امپریالیسم

سیاست خارجی آمریکا امروز در یک مارپیچ ارتجاعی مرگ قرار دارد. در سیاست «امنیت ملی» آمریکا، هرگز تا این اندازه الگویی تازه و نو، مورد نیاز نبوده است؛ با این حال حتی با یک نگاه اجمالی، رهایی و نجات از آن هم در افق دیده نمی‌شود ــ به‌هر کجا که نگاه می‌کنیم، سیاست‌هایی را می‌بینیم که از گذشته صحبت می‌کنند و برای آینده جهانی پایدار، امید کمی ‌نوید می‌دهند.

آیا ناتو نیز بازتابی از امپریالیسم قرن بیست و یکم، شبیه به استعمار نو نیست؟ ناتو نه تنها رقبای ژئوپلیتیکی را تحریک و تهدید می‌کند، بلکه در واقع کشورهای عضو خود را نیز غارت و استثمار می‌کند ــ نه برای امنیت خودشان ــ بلکه به نفع مجتمع نظامی ــ صنعتی. این باید برای همه بدیهی به‌نظر برسد ــ اما اصلاً بدیهی نیست ــ که امنیت اروپا در گفت‌وگو و سازش و درک دیدگاه‌های همه انسان‌های ساکن در این قاره نهفته است. امنیت هرگز با مسابقه تسلیحاتی و شمشیربازی یکسان نبوده است.

همین نظرسنجی همچنین نشان می‌دهد که ۳۴ درصد از پاسخ‌دهندگان معتقدند که اقدامات خشونت‌آمیز علیه دولت گاهی قابل توجیه است ــ بیشترین درصد در دهه‌های اخیر. «دموکراسی به سبک ایالات متحده» غولی را از بطری رها ساخته که نخبگان سیاسی واشنگتن را به وحشت انداخته است. برخی از محققان آمریکایی پیش‌بینی‌های بدبینانه‌تری انجام داده‌اند و نشان می‌دهند که احتمالاً سه تا چهار سال آینده شاهد درگیری‌های خشونت‌آمیز گسترده، فروپاشی دولت فدرال و تقسیم کشور به اردوگاه‌های متخاصم قرمز و آبی خواهیم بود.

در ۷ سپتامبر ۲۰۱۳، یک پهپاد آمریکایی، یک کامیون را در استان کنر در شرق افغانستان هدف قرار داد. از ۱۵ سرنشین کامیون تنها عایشه زنده ماند. این دختر ۴ ساله علاوه بر خانواده‌اش، صورتش را نیز از دست داد. صورت پاره پاره شده‌ای که به‌دشواری قابل ترمیم بود. او برای همیشه بینایی خود را از دست داد.
آن‌ها که چهره عایشه و خانواده‌اش را از او ربودند، هزاران مایل دورتر در یک پایگاه هوایی نظامی‌ در آمریکا نشسته بودند. آن‌ها روی مانیتور چه می‌دیدند؟ عایشه و خانواده‌اش مسلح بودند؟

ژانگ گفت: «همه می‌بینند که آن "دموکراسی" که ایالات متحده از طریق انقلاب‌های رنگی ترویج می‌کند، شکاف بزرگی با دموکراسی واقعی دارد. تاریخ بارها و بارها ثابت کرده است که دموکراسی ایالات متحده تنها می‌تواند کشورهای دیگر را قربانی سرمایه سازد». ایالات متحده برای سهولت خود در کنترل آنها در حال ایجاد سیستم‌های «دمکراتیک» شکننده در سایر کشورها بوده است. ژانگ گفت: ایالات متحده با نام جعلی «دموکراسی» انقلاب‌های رنگی انجام می‌دهد و «ارزش جهانی» خود را در جهان ترویج می‌کند، اما هدف اصلی کنترل منابع دیگر کشورها است. وی خاطرنشان کرد: انگیزه فوق‌العاده پنهان است، اما نباید نادیده گرفت که منشأ بی‌ثباتی کنونی جهانی است.