مشی سیاسی حزب توده ایران ۶۱-۱۳۵۷

در«دومین پلنوم (وسیع) کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران» (بهمن ۱۳۷۷)، درست یک سال پس از برگزاری «کنگرهٔ چهارم»، که در آن آخرین مدافعان فعال ایدئولوژی حزب و مشی سیاسی آن طی سال‌های ۶۱-۱۳۵۷ از مرکزیت سازمان رسمی حزب کناره‌گیری کردند یا مشمول تصویه شدند، سندی تحت عنوان «بحثی اولیه پیرامون انقلاب بهمن ۱۳۵۷» به‌تصویب رسید. اين سند، که نزدیک به ۵ سال بعد (مهر ۱۳۸۲) با تغییراتی، تحت عنوان «تزهایی درباره سیاست حزب توده ایران در انقلاب بهمن ۱۳۵۷» در «کنگره پنجم» بار دیگر به‌تصويب رسيد، اتهاماتی را در لابه‌لای سطور خود متوجه رهبری و مشی گذشتهٔ حزب تودهٔ ایران کرده است که بسيار سؤال برانگیزند.