م. نوری

امروز جنگ سرد درست مثل سریال‌های ‌هالیوودی دوباره و با تمامی‌ قدرت به صحنه بازگشته و نقش اصلی در این سریال را رئیس‌جمهور روسیه، پوتین به‌عهده دارد و مجتمع نظامی‌ ــ صنعتی با اشتهای تمام مشغول تیز کردن دندان‌ها برای بلعیدن لقمه است.
رؤسای دولت‌ها و حکومت‌های اروپا به شهروندان، مؤسسات و شرکت‌ها تذکر می‌دهند که خود را آمادۀ رکود تورمی ‌نمایند و همزمان کنسرن‌های بزرگِ انرژی سودهایی با ارقامی‌ نجومی‌ می‌برند.
درست مانند بحران اقتصادی پانزده سال پیش که باید مردم کمربندهای خود را سفت می‌کردند، بحران فعلی هم شرایط مطلوبی برای تقسیمِ مجددِ ثروت به نفع طبقات حاکم آماده کرده است.

به محض این که «دونباس»‌ دوباره به روسیه ملحق شود، حملات اوکراین به این مناطق به منزلۀ حملات اوکراین به خاک روسیه خواهد بود و روسیه به موجب مقررات بین‌المللی محقّ خواهد بود سراسر خاک اوکراین را مورد حمله قرار دهد. چنین تهاجمی‌ موجب خاتمۀ سریع جنگ خواهد شد و از طرف دیگر به غرب نشان خواهد داد که روسیه در مقابل عبور از خطوط قرمز بی‌عمل نخواهد ماند.

پوتین از جهات مختلفی رهبری بزرگ و انسانی است طرفدار صلح. ولی او وضعیت موجود را کاملاً غلط ارزیابی کرد. رواداری وی در تحمل تحقیرها و اعمال تحریک‌آمیز منجر به جری‌تر شدن غرب شد و این اعمال تحریک‌آمیز به مرزی رسیده‌اند جنگی به راه اندازند که غرب را نابود خواهد کرد.

همانطور که در ابتدای این مطلب گفتم غرب عملیات نظامی‌ محدود روسیه را سستی و مسامحه ارزیابی می‌کند و این تلقی به غرب جرأت می‌دهد جنگ را گسترش دهد. و حال با نزدیک شدن زمستان، جنگ با ارسال موشک‌های دوربردی که اوکراین قادر است از غرب این کشور که از حملۀ روسیه مصون مانده، دونباس، کریمه و سایر نقاط روسیه را مورد هدف قرار دهد، بیشتر گسترش خواهد یافت.

دو احتمال وجود دارد: یا دستگیر می‌شوم یا آزاد باقی می‌مانم. با توجه به این که سرکوب مخالفین شدت یافته و حملات به مخالفین در «وینیتسیا» و «میکولایف»، جایی که صدها اوکراینی فقط به این دلیل که در خیابان تلفنی صحبت کرده‌اند یا در مقابل دکانی ایستاده بودند تحت تعقیب قرار گرفته‌اند، من امکان اول را محتمل‌تر می‌دانم. ولی دیر یا زود این نظام که در هشت سال گذشته در اوکراین تأسیس شده و در جهت سرکوب مردم و شقه شقه کردن جامعه حرکت کرده سقوط خواهد کرد، بیش از همه به این دلیل که متکی به خارج است. در تاریخ بشریت هیچوقت چنین نظام‌هایی نتوانسته‌اند خود را در طولانی مدت حفظ کنند.