امپریالیسم

به ابتکار رهبری حزب تودۀ ایران بیانیۀ زیر برای اظهار نظر و حمایت در اختیار حزب های کارگری و کمونیستی جهان قرار گرفت. متن بیانیۀ و حزب های امضاء کننده بیانیه در زیر آمده است.

حزب‌های کمونیست و کارگری امضاکنندهٔ این بیانیه، نگرانی عمیق خود را در مورد تحولات اخیر در خلیج فارس  که تهدیدی جدّی علیه صلح جهانی است، ابراز می‌کنند. اظهارات دولت آمریکا به‌وضوح نشان می‌دهد که این دولت مصمّم است که از هر وسیله‌ای استفاده کند تا جمهوری اسلامی ایران را به تسلیم شدن در برابر طرح‌های سلطه‌گرانهٔ خود در منطقه وادار کند.

در حقیقت، کل بودجه اختیاری دولت فدرال برای سال مالی ۲۰۲۰ رقمی معادل ۱۴۲۶ میلیارد دلار است که ترامپ ۹۸۹ میلیارد دلار آن را به تأمین هزینه‌های جنگی و نظامی اختصاص داده است. این رقم سرسام‌آور، معادل ۶۹ درصد کل بودجه اختیاری دولت فدرال است.... این ارقام، هرچند سرسام آور، به‌تنهائی و بدون توجه به کاهش هم‌زمانی بودجهٔ غیرنظامی، به‌اندازه کافی بیانگر ابعاد واقعی تأثیرات مخرب بودجهٔ پیشنهادی ترامپ برای سال مالی ۲۰۲۰ نیستند.

آمریکا ضمن رابطه محتاطانه نسبت به چین در بخش‌هایی از قزاق‌ها و قیرقیزها در آسیای مرکزی پیگیرانه با کارت ضدِ چینی بازی می‌کند. این موضوع به‌ویژه پس از آنکه در سال ۲۰۱۳ رئیس‌جمهور چین، شی جین پینگ، در دانشگاه شهر آستانه طرح «یک کمربند و یک مسیر» (راه ابریشم جدید) را اعلام کرد که مسیرهای حمل‌ونقل از چین به اروپا را هموار و در طول این مسیرها نقاط رشد اقتصادی ایجاد می‌کند، به یک مسأله روز تبدیل شد. بخشی از مسیر «راه ابریشم جدید» از خاک قزاقستان و قیرقیزستان عبور می‌کند. در اینجا آمریکا با سخنان ضدِ چینی تحریک و تلاش می‌کند شکاف بین پکن، آستانه و بیشکک ایجاد کند.
 

همکاری مسکو و پکن مانع طرح‌های استراتژیست‌های آمریکایی می‌شود. آنها روابط به‌وجود آمده بین روسیه و چین را به‌عنوان تهدیدی برای نفوذ خود در اورآسیا تلقی می‌کنند. از دید آمریکایی‌ها برخورد منافع روسیه و چین در یکی از همسایگانی که هر دو دارای قدرت منطقه‌ای هستند، می‌تواند همکاری روسیه و چین را تخریب کند. برای واشنگتن به‌نظر می‌رسد آسیای میانه برای این امر «مناسب‌ترین» هدف است. بررسی فرضی سناریوهای چنین برخوردی نه تنها در سطح کارشناسی ـ تحلیلی، بلکه در سطح سیاسی ـ تبلیغاتی از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی انجام می‌شود.

در چند سال اخیر، الیوت آبرامز، که زمانی هم دست در کارهای خلاف داشت، بی‌میل نبوده خود را پیر خردمند، کارشناس دیپلماسی و همواره آماده ارائه نقطه‌نظرهای روشنگرانه‌ جلوه دهد. حال که رئیس‌جمهور دونالد ترامپ وظیفه «بازگرداندن دموکراسی در ونزوئلا» را به او سپرده، بار دیگر به سر کار بازگشته. اما اگر مردم سرزمین خودش نگاهی به وضعیت او بیاندازند، شاید حق داشته باشند ناراحت شوند....