آقای رئیسی برای آن که نشان دهد که از کاخ‌نشینان نیست وغم نان محرومان را دارد، دست به سفر‌های استانی زده است. سفر‌هایی از همان جنس سفرهای آقای احمدی‌نژاد. ظاهراً هدف از این سفر‌ها دانستن درد مردم است. ولی مگر مردم درد خود را به صد‌ها و هزاران زبان فریاد نمی‌زنند؟ کارگران، معلمان، پرستار‌ها، پاکبان‌های شهر‌های مختلف و … به چه زبانی باید بگویند که نان، مسکن و آزادی می‌خواهند. و همه این‌ها در چارچوب ایرانی آباد و آزاد. اگر گوش‌های مسئولان این همه فریاد را تاکنون نشنیده است، آیا با رفتن به میان چند نفر خواهد شنید؟ و اگر شنید آیا درد را چاره خواهد کرد؟ آقایان، درد مشخص و راه‌حل هم مشخص است آن چه نیاز است اراده‌ای آهنین برای ایستادن در مقابل مجتمع‌های قدرت و ثروت است. کار‌های نمایشی راه چاره نیست. از این گونه‌بازی‌ها در داستان‌های مربوط به شاه عباس و سلاطین عثمانی بسیار شنیده‌ایم. وقت آن است تا به این بازی‌ها خاتمه داده شود. این راه  گاو نر می‌خواهد و مرد کهن!

ادامهٔ مطلب