دولت انقلابی کوبا، دوستدار ثابت‌قدم بشریت

«جنبشی که در روز ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳ با شلیک گلوله‌های مسلسل به پادگان مونکادا در شهر سانتیاگو مرکز ایالت اورینت کوبا آغاز شد، با فراز و نشیب‌هایی به انقلاب فراروئید و در اول ژانویه ۱۹۵۹ کشور جدیدی از کوبا آفرید که از همان آغاز به‌صورت یکی از مظاهر درخشان بشردوستی بین‌المللی درآمد. جنبش ۲۶ ژوئیه و رهبران فداکار آن، به‌ویژه فیدل کاسترو، ارنستو چه‌گوارا، رائول کاسترو، کامیلو فوئگوس و کارلوس رافائل رودریگز، مردم و کشوری را نجات دادند که قریب ۶۰ سال در چنگال عیاشان انسان‌نمای آمریکایی و گماشتگان بومی آنها، و در اسارت دولت به اصطلاح دموکراسی ایالات متحده آمریکا در رنج و عذاب دست و پا می‌زد و چون دوباره متولد شد، جز به اعتلای مقام انسان و تکریم انسانیت نپرداخت، و در این راستا هزینه‌های بسیاری داد، و جان‌های پاکی را تقدیم بشریت کرد. رهبران انقلاب کوبا برخلاف رهبران دولت آمریکا نظیر جورج کنان ـ از طراحان سرشناس جنگ سرد ـ که در سال ۱۹۴۶ به سالازار دیکتاتور بدنام پرتغال اطمیان داده بود که: ... دولت ایالات متحده آمریکا ... حاکمیت پرتغال را در تمام مستعمرات آن کشور محترم می‌شمارد (فیگردو، ص ۲۱۹)، از همان آغاز پیروزی انقلاب اعلام کرده بودند که با هر جنبش ضداستعماری همکاری خواهند کرد. آیا همین دو تعهد نشانه دو ماهیت جداگانه نیست؟ ماهیت ستمگرانه دولت آمریکا و ماهیت عدالت‌گسترانه و آزادیخواهانه دولت کوبا. برای وقوف به حماسه‌هایی که مردم و دولت کوبای انقلابی در همین راستا خلق کرده‌اند، کافی است که به اتفاق یکدیگر موارد درخشانی را که در زیر می‌آید از مقابل چشم‌های خود بگذرانیم.»

برای مطالعه متن کامل مطلب به فایل پیوست مراجعه کنید.