حزب چپ آلمان جلسۀ بحثی در ۱۷ نوامبر در برلین برگزار خواهد کرد. این جلسه با همکاری تشکل مهاجرین سوری در آلمان به‌نام «انقلاب را بپذیر» (۱) تشکیل خواهد شد. عنوان و شعار جلسۀ مذکور این است: «از تحریم‌های سوریه درس برای روسیه و ایران بیاموزیم.» در متن این دعوت‌نامه نوشته شده: «در کشورهای غربی، جامعۀ مدنی فعال در عرصۀ صلح، مداخلۀ نظامی ‌برای پایان دادن به جنایات جنگی و مجازات کردن مسببین آن را به دلایلی کاملاً معقولانه رد می‌کند. ما فعالین جنبش مدنی صلح اگر نخواهیم که جنایات جنگی بی‌مجازات بمانند باید فوراً به ابزار تحریم متوسل شویم. تداوم جنگ تهاجمی ‌روسیه به اوکراین و سرکوب وحشیانۀ جنبش اعتراض مدنی توسط رژیم ایران ضرورت چنین مباحثی را ایجاب می‌کند.»

به دلیل فقدان دورنمای روشنی در خصوص پایان حضور آمریکا در سوریه و چندوچون آن، ظاهراً آمریکا در صدد است نیروها را تا وقتی که اراده کند در سوریه نگه دارد. حضور نیروهای آمریکا در سوریه سال‌هاست که شرایط مخاطره‌آمیزی در منطقه ایجاد کرده و حال با افزایش نیروهای نظامی ‌و تأسیس پایگاه نظامی ‌جدید این خطر افزایش خواهد یافت.

به‌نظر می‌رسد که در حال حاضر هم کاخ سفید به ریاست بایدن در حال ارزیابی تشکیل ارتشی چند‌ملیتی علیه روسیه است. پیمان ناتو در شرایطی نیست تصمیم واحدی دایر بر حمله‌ای نظامی ‌به حمایت از اوکراین در جنگ علیه روسیه اتخاذ کند. ولی همانطور که «دیوید پترائوس» اخیراً اعلام کرد، رئیس‌جمهور آمریکا و ژنرال‌های او به فکر تشکیل «ائتلافی از راغبان» هستند. این ائتلاف در وحلۀ اول از نیروهای نظامی‌ لهستان و رومانی تشکیل خواهد شد، ضمن این که نیروهای نظامی‌ ایالات متحده هستۀ مرکزی آن را تشکیل خواهند داد و وارد جنگ اوکراین خواهند شد.

این مأمور سیا در ویدیوی چهار دقیقه‌ای بی‌پرده می‌گوید که او چگونه در خلال جنگ ویتنام تلاش کرده تا اخبار و اطلاعاتِ جعلیِ همسو با منافع سیا را از طریق رسانه‌ها منتشر کند.

اگر جنگ اوکراین به یک رویارویی مستقیم با روسیه و استفاده از بمب اتمی‌ بیانجامد، همۀ ما از بین خواهیم رفت. اگر روسیه به هر ترتیبی مغلوب شود یا وادار به عقب‌نشینی گردد، صاحبان صنایع جنگی، فشار علیه نظام سیاسی و اقتصادی جهان را تشدید خواهند کرد تا آنجایی که حتی هوایی را که ما استنشاق می‌کنیم بسته‌بندی کرده و به بهایی به ما خواهند فروخت که ما قادر به پرداخت آن نخواهیم بود.

مجلس فدرال آلمان با افزودن تبصره‌ای به مادۀ ۱۳۰ قانون مجازات، امکان تفسیر موسعی از «تأیید»، «انکار» یا ناچیز جلوه دادن «جنایت جنگی، جنایت علیه بشریت، نسل‌کشی» و سایر جرایم مندرج در قانون کیفری بین‌المللی را فراهم آورد که با توجه به فضای سیاسی حاکم بر جامعه می‌تواند منجر به صدور احکام کیفری علیه اشخاص حقیقی و حقوقی و تحدید هرچه بیشتر آزادی بیان، عقیده و آزادی مطبوعات شود.

سیاستمداران و رسانه‌های غربی اتهامِ مسئول بودن ایالات متّحدۀ آمریکا در عملیات خرابکارانه درخطوط لولۀ گاز «نورد استریم» را «تئوری توطئه» خوانده و آن‌ها را رد می‌کنند ولی همزمان همان اتهام را به روسیه وارد می‌کنند بدون این که از عنوان «تئوری توطئه» استفاده کنند. اگر این نکتۀ مهم را دریابیم خواهیم فهمید که در گذشته از این عنوان با چه شیوه‌ها و سبک و سیاقی استفاده شده است.

در گذشته‌ای نه چندان دور دیوان عالی آمریکا با رأی خود تأیید کرد که کمک مالی به انتخابات حقی برخاسته از متمم اول قانون اساسی است و به موجب این حق، صاحبان منافع محقّ‌اند دولت را بخرند تا بیشتر در خدمت منافع آن‌ها باشد تا منافع رأی‌دهندگان. بنابراین مادامی‌ که این نظام انتخاباتی حاکم است نمایندۀ مردم بودن در دموکراسی آمریکایی امکان‌پذیر نیست.

روسیه ، چین و ایران ، سه دشمن بزرگ آمریکا پس از واقعۀ یازده سپتامبر دست دوستی به‌سوی آمریکا دراز کردند. این ابراز دوستی نه فقط در حرف بلکه در عمل نیز بود. شاید امروز دنیای بهتری می‌داشتیم اگر ایالات متحده این دست‌ها را می‌فشرد و به قول «فرانسیس ریچاردز» قدردان بود و همانقدر که کمک گرفته بود جبران می‌کرد.

ما در حال اداره کردن کشور هستیم یا در حال نابود کردن آن؟ این سئوال به جایی است که باید طرح کنیم. اگر دولتِ آلمان را «اولاف شولتز»، معاون و وزیر خارجۀ وی با استقلالِ رأی و عقل و منطق اداره می‌کردند نباید به مسیر فعلی ادامه می‌دادند. در این مسیر خطرِ توقفِ کاملِ همۀ خدمات اجتماعی، کمبود برق، کمبود گاز، کمبود مواد ضروری برای وسایل نقلیۀ دیزلی و بسیاری خطرات دیگر در کمین است.
کشور آلمان در سراشیبی سقوط است. وضعیت موجود را نمی‌توان فقط با جهل و نادانیِ مسئولین توجیه کرد. باید هویت مسئولینِ ایجادِ وضعیت موجود را افشا کرد و آن‌ها را به پاسخگویی واداشت. هیچیک از ما نمی‌توانیم ادعا کنیم که «ما نمی‌دانستیم».

این هشدار امکانی را برای اوکراین (یا آنچه که از کشور اوکراین باقی مانده) فراهم خواهد آورد راهی برای برقراری صلح بیابد. من بعید می‌دانم که اوکراین و غرب اهمیت این موقعیت مثبت را درک کنند. حملات به اتباع جدیدالورودِ روسیه ادامه خواهند یافت و روسیه واکنش نشان خواهد داد. برخلاف شش ماه گذشته که روسیه با خویشتنداری عمل کرد، این بار احتمالاً تاکتیک تهاجمی‌تری را در پیش خواهد گرفت که شاملِ از کار انداختن سیستم تأمین برق اوکراین، حمله به مراکز فرماندهی و از جمله حمله به اقامتگاه اصلی زلنسکی در کیف خواهد بود. این حملات منجر به تشدید بیش از پیش مناقشه خواهد شد ولی اوکراین و ناتو امکانات محدودی برای واکنش خواهند داشت. چرا؟

امروز جنگ سرد درست مثل سریال‌های ‌هالیوودی دوباره و با تمامی‌ قدرت به صحنه بازگشته و نقش اصلی در این سریال را رئیس‌جمهور روسیه، پوتین به‌عهده دارد و مجتمع نظامی‌ ــ صنعتی با اشتهای تمام مشغول تیز کردن دندان‌ها برای بلعیدن لقمه است.
رؤسای دولت‌ها و حکومت‌های اروپا به شهروندان، مؤسسات و شرکت‌ها تذکر می‌دهند که خود را آمادۀ رکود تورمی ‌نمایند و همزمان کنسرن‌های بزرگِ انرژی سودهایی با ارقامی‌ نجومی‌ می‌برند.
درست مانند بحران اقتصادی پانزده سال پیش که باید مردم کمربندهای خود را سفت می‌کردند، بحران فعلی هم شرایط مطلوبی برای تقسیمِ مجددِ ثروت به نفع طبقات حاکم آماده کرده است.

به محض این که «دونباس»‌ دوباره به روسیه ملحق شود، حملات اوکراین به این مناطق به منزلۀ حملات اوکراین به خاک روسیه خواهد بود و روسیه به موجب مقررات بین‌المللی محقّ خواهد بود سراسر خاک اوکراین را مورد حمله قرار دهد. چنین تهاجمی‌ موجب خاتمۀ سریع جنگ خواهد شد و از طرف دیگر به غرب نشان خواهد داد که روسیه در مقابل عبور از خطوط قرمز بی‌عمل نخواهد ماند.