سیامک طاهری

آقای رئیسی برای آن که نشان دهد که از کاخ‌نشینان نیست وغم نان محرومان را دارد، دست به سفر‌های استانی زده است. سفر‌هایی از همان جنس سفرهای آقای احمدی‌نژاد. ظاهراً هدف از این سفر‌ها دانستن درد مردم است. ولی مگر مردم درد خود را به صد‌ها و هزاران زبان فریاد نمی‌زنند؟ کارگران، معلمان، پرستار‌ها، پاکبان‌های شهر‌های مختلف و … به چه زبانی باید بگویند که نان، مسکن و آزادی می‌خواهند. و همه این‌ها در چارچوب ایرانی آباد و آزاد. اگر گوش‌های مسئولان این همه فریاد را تاکنون نشنیده است، آیا با رفتن به میان چند نفر خواهد شنید؟ و اگر شنید آیا درد را چاره خواهد کرد؟ آقایان، درد مشخص و راه‌حل هم مشخص است آن چه نیاز است اراده‌ای آهنین برای ایستادن در مقابل مجتمع‌های قدرت و ثروت است. کار‌های نمایشی راه چاره نیست. از این گونه‌بازی‌ها در داستان‌های مربوط به شاه عباس و سلاطین عثمانی بسیار شنیده‌ایم. وقت آن است تا به این بازی‌ها خاتمه داده شود. این راه  گاو نر می‌خواهد و مرد کهن!

این بانک [بانک ملی ایران] در این مدت [سال ۱۳۹۹] با کسب ۴۰/۴ هزار میلیارد تومان درآمد حاصل از تسهیلات اعطایی و پرداخت ۴۱/۳ هزار میلیارد تومان سود سپرده‌گذاری، تراز عملیاتی منفی ۹۸۳/۹ میلیارد تومانی ثبت کرده است. این رقم در برابر ثبت تراز منفی ۴/۷ هزار میلیارد تومانی در سال ۹۸ با رشد ۷۹ درصدی همراه شده است.
به‌عبارت دیگر دولت جمهوری اسلامی در کنار بزرگواری‌هایی که برای بانک‌های خصوصی انجام داده است، تنها بانک واقعاً ملی ایران را به مرز ورشکستگی رسانده است!

دقیقاً ۱۰۰ سال پیش در روز ۱۹ نوامبر (۲۷ آبان) جوزف واندر هلستروم یا همان جو هیل ـ سندیکالیست برجسته و فعال پیگیر جنبش کارگری، آهنگ‌ساز و ترانه‌سرای شورمند طبقه کارگر آمریکا به اتهام دروغین تیرباران شد. ترانه‌های «واعظ و برده»، «قلندر»، «قدرت در اتحادیه است» و «کیسی جونز ـ اعتصاب‌شکن ضداتحادیه» یا ترانه‌ای به‌نام «دیشب خواب جو هیل را دیدم» که در مورد خود سروده است از مشهورترین ترانه‌های او هستند ....