رویدادهای مهم

کشورهای غربی و رسانه‌ها دائماً مسئله اویغورها را در استان سین کیانگ چین مطرح می‌سازند ــ و به‌راحتی مرگ و ویرانی را که از طریق کشورهای غربی طی سال‌های گذشته به جهان اسلام وارد شده است، فراموش می‌کنند.

سایت «بنیاد فرهنگ استراتژیک» درباره ابعاد درونی جنگی که ۲۸ آوریل بین دو جمهوری پیشین شوروی ــ تاجیکستان و قیرقیزستان ــ از سرگرفته شد، پیشتر نوشته بود. بیاید به عوامل خارجی بپردازیم، که اصلی‌ترین آنها پیش‌بینی و طرح‌ریزی مؤثر «قدرت نرم» غربی است. حاملان قدرت، سفارت‌های آمریکا و شبکه‌ای از سازمان‌های غیردولتی با بودجه غربی هستند. چارچوب کلی فرایند گسترش نفوذ غرب در آسیای میانه در سال ۲۰۰۶ در گزارش «آسیای میانه»: یک چارچوب استراتژیک برای ایجاد صلح، تهیه شده توسط «سازمان بین‌المللی سازنده صلح» تشریح شده بود. تهیه و تدارک گزارش با حمایت رسمی‌ لندن و آژانس توسعه و همکاری (سوئیس) تأمین مالی شد.

برلین برای تأمین مواد اولیه مورد نیاز آلمان، از پروژه‌های استحراج معدن در گینه به بهای خسارت شدید به مردم و محیط زیست حمایت می‌نماید.

در دسامبر سال ۲۰۲۰ پاپ فرانسیس از نیویورک، جایی که جلسه مبلغین «سرمایه‌داری فراگیر» ترتیب داده شده بود، بازدید کرد. یکی از ارکان این دکترین، «انرژی سبز» یا «بازنشاندن کربن» در اقتصاد جهانی است. در نیویورک پاپ با «لین دو روتشیلد» از طایفه «روتشیلد»ها، رهبر ائتلاف برای سرمایه‌داری فراگیر دیدار داشت. توافقنامه امضاء شده در نیویورک ایجاد شورای سرمایه‌داری فراگیر را با واتیکان پیش‌بینی می‌کند. شورای سرمایه‌داری فراگیر با واتیکان مشارکتی است که در آن ۴۸ بانک، بنیاد و کورپراسیون‌هایی که تحت مدیریت آنها دارایی‌هایی به ارزش ۱۰/۵ تریلیون دلار وجود دارد، شرکت می‌کنند.

آنها و دیگران ــ موراوتسکی و توسک، اروبان و مخالفان عقیدتی او از میان متحدان ناتو ــ به یک اردوگاه تعلق دارند. اختلاف بین آنها جنبه استراتژیک ندارد. در همان زمان عصبانیت و خشم «توسک»، نظرات و ایرادات احمقانه وی درمورد «ائتلاف طرفداران پوتین» در اتحادیه اروپا نشانگر نوسانات و تردیدهای ایدئولوژیک جدی در میان سیاستمداران غربی است (مانند اختلافات بین طرفداران بایدن و ترامپ است). در شرایط رویارویی شدید بین غرب و روسیه دامنه این نوسانات و دودلی‌ها باید به‌درستی سنجیده و ارزیابی شود.