میهن‌ ما امروز در یکی از حاد‌ترین بحران‌های دوران پس از انقلاب خود قرار گرفته است. این بحران چیزی جز نتیجهٔ ناگزیر فقر فزاینده و شکاف عظیم طبقاتی ناشی از بیش از سه دهه سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی و سرکوب‌گرانه، از یک طرف، و ده‌ها سال تحریک‌ سیاسی، دخالت نظامی، و تحریم‌ کشندهٔ اقتصادی از سوی دولت‌های امپریالیستی، از طرف دیگر نیست. این روند چند ده ساله، جامعهٔ ایران را به چنان بشکهٔ باروتی بدل کرده است که تنها یک جرقهٔ کوچک برای انفجار آن کافی است.