چپ و کمونیستی

اینسا برای مرتبط کردن حزب به عقب‌مانده‌ترین اقشار کارگران زن، پیشنهاد برگزاری گردهمایی‌های از نمایندگان کارگران زن را که عضو حزب نیستند، علاقه‌مند کردن زنان کمتر آموزش دیده را به کارکرد رژیم می‌دهد ... این در عمل و به‌وسیله عمل است که آنان عادت‌های بی‌ارزش خود را که از ناآگاهی و پیش‌داوری‌های پوچ سرچشمه می‌گیرد از دست می‌دهند و از خواب چند صد ساله خود بیدار می‌شوند.‬
 

در برابر افزایش خطرات، توده‌ها به قله قهرمانی صعود می‌کنند. باور انقلابی معجزه می‌آفریند. ارتش سرخ با تسخیر کازان و سیمبیرسک، شهر زادگاه لنین به سوء‌قصدی که نزدیک بود انقلاب را از سازماندهش محروم سازد، پاسخ می‌دهد. چکسلواک‌ها و گاردهای سفید، به‌طرف سیبری رانده شدند، کراسنوف از تساریتسین به فراسوی رود دن رانده می‌شود. در اورال، در منطقه کوبان (جنوب روسیه) پارتیزان‌های کمونیست شاهکار‌هایی می‌آفرینند که وارد افسانه‌ها شده است؛ ارتش را قطعه قطعه می‌کنند وبا یورش‌های خود، قله‌هایی که بر سر هر یک توپ‌های دشمن قرار داشت، فتح می‌کنند.‬ ‬

توده انقلابی خود را در حزب، در پیشگامان آن می‌بیند. تاکنون صدایی نداشت: حزب به آن صدایش را می‌دهد.  کورمال کورمال در تاریکی‌ها گام بر می‌داشت: حزب راهش را روشن می‌کند. نمی‌توانست از واقعیت‌ها آگاهی پیدا کند و یک برنامه عمل برای خودش تهیه نماید: حزب به آن آگاهی می‌دهد و راهنمائیش می‌کند. نمی‌توانست به خود انضباط لازم را بدهد و شور و اشتیاق و انرژی‌هایش را هماهنگ سازد: حزب آن‌ها را در یک بلوک و یک عزم راسخ، در یک نیروی واحد مقاومت‌ناپذیر گردهم می‌آورد.‬ ‬

اگر فقط به خط‌مشی انتخاباتی چسبیده شود و این موضوع در نظر گرفته نشود که توده‌ها ـ و سازمان‌دهی و بسیج آنها ـ عامل تعیین کننده در روند تحوّل اجتماعی‌اند، اگر این واقعیت نادیده گرفته شود که بدون ایجاد تحوّل در بنیادهای اقتصادی و اجتماعی، تحکیم تغییرهای مثبت در سطح سیاسی غیرممکن است، و به‌ویژه اگر این واقعیت نادیده گرفته شود که «دولت» [یا حکومت] موضوع مرکزی و محوری هر انقلابی است، آنگاه بی‌گمان به دام پذیرش نظام و سازش، تسلیم، و خیانت خواهیم افتاد.

افشای «کیش شخصیت» و «آب شدن یخ»‌های خروشچفی، بر جهان‌بینی انسان شوروی ضربات محسوسی وارد کرد. این کارها به احیای ایدئولوژی سوداگرانه و کرنش در برابر دنیای سرمایه‌داری کمک کرد. از این زمان است که ضمن به‌وجود آمدن لایه با‌نفوذی از روشنفکران، شوروی‌ستیزی به همزیستی با روس‌هراسی می‌آغازد. دقیقاً این لایه اجتماعی است که بعدها به نیروی ضربت در فروپاشی اتحاد شوروی بدل شد. بسیاری از نویسندگان، هنرمندان و دانشمندان ـ میهن‌پرستان و کمونیست‌ها ـ خطرات این پدیده را می‌دیدند.