اسماعیل محمدولی

هدف دولت کاهش حمایت‌های قانون کار نیست ـ این کار ۲۵ سال پیش در دولت هاشمی انجام شد. دولت و همراهانش در لایحه اخیر قصد نابودی کامل قانون کار، فروپاشی روابط کارگری کارفرمایی و سپس برقراری نظمی ابتدایی مبتنی بر اراده استاد و امربری شاگرد را دارند (که پیش از تصویب اولین قانون کار ایران در سال ۱۳۲۵ در روابط کار حاکم بود). با عزمی که از جانب دولت مشاهده می‌شود این روزها آخرین فرصت‌ ما برای بیان مسالمت‌آمیز اعتراضمان به دولت است. 

۱ 

اگر امروز به خطری که اساس معیشت خانواده‌های کارگری را تهدید می‌کند بی

علی‌ربیعی به‌تازگی در یک سخنرانی عمومی آماری از افزایش دستمزد کارگران در دوران وزارتش اعلام کرده که شباهت زیادی به آمارسازی‌های اقتصادی دولت احمدی‌نژاد دارد. این شباهت بیش از هرچیز درباره کمیت اطلاعات غلطی است که از سوی وزیر اعلام شده‌اند و آنچنان که در ادامه خواهید دید کیفیت این آمارسازی‌ نازل‌تر از دروغ‌های اقتصادی دولت قبل است. 

در دو جمله‌ای که از متن سخنرانی ۱۰ فروردین وزیر کار جدا شده، سه اشتباه عامدانه به چشم می‌خورند: 

قوانین کار در مناطق آزاد از قوانین کار دیگر نقاط کشور متفاوت هستند. آن‌ها گاه ناقض قانون اساسی بوده و در بسیاری مواقع حقوق اولیه کارگران مناطق آزاد را سلب می‌کنند. این روزها به‌نظر می‌رسد با ورود خیل ابرشرکت‌های نفتی در آستانه وخیم‌ترشدن وضعیت شغلی کارگران مناطق آزاد هستیم.

شهرام محمدی صبح نهم تیر به سر کارش در پتروشیمی مارون رفت اما به خانه بازنگشت. او تنها کارگر شاغل در صنایع پتروشیمی و نفت و گاز کشور نیست که در تیرماه می‌رود که کار کند و کشته می‌شود. اسماعیل محمدولی در گزارش پیش‌رو با نگاهی به آمارهای منتشر شده از حوادث کار در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی، به چرایی رشد این حوادث و مسئولیت دولت و نهادها در برابر کارگران پرداخته است.