درجنبش چپ و کمونیستی

کنفرانسی در دانشگاه بالتیمور در آمریکا علیه پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در سایر کشورهای جهان از ۱۲ تا ۱۴ ژانویه ۲۰۱۸ برگزار شد.

فعالان سیاسی از سراسر کشور و در واقع از تمام دنیا گرد آمدند تا نشان دهند که آمریکا ۸۰۰ پایگاه نظامی در هشتاد کشور دنیا دارد که از طریق آن‌ها سلطه امپریالیستی خود را در این کشورها اعمال می‌کند.

در این کنفرانس که با ظرفیت کامل برگزار شد، ۲۰۰ نماینده شرکت داشتند، بیش از ده‌هزار تن آن را از طریق فیس‌بوک و یوتیوپ دنبال کردند و به‌علاوه ۱۵۰۰ تن نیز کنفرانس را از طریق «اتحاد ملی ائتلاف ضد جنگ» مشاهده کردند.

بحران جنبش کمونیستی که ناشی از تخریب اتحاد جماهیر شوروی و ممنوعیت حزب کمونیست شوروی بود نمی‌توانست بر جمهوری‌های آسیای میانه و قزاقستان تأثیر نگذارد. با این حال در اینجا این پروسه خصلت خود‌ویژه‌ای کسب کرد، که الهام گرفته از ویژگی‌های سیاسی و فرهنگی منطقه بود. ساختمان سوسیالیستی که مهمترین بخش آن شکل‌گیری فرهنگ نوین، انسان نوین و سیستم نوین روابط انسانی است، در قزاقستان و در آسیای میانه با مشکلات بزرگی روبرو شد. باقی‌مانده نظام پیش از انقلاب تماماً نابود و ریشه‌کن نشده بود. 
 

سیستم انتخاباتی در کوبا بر این پایه است که انقلاب ما از هیچ جای دیگر وارد نشده و الگوبرداری نشده است. اصلاح قانون اساسی در سال ۱۹۹۲ دموکراسی خلق را با شرکت مستقیم سازمان‌های قدرت خلق مستحکم کرد و به حزب کمونیست اجازه نداد نامزد‌های خود را معرفی کند. 
 
 
ریچارد گراسل در این نوشته نشان می‌دهد که کوبایی‌ها سیستم حکومتی‌ای را شکل داده‌اند که منافع خلق در آن در‌نظر گرفته شده است. 
 
برای درک دموکراسی در کوبا، باید نگاهی داشته باشیم ورای سوءتعبیرها و غلوهایی که آمریکا در نشان دادن ماهیت آن در رسانه‌های خود اعلام می‌کند. 
 

توضیح تحریریه «مهر»: ما به‌عنوان هواداران حزب توده ایران و معتقدین به ایدئولوژی مارکسیسم ـ لنینیسم، با نظرات تئوریک و نحوه نگرش رافائل کورره آ به آنچه او «سوسیالیسم سنتی» می‌نامد، موافق نیستیم. ترجمه سخنرانی وی و انتشار آن، به‌منظور آشنایی خوانندگان با تفکرات و ایده‌های بخشی از نیروهای چپ در آمریکای لاتین که در برخی از کشورهای این منطقه به قدرت سیاسی نیز دست یافته‌اند، و همچنین برای آگاهی از تجربیات این کشورها، انجام گرفته است.
 
 

شب‌هنگام ۱۰ اکتبر، تابوت اینسا به مسکو رسید. اعضای خانواده او (۷۰)، همکارانش، نمایندگان بسیاری بر روی سکوی ایستگاه گرد آمده بودند. در صف نخست، لنین و کروپسکایا، مات و مبهوت در اثر ناپدید شدن ناگهانی رفیق روزهای بحرانی‌شان، او را با یادمانده‌ای از سپاسگزاری و تأثر بدرقه کردند.‬ ‬
تشییع‌کنندگان به‌سوی خانه سندیکاها به‌راه افتاد. در سالن بزرگ ایستگاه سیه‌فام شده، تاج گل‌های کمیته مرکزی، کمیته مسکو، بخش مرکزی کار در بین زنان، منطقه‌های مختلف مسکو انباشته شده بود.‬ ‬
به مدت ۲۴ ساعت، گرد سکویی که روی آن تابوت اینسا قرار داشت، گارد‌های احترام رژه رفتند.‬ ‬