محمد زاهدی

اینسا برای مرتبط کردن حزب به عقب‌مانده‌ترین اقشار کارگران زن، پیشنهاد برگزاری گردهمایی‌های از نمایندگان کارگران زن را که عضو حزب نیستند، علاقه‌مند کردن زنان کمتر آموزش دیده را به کارکرد رژیم می‌دهد ... این در عمل و به‌وسیله عمل است که آنان عادت‌های بی‌ارزش خود را که از ناآگاهی و پیش‌داوری‌های پوچ سرچشمه می‌گیرد از دست می‌دهند و از خواب چند صد ساله خود بیدار می‌شوند.‬
 

در برابر افزایش خطرات، توده‌ها به قله قهرمانی صعود می‌کنند. باور انقلابی معجزه می‌آفریند. ارتش سرخ با تسخیر کازان و سیمبیرسک، شهر زادگاه لنین به سوء‌قصدی که نزدیک بود انقلاب را از سازماندهش محروم سازد، پاسخ می‌دهد. چکسلواک‌ها و گاردهای سفید، به‌طرف سیبری رانده شدند، کراسنوف از تساریتسین به فراسوی رود دن رانده می‌شود. در اورال، در منطقه کوبان (جنوب روسیه) پارتیزان‌های کمونیست شاهکار‌هایی می‌آفرینند که وارد افسانه‌ها شده است؛ ارتش را قطعه قطعه می‌کنند وبا یورش‌های خود، قله‌هایی که بر سر هر یک توپ‌های دشمن قرار داشت، فتح می‌کنند.‬ ‬

توده انقلابی خود را در حزب، در پیشگامان آن می‌بیند. تاکنون صدایی نداشت: حزب به آن صدایش را می‌دهد.  کورمال کورمال در تاریکی‌ها گام بر می‌داشت: حزب راهش را روشن می‌کند. نمی‌توانست از واقعیت‌ها آگاهی پیدا کند و یک برنامه عمل برای خودش تهیه نماید: حزب به آن آگاهی می‌دهد و راهنمائیش می‌کند. نمی‌توانست به خود انضباط لازم را بدهد و شور و اشتیاق و انرژی‌هایش را هماهنگ سازد: حزب آن‌ها را در یک بلوک و یک عزم راسخ، در یک نیروی واحد مقاومت‌ناپذیر گردهم می‌آورد.‬ ‬

لنین از نوشته‌های بوخارین، رادک، یونیوس (رزا لوگزامبورگ) انتقاد می‌کند. «باید بتوان مبارزه برای دموکراسی و مبارزه برای انقلاب سوسیالیستی را به یکدیگر پیوند زد به شرطی که آن اولی را تابع دومی‌ قرار داد. همه مشکل در همین جاست و مساله عمده همین است.»
 ‬

در میان هجوم نفرت‌های میهن‌پرستانه افراطی، در حالی که رهبران سوسیالیست به یاری دولت‌های مربوط خودشان می‌‌شتافتند، چند بلشویک منزوی در سوئیس، نمایندگی انترناسیونالیسم پرولتری را بر عهده می‌گیرند. طی این مدت زمان غم‌انگیز، اینسا به یکی از نزدیک‌ترین همکاران لنین تبدیل می‌گردد. او به گره زدن ریسمان‌های پاره شده بین سوسیالیست‌هایی که به مبارزه طبقاتی و مارکسیسم انقلابی وفادار مانده‌اند، کمک می‌کند.‬ ‬