بررسی نقش و جایگاه طبقه کارگر ایران در تحولات اجتماعی

بر‌اساس گزارش‌های سازمان جهانی کار، که با عنوان «اشتغال جهانی و چشم‌انداز اجتماعی» در سال ۲۰۱۸ منتشر شده، برای نخستین بار آماری درباره «پراکنده کاری» یا «دور کاری» و در واقع «کارهای ناپایدار» ارائه داده شده است: ۱/۴ میلیارد نفر از جمعیت جهان در این طبقه‌بندی قرار دارند. سهم کشورهای در حال توسعه (مانند ایران) از این حجم، بسیار زیاد است: ۱/۱ میلیارد نفر.

بر‌اساس آمار اعلام شده از طرف مرکز آمار ایران، ۲۳/۸ میلیون نفر ایرانی شاغل‌اند (هر ۳/۵ نفر، یک شغل). فقط نیمی از این شاغلان، اشتغال تمام وقت دارند. درصد اشتغال کشاورزی ۱۷/۵ درصد، صنعت ۳۲ درصد و خدمات ۵۰/۵ درصد است. تعداد کارگران پاره وقت روزافزون است و سیالیت شدید نیروی کار در ایران وجود دارد. شاید عمده‌ترین دلیل آن، به‌کارگیری نیروی کار از طریق شرکت‌های پیمانکار تأمین نیروست که باعث کاهش شدید امنیت شغلی شده است. این بی‌قوارگی روزافزون که به کاهش کمی طبقه کارگر منجر شده است و آنان را به‌سمت تهیدستان شهری رانده و باعث تقویت سپاه لومپن پرولتاریا شده است، موضوع پرسش اول، تحلیل این وضعیت و تأثیر آن روی ساختار نیروی کار در ایران است.

برای مطالعه متن کامل میزگرد به فایل پیوست مراجعه کنید.