امپریالیسم

متأسفانه، فضای سیاسی کنونی در ایالات متحده از هزینه‌های بیشتر دفاعی و استقرار نیروهای نظامی‌ حمایت می‌کند. ده سال پیش، ایالات متحده با بی‌احتیاطی و غیر‌عاقلانه اعلام کرد که از خاورمیانه تا اقیانوس آرام، نیاز به یک قدرت نظامی‌ و «محوری» است، و تا اینجا به‌نظر می‌رسد که ما هنوز هم به این اشتباه چسبیده‌ایم. شکست‌های دو دهه گذشته ایالات متحده را ملزم به ارزیابی مجدد و تجدیدنظر در مفروضات سیاست خارجی خود خواهد کرد.

خشونت‌های بی‌پایان در پی اشغال آمریکا، و فساد دولت مورد حمایت آن، پشتیبانی مردمی‌ از طالبان را به‌ویژه در مناطق روستایی که سه‌چهارم  مردم افغانستان در آن زندگی می‌کنند شدیداً افزایش داد. فقر غیرقابل کنترل افغانستان تحت اشغال نیز به پیروزی طالبان کمک کرد، زیرا مردم به‌طور طبیعی از خود می‌پرسیدند که چگونه می‌شود که اشغالگران ثروتمندی چون ایالات متحده و متحدان غربی‌اش آنها را در چنین فقر شدیدی بیاندازند و بروند.

نتیجه نهایی این است که با هزینه هنگفت ــ این رقم بین یک تریلیون دلار تا ۲/۳ تریلیون دلار در طول ۲۰ سال بسته به‌نحوه محاسبه آن متغیر است ــ واشنگتن روشی برای مبارزه با جنگ‌ها ابداع کرده است که مطمئن می‌شود آنها هرگز پایان نمی‌یابند. نیروی هوایی آمریکا ممکن است طالبان زیادی را کشته باشد، اما تعداد بیشتری را به خدمت طالبان درآورده است.

حدود ۱۳‌هزار دانشمند در آمریکا و خارج از آن برای ایجاد ویروس‌های جدید میکروب‌های ضربتی و قاتل و مقاوم در برابر واکسن‌ها مشغول هستند.

مسالۀ مهم میزان آمادگی رامسفلد و یارانش به گمراه کردن مردم آمریکا در مورد مسائلی بود که نهایتاً به بهای جان هزاران سرباز زن و مرد آمریکایی تمام شد. آنها با دروغ‌هایشان موجب کشتار صدها‌هزار عراقی و تبدیل عراق به کشوری مخروبه شدند، و کشوری را که ادعای خدمت به آن را داشتند به ورشکستگی مالی و روحی کشاندند.