درجنبش چپ و کمونیستی

شب‌هنگام ۱۰ اکتبر، تابوت اینسا به مسکو رسید. اعضای خانواده او (۷۰)، همکارانش، نمایندگان بسیاری بر روی سکوی ایستگاه گرد آمده بودند. در صف نخست، لنین و کروپسکایا، مات و مبهوت در اثر ناپدید شدن ناگهانی رفیق روزهای بحرانی‌شان، او را با یادمانده‌ای از سپاسگزاری و تأثر بدرقه کردند.‬ ‬
تشییع‌کنندگان به‌سوی خانه سندیکاها به‌راه افتاد. در سالن بزرگ ایستگاه سیه‌فام شده، تاج گل‌های کمیته مرکزی، کمیته مسکو، بخش مرکزی کار در بین زنان، منطقه‌های مختلف مسکو انباشته شده بود.‬ ‬

.‬ ‬

امروزه در سال ۲۰۱۷، وقتش رسیده که یک درگیری توده‌ای دیرپا، و نه فقط شورشی، فرایند‌های انقلابی را از طریق فتح دائمی ‌شهروندی، که پیشروی می‌کند و راه خود را می‌جوید، به جلو براند و تمدید کند. این نبرد، کمونیسم نسل جدید خواهد بود.‬‬

اینسا برای مرتبط کردن حزب به عقب‌مانده‌ترین اقشار کارگران زن، پیشنهاد برگزاری گردهمایی‌های از نمایندگان کارگران زن را که عضو حزب نیستند، علاقه‌مند کردن زنان کمتر آموزش دیده را به کارکرد رژیم می‌دهد ... این در عمل و به‌وسیله عمل است که آنان عادت‌های بی‌ارزش خود را که از ناآگاهی و پیش‌داوری‌های پوچ سرچشمه می‌گیرد از دست می‌دهند و از خواب چند صد ساله خود بیدار می‌شوند.‬
 

در برابر افزایش خطرات، توده‌ها به قله قهرمانی صعود می‌کنند. باور انقلابی معجزه می‌آفریند. ارتش سرخ با تسخیر کازان و سیمبیرسک، شهر زادگاه لنین به سوء‌قصدی که نزدیک بود انقلاب را از سازماندهش محروم سازد، پاسخ می‌دهد. چکسلواک‌ها و گاردهای سفید، به‌طرف سیبری رانده شدند، کراسنوف از تساریتسین به فراسوی رود دن رانده می‌شود. در اورال، در منطقه کوبان (جنوب روسیه) پارتیزان‌های کمونیست شاهکار‌هایی می‌آفرینند که وارد افسانه‌ها شده است؛ ارتش را قطعه قطعه می‌کنند وبا یورش‌های خود، قله‌هایی که بر سر هر یک توپ‌های دشمن قرار داشت، فتح می‌کنند.‬ ‬