خسرو باقری

نظام آموزشی باید پاسخگوی نیاز‌های جامعه باشد نه پایگاهی برای خدمت به نئولیبرالیسم. در حقیقت اگر با این مدل کاملا «بیگانه شده» با مفهوم واقعی آموزش، به چالش برخیزید؛ به میزان قابل‌توجهی به خواست جامعه پاسخ مثبت داده‌اید. دانشگاه‌های قرون وسطی لااقل به گروه‌های اجتماعی وسیع‌تر و آن هم با کیفیت بهتر از امروز سرویس می‌دادند. آن دانشگاه‌ها کشیش، وکیل، عالم دینی و آدم حکومت پرورش می‌دادند که وظیفه همشان هم مشخص بود: حفظ دستگاه کلیسا و حفظ منافع دولت. اما دانشگاه‌های امروز هیچ نوع روشنگری خردورزانه را که پول و پله‌ای در آن نباشد؛ برنمی‌تابند. 

آنچه اهمیت دارد این است که توتالیتاریسم لیبرال‌ها و فاشیست‌ها، ریشه در استعمارگری آن‌ها داشت. اما توتالیتاریسم اتحاد شوروی نه در سیاست‌های استعماری، بلکه در شرایط اضطراری‌ای منشا داشت که کشور‌های امپریالیستی از همان آغاز انقلاب اکتبر تا پایان جنگ جهانی دوم و جنگ هولناک سرد و تا نابودی اتحاد شوروی، برایش تدارک دیده بودند. 

نكته 

بانوی مبارز و دانشور فرهیخته و نماد پایداری و عشق، بانو پوری سلطانی، یکی دیگر از چهره‌های درخشان میهن ما بود که از آسمان غم‌زده اما پر ستاره آن، در جسم فروافتاد اما با شعله‌ور کردن قلب‌های دگرخواهان انسان‌یار، بار دیگر و این بار با ستارگانی جوان‌تر به آسمان بازگشت. «وگر در گور، جای ماست رسم ما روا گردد / که کار آدمی باقی است ور جسمش فنا گردد» .... 

برای مطالعه این مطلب به فایل پیوست مراجعه کنید. 

کتاب «گفت‌و‌گو با مسعود سعد سلمان» (۱) اثر آقای مجتبی عبدالله‌نژاد با نوآوری شگفت‌انگیزی به پژوهشی عمیق نه تنها در زندگی حیرت‌آور شاعر بزرگ میهن ما دست می‌زند، بلکه اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زمانه‌ای را هم مورد کاوش قرار می‌دهد که گهواره هستی دردناک، خشم‌آور و خوفناک شاعر است. نویسنده در عین‌حال بنیاد‌های شعری او  و راز ماندگاری‌اش را جستجو می‌کند و در بخش‌های مهمی ‌از کتاب، دیدگاه‌های شاعر را مورد چالش قرار می‌دهد. دستاورد این چالش‌ها، برای مباجث و نیاز‌های ادبی امروز بسیار غنیمت است.‬