م. نوری

دولت ترامپ با تشدید تحریم‌های دولت اوباما، ریسمانِ دور گلویِ اقتصاد ونزوئلا را تنگ‌تر کرد. شرکت‌هایی که تحریم‌های اقتصادی را نقض می‌کردند ممکن بود بسته شوند، جریمۀ مالی شوند، یا مدیران آن‌ها به زندان‌های طولانی‌مدت محکوم شوند. نتیجۀ این تحریم‌ها فروپاشی اقتصاد ونزوئلا و کمبود شدید کالاها بود. گزارشگر ویژۀ سازمان ملل پس از دیدار از ونزوئلا، اقدام ترامپ را به محاصره‌های قرون وسطی تشبیه کرد و تخمین زد که ۱۰۰‌هزار نفر از مردم ونزوئلا به دلیل عواقب تحریم‌ها کشته شده‌اند. وی به سازمان ملل توصیه کرد به اتهام جنایت علیه بشریت، علیه ایالات متّحدۀ آمریکا طرح دعوا نماید.

لودمیلا دنیس‌اوا، بازرس ویژۀ حقوق بشر پارلمان اوکراین درهفته‌های اخیر یکی از منابع اخبار و اطلاعاتِ رسانه‌های غربی در مورد وضعیّت حقوق بشر در اوکراین بود. اظهارات مملو از جزئیاتِ هولناک او در خصوص تجاوز نیروهای نظامی ‌روسیه به زنان و کودکان اوکراینی، کاملاً با «روایت» رسانه‌های غربی از جنگ اوکراین همخوانی داشت. اکنون مشخص شده که او غالب داستان‌ها را خود جعل کرده است.

گوگل گلوله‌ای هشداردهنده به جهان شلیک کرده. با این گلوله گوگل به رسانه‌ها، بلاگرها و سایر مؤلفین تولید محتوا در اینترنت هشدار داده که دیگر حاضر به تحمل نظرات معیّنی در رابطه با دخالت نظامی‌ روسیه در اوکراین نیست.... وقتی گوگل و سایر انحصارات بزرگ فن‌آوری از تحت فشار قرار دادن روشنفکر برجسته‌ای چون چامسکی ابایی نداشته باشند، این امر به‌معنی آغاز دوران جدیدی از سانسور رسمی ‌است که پس از زوال مک کارتیسم هرگز وجود نداشته است.

هیأت تحریریه نیویورک تایمز می‌نویسد: «پیروزی کامل بر روسیه ممکن نیست و اوکراین باید به صلحی تن دهد که منطبق با ارزیابی‌های واقع‌بینانۀ آمریکا و میزان توان او در ایفای تعهدات است». نیویورک تایمز یکی از مهم‌ترین مراکز فکرسازی برای طبقۀ حاکم آمریکاست و به همین دلیل نیز نمی‌توان به سادگی از کنار نظرات آن گذشت.

صرفنظر از موضع سیاسی شما، صرفنظر از اینکه به آن آگاه باشید یا نباشید، موضوع آسانژ با شما و آزادی شما در اندیشیدن، بیان کردن، نوشتن و اعتقادات شما در ارتباط است. با توانایی و قابلیّت جمعی ما در ارتباط است که نگذاریم جامعۀ ما به جامعه‌ای تبدیل شود که اطلاعات و رسانه‌ها توسط بخش کوچکی از جامعه، یعنی ثروتمندان و قدرتمندان کنترل شود.