امپریالیسم

برای اولین بار در بیش از یک قرن، ایالات متحده یک رقیب واقعی، جدی و در حال صعود جهانی دارد. سیستم‌های بریتانیا، آلمان، روسیه و ژاپن هرگز به آن موقعیتی نرسیدند که اکنون جمهوری خلق چین دارد. به‌دلیل اختلافات داخلی ایالات متحده و رشد چشمگیر چین، هیچ سیاست ثابت قابل اجرایی از سوی ایالات متحده در قبال چین امکان‌پذیر نیست.

اقتصادهای مالی‌شده محکوم‌اند به دولت‌های شکست‌خورده تبدیل شوند، زیرا مسیر گسترش رو به رشد تصاعدی بدهی‌ها که با بهره مرکب جمع می‌شود، به‌علاوه ایجاد اعتبار جدید و «تسهیل کمّی» (۵) بسیار بیشتر از نرخ رشد اقتصادی تولید کالاها و خدمات برای تحمل این بار است. این امر پویایی‌های مالی ایالات متحده و اقتصادهای اقماری‌اش را تهدید به آن می‌کند که به کشورهای شکست‌خورده تبدیل شوند.

هفته‌هاست که رسانه‌های برجسته آمریکایی مملو از مقالاتی هستند که به‌شدت از انجمن‌های برادری دانشجویان و انجمن‌های زنان انتقاد می‌کنند. در محوطه‌های دانشجویی موجی از تظاهرات با درخواست ممنوعیت این اتحادیه‌های دانشجویی در دانشگاه‌ها به‌راه افتاده است.

متأسفانه، فضای سیاسی کنونی در ایالات متحده از هزینه‌های بیشتر دفاعی و استقرار نیروهای نظامی‌ حمایت می‌کند. ده سال پیش، ایالات متحده با بی‌احتیاطی و غیر‌عاقلانه اعلام کرد که از خاورمیانه تا اقیانوس آرام، نیاز به یک قدرت نظامی‌ و «محوری» است، و تا اینجا به‌نظر می‌رسد که ما هنوز هم به این اشتباه چسبیده‌ایم. شکست‌های دو دهه گذشته ایالات متحده را ملزم به ارزیابی مجدد و تجدیدنظر در مفروضات سیاست خارجی خود خواهد کرد.

خشونت‌های بی‌پایان در پی اشغال آمریکا، و فساد دولت مورد حمایت آن، پشتیبانی مردمی‌ از طالبان را به‌ویژه در مناطق روستایی که سه‌چهارم  مردم افغانستان در آن زندگی می‌کنند شدیداً افزایش داد. فقر غیرقابل کنترل افغانستان تحت اشغال نیز به پیروزی طالبان کمک کرد، زیرا مردم به‌طور طبیعی از خود می‌پرسیدند که چگونه می‌شود که اشغالگران ثروتمندی چون ایالات متحده و متحدان غربی‌اش آنها را در چنین فقر شدیدی بیاندازند و بروند.