اف ـ ۱۶ها خواهند توانست برای اوکرائین معجزه کنند؟
نویسنده: اسدالله کشتمند ــ
اولین دسته ازهواپیماهای اف ـ ۱۶ وعده داده شده ساخت آمریکا وارد اوکرائین شدند. ماه‌ها است که درباره معجزه‌های اف ـ ۱۶، رسانه های غربی گوش هارا کر و اذهان را مشبوع ساخته‌اند. آیا واقعاً اف‌ـ۱۶ها وضع روی صحنه جنگ را به‌طورکلی تغییر خواهند داد؟ اگر به گذشته و تاریخ مراجعه کنیم و تناسب و سطح تسلیحات کنونی حاضر در صحنه جنگ را در نظربگیریم، به‌سادگی می‌توانیم بگوئیم که مسلماًنه! ولی در عین حال بی‌تأثیر مخرب نمی‌تواند باشد زیرا گذشته از همه، این هواپیما می‌تواند به سلاح هسته‌ای نیز مجهز شود. بی‌جهت نیست که روس‌ها به این موضوع حساسیت خاصی دارند.
اما چرا این‌قدر سروصدای مبالغه‌آمیز پیرامون آن به راه افتاده است؟ ادعا می‌شودکه ابتکار آسمان اوکرائین از دست رو‌ها بیرون و اف ـ ۱۶مسلط بر آسمان‌ها خواهد شد. چه بسی که اذهان ساده این‌همه هیاهوی میان‌تهی را باور می‌کنند. رسانه‌های بزرگ غربی، و در رأس همه رسانه‌های فرانسوی که عمدتاً به‌وسیله سرمایه‌دارهای بزرگ اداره می‌شوند، گوی سبقت را از همه ربوده‌اند. چنانچه سرهنگ «ژاک بو» (Jacques Baud) عضو سابق استخبارات استراتیژیک سویس، با استدلال‌های مستند می‌‌گوید که برخی از این رسانه‌ها در تبلیغات مربوط به جنگ اوکرائین ـ روسیه گوی سبقت را از خود اوکرائینی‌ها هم ربوده‌اند و به بلندگوهای رژیم اوکرائین مبدل شده‌اند؛ گوئی شاه‌پرست‌تر از شاه هستند. در واقع تبلیغات این رسانه‌ها به قدری مبالغه‌آمیز بوده و تأثیر آن بر روان جامعه غربی چنان سنگین بوده است که انتظار می‌رود بارسیدن اف ـ ۱۶ها، تناسب نیروها در صحنه جنگ، یا لااقل در آسمان اوکرائین، به‌کلی تغییر یابد، و این عامل جادوئی روس‌ها را به عقب‌نشینی وادار خواهد ساخت. و حتی ادعا کردند که این هواپیما می‌تواند در جنگ کنونی تعیین‌کننده باشد (آنها اصطلاح Game changer را به‌کار بردند).
دلیل عمده تبلیغات اخیر غربی‌ها وضعیت ناجور اوکرائینی‌ها در عرصه جنگ و کوشش در جهت نجات موقتی آبروی برباد‌رفته آنها در اذهان جهانی است. اما خود اوکرائینی‌ها که می‌دانستند حرف از چه قرار است، به اندازه رسانه‌های «رسمی» (Mainstream) غرب شتاب‌زده نبودند و در این اواخر به هراندازه‌ای که زمان واگذاری اف ـ ۱۶ها نزدیک‌تر می‌شد، از جوشش باز می‌ماندند. چنانچه در همین اواخر «زلنسکی» گفت که اف ـ۱۶ها کمک بزرگی است ولی این تعدادی را که دریافت می‌کنیم، برای تغییر تناسب نیروها در صحنه جنگ کافی نیست، تا حاشیه ای برای روز مبادا که آتش گرفتن و سقوط اف ـ ۱۶ها را در پی خواهد داشت، برای توجیه در اختیارداشته باشند. اینک شش فروند اف ـ ۱۶ به «اودسا» رسیدند و همین دو روز قبل، پنجم ماه اوت، روس‌ها شش موشک نیرومند «اسکندر» را به سوی «اودسا» پرتاب نموده و از قرار معلوم یک دستگاه پاتریوت را تخریب کردند. دیده شدکه آن‌همه طمطراق رسانه‌ای برای هیچ بوده است، چون‌که وعده داده شده بود که اف ـ ۱۶ها در برابر موشک‌های بالیستیک نیز سپر خواهند شد. دیدیم که نشد!
واقعیت امر این است که اف ـ ۱۶هائی که تقریباً نیم قرن عمر دارند در زمان خودش هواپیماهای پیشرفتهای بوده‌اند، ولی امروز دیگر آن تأثیر دیروزی را نمی‌توانند داشته باشند.
در رابطه با همین تبلیغات غرب جمعی، یک عامل دیگر را نیز از یاد نبریم که هر باری که یک سلاح جدید وارد صحنه جنگ می‌شود، همین تبلیغاتچی‌ها و رسانه‌های غربی برای کنترل اذهان عمومی و ایجاد امیدواری در جهت شکست دادن روسیه، فریاد بر می‌آورند که کار روس‌ها تمام است؛ در حالی که فاکتورهای تعیین‌کننده جنگ را باید در پارامترهای وزین و جای دیگری چون فاکتور انسانی، روحیه آمادگی برای پیش برد جنگ در چنین مقیاسی، همآهنگی جنگی، سطح تکنولوژیک و تسلیحاتی طرف‌های درگیر، تجربه جنگی و متدهای پیش‌برد جنگ، و مهم‌تر از همه پشتیبانی مردمی دید. وقتی «استینگر» که در جنگ اعلام ناشده امپریالیزم علیه کشور ما تا این حد صدمه وارد کرده بود در اختیار اوکرائینی‌ها قرار گرفت، گفتند هواپیماهای روسی پنهان می‌شوند، وقتی که سلاح پیشرفته ضدتانک «جاولین» وارد صحنه شد، گفتند تانک‌های روسی به آهن‌پاره‌های زشتی تبدیل خواهندشد، وقتی که تانک‌های «لئوپارد» و «چلنجر» و «ابرامز»، توپ خودکششی «سزار»، راکت‌های «هیمارس» و بعد‌ها راکت های «سایه طوفان» و «اسکلپ»، و اخیراً «اتک امز» وعده داده شد، رسانه‌های غرب کار روسیه را تمام می‌دانستند، و زمانی که پای «پاتریوت» به میان آمد، گفتند روسیه حالا خواهد دید که چه روزگاری بسرش خواهد آمد و…. هر بار دیدیم که ورود سلاح های پیشرفته جدید تنها کاری را که از پیش بردند مجبور ساختن روسیه به واردکردن ضربه‌های کشنده‌تر و مشکل‌تر ساختن کار اوکرائینی‌ها بود. بالاخره این وضع منجر به آن شد که نمایشگاهی متشکل از همین سلاح‌ها که تخریب شده و یا به غنیمت گرفته شده بودند، در مسکو مورد دید و تمسخر صدها هزار نفر از اهالی مسکو و مسافران جاهای دیگر قرار بگیرد. سرنوشت اف ـ ۱۶ چیزی بهتر از سلاح‌های یادشده در بالا نخواهد بود. همه می‌دانند که روسیه دارای بهترین و پیشرفته‌ترین سلاح‌های پدافندی هوائی جهان می‌باشد که اف ـ ۱۶ را چون مگسی له خواهندکرد.
اما نفس اقدام برای ارسال اف ـ ۱۶ها به اوکرائین را باید در کادر سیاست کلی تعرضی آمریکا دید. از آنجایی که اف ـ ۱۶ می‌تواند به سلاح هسته‌ای هم مجهز شود، آیا گامی در جهت تدارک احتمالی ضربه ناگهانی به روسیه نیست؟ شاید بتوان گفت که با موجودیت موشک‌های هایپرسونیک و موشک‌های با پیش‌ران هسته‌ای که روسیه از آن برخوردار است، هواپیمای مجهز به سلاح هسته‌ای، آن هم مال نیم قرن قبل نمی‌تواند یک عامل برتری و یا امتیاز باشد، ولی در عین حال باید اندیشید که امریکا با تراکم تدریجی پیشرفتهای کوچک می‌تواند به درجاتی کیفی از تقابل و تهاجم دست پیداکند. از جانب دیگر، در کادر همین تقابل با روسیه و متراکم ساختن امکانات فشارحول روسیه، با استفاده از معضل اوکرائین، آمریکائی‌ها اعلام کرده‌اندکه راکت‌های میان‌برد خود را تا سال ۲۰۲۶ در آلمان مستقر خواهند ساخت. شبح برگشت فضای استقرار راکت‌های «پرشینگ» عملاً در برابر اروپا قرار دارد. در دهه هشتاد قرن گذشته، در نتیجه مذاکرات جدی بین آمریکا و شوروی، راکت‌های میان‌برد از صحنه اروپا برچیده شده و امیدواری برای رهایی از یک جنگ ویرانگر دیگر و نابودی این بخش گیتی به میان آمده بود، ولی امروز بار دیگر به‌علت روحیه تجاوزگری آمریکا، خطر جنگ هسته‌ای تمام مردمان اروپا ر ا تهدید می‌کند. به اندازه کافی روشن است که با نصب راکت‌های میان‌برد آمریکایی در اروپا، بازنده اصلی مردمان اروپا هستند که سرزمین‌های آنها به میدان جنگ هسته‌ای مبدل خواهد شد. ظاهراً این وضع در ضدیت با روسیه شکل گرفته ولی در حقیقت صدمه اصلی آن به مردمان تمام اروپا خواهد رسید که رهبران کنونی بخش اعظم آن، روح خود را به شیطان جنگ‌طلب حکومت پنهان جهانی سرمایه و ستم تحت رهبری آمریکا فروخته‌اند و از آن اطاعت می‌کنند. آمریکا بی‌مهابا در فکر تباهی این قاره شکوفان برای حفظ برتری هژمونیک خود می‌باشد.
به هرحال، تهدید علیه موجودیت روسیه از جانب آمریکا تشدید می‌شود. برای مقابله با این وضع روس‌ها هم از طریق ولادیمیر پوتین اعلام کردند که به اقدامات همسان و مقتضی متوسل خواهند شد. وضعی که با این مختصات شکل گرفته است، ناشی از پشت سرگذاشتن مداوم خطوط قرمز از جانب آمریکا و عرابه جنگی آن ناتو است که جنگ اوکرائین را بهانه قرارداده و به تقویت مواضع تعرضی خود می‌پردازند. آمریکا در چنین وضعی و با این اقدامات که نتیجه از دست دادن نقش رهبری‌کننده آن بر جهان می‌باشد، بیشتر به یک غریقی می‌ماند که قصد دارد همه بشریت را با خود غرق کند. این سیاست‌های جنگ‌طلبانه و تهاجمی امریکا وضع بسیار پیچیده‌ای را برای بشریت ایجاد کرده است. متأسفانه ذهنیت متداول جوامع اروپایی چنان در زیر ضربه تخدیرکننده تبلیغات محافل نئولیبرالی و صهیونیستی قرار گرفته است که هرآنچه این رسانه‌ها می‌سرایند مستقیماً در ذهن بخش قابل ملاحظه‌ای از مردمان این سرزمین‌ها رسوب می‌کند و روان اجتماعی را مکدر می‌سازد.
ما مردم افغانستان؛ نسل سال‌های جنگ اعلام‌ناشده ارتجاع و امپریالیزم علیه کشورمان، با اف ـ ۱۶ قدری آشنایی داریم زیرا از همان آغاز آمریکایی‌ها پاکستان را با این نوع هواپیماها مجهز ساخته بودند.
باری، در سال ۱۳۶۶ یک فروند اف ـ ۱۶ پاکستانی هوای افغانستان بسرش زده و از مرز هوائی کشور ما عبور کرده بود. اف ـ ۱۶در آن زمان جدیدترین و پرسروصداترین هواپیمای عملیاتی آمریکایی‌ها بود و ما با وسایل عادی همان زمان آن را سرنگون کردیم. از جانب دولت ما این موضوع همراه با اعتراض شدید اعلام شد و پاکستانی‌ها به‌علت اینکه لاشه هواپیما در افغانستان سقوط کرده بود، نتوانستند تکذیب کنند. در آن زمان در مسکو گروه بزرگی از ژورنالیست‌های غربی به‌طور دائم مستقر بودند. بلافاصله به کمک شوروی‌ها در حدود صدتن از این ژورنالیست‌ها به کابل دعوت شدند. ما باعده‌ای از ژورنالیست‌های کشورمان به همراه این گروه به ولایت خوست مسافرت کردیم و از بخشی از لاشه هواپیمای اف ـ ۱۶ پاکستانی دیدن کردیم. در آن زمان اف ـ ۱۶با راکت مشهور «سایت ویندر» مجهز بود. ما از محلی دیدار به عمل آوردیم که این راکت به طورنسبتاً سالم از بدنه هواپیما جدا شده بود. حالا شما تصور کنید که اف ـ ۱۶در شرایط کنونی می‌تواند تغییردهنده سرنوشت جنگ، آن هم با کشوری به عظمت تکنولوژیک و صنعتی چون روسیه شود؟