با وجود شکست در حلب، نو‌محافظه‌کاران هنوز می‌خواهند پوست حزب‌الله را بکنند
در حالیکه ائتلاف امپریالیستی، از پیش، از برنامه‌ای که برای حذف بشار اسد و از بین بردن حزب‌الله ـ و برای تضعیف ایران ـ درنظر داشت، اظهار خوشحالی می‌کرد، مقاومت لبنان از پیروزی حلب نیرومندتر بیرون آمد. بنابراین نصرالله را باید به‌وسیله دیگری مانند کمیته جزایی بین‌المللی یا با اتهام «جنایات جنگی» از بین برد. ماشین آن به‌راه افتاده است.
آنچه که به‌هنگام پیری انسان را جریمه می‌کند فقط اشکالاتی که انسان در بستن بند کفشش حس می‌کند، نیست، بلکه این مسأله نیز است که از زمان‌هایی سخن می‌گوید که هیچکس در جریانش نیست؛ به‌جز دوستان لنگی که همراه‌تان به گورستان می‌آیند. چنین است که خانم «ژونوویئو تابویی» روزنامه‌نگاری که به‌مدت سی سال در رادیو لوگزامبورگ وقایع‌نگاری می‌نمود، شما را به‌یاد چیزی نمی‌اندازد! این دوست الئونور روزولت و ژوزف استالین عادت داشت که برنامه خود را با یک جمله پُر‌سر‌وصدا آغاز کند: «صبر کنید، شما آگاه خواهید شد …».
من که نه دوست ملانیا ترامپ هستم و نه خویش ولادیمیر پوتین، با وجود این به خودم اجازه می‌دهم که «صبر کنید، شما آگاه خواهید شد …» شخصی خود را به‌راه بیاندازم. پس آگاه شوید که در کارگاه‌های واشنگتن، یعنی همان جاهایی که آن‌قدر خوب دروغ می‌سازند، یک کارزار بزرگ در جریان ساخته شدن است. یک شرکت دارای اهمیتی درجه اول، که زرگران اسرائیلی را نیز بسیج کرده است، تمام کارکنان غیررسمی لابی نوملاحظه‌کاران و نیروهای خالص و پُرتوان این سازمان‌های غیردولتی! که با داشتن بخت یا میل به دموکراسی، خواسته‌های سازمان سیا یا امیال «جرج سوروس» (۱) را برآورده می‌کنند، یعنی امیالی که با هم مطابقت دارد.
در انتظار دانستن این مطلب باشید که اتهاماتی را متوجه رفتار فرضی شبه‌نظامیان حزب‌الله در سوریه خواهند کرد. حتی برخی از مبارزان این هدف، رویای برپا کردن یک کمیته جزایی بین‌المللی «ویژه» را در سر دارند. شبیه همانی که مسئولیت مشخص کردن آنانی را دارد که رفیق حریری را به آسمان فرستادند.
خواننده مبارز، یعنی متفکری که نوع دیگری می‌اندیشد، شما فوراً اهداف کسانی که بازی می‌دهند را درک کردید: با کمک وسائل دیگری، توسط سلاح رسانه‌ای، برای انتقام از شکست در حلب. یک دوست صدیق، یک برادر که به بازی دادن‌های رسانه‌ها عادت داشت، مرا از آغاز تهاجم آگاه ساخت. من از این که این مبارز راه آزادی در دام تبلیغات افتاده است، شگفت‌زده و متأثر شدم: «چرا، چرا، شبه‌نظامیان حزب‌الله در حلب چندین فاجعه به‌بار آوردند.» من که از جنگ متنفرم، باید بار دیگر قتل‌عام را بی‌اهمیت جلوه دهم. اگر در نظر بگیریم که شبه‌نظامیان حزب‌الله جنایات جنگی انجام داده‌اند، نظامیان جمهوری عرب سوریه، آن کسانی که زیر پرچم فریبنده «شورشیان میانه‌رو» هستند، نیز همین کار را کرده‌اند. تازه اگر نخواهیم درباره قاتلین جبهه النصرت و وحشی‌های داعش سخنی بگوئیم. جنگ همواره یک جنایت است و به‌هم متصل کردن دو کلمه (جنایت جنگی) توضیح واضحات است.
پس منتظر باشید که روزنامه‌هایمان که از رفتار بی‌رحمانه جنایتکاران در افغانستان، در عراق، در کوزوو، در لیبی، در یمن برایمان هیچ چیز نتوانستند بگویند، شبه‌نظامیان حزب‌الله را مورد نفرت جهانیان قرار دهند. در حالیکه ترامپ چوب دلقکی خود را به‌سمت ایران نشانه رفته است، بهتر است که این پرستندگان امام حسین از خرابه‌های حلب زیاد نیرومند بیرون نیایند، همان خرابه‌هایی که گور امیدهای ناتو نیز بود. همان‌گونه که هر کسی واقف است، همان‌گونه که یک مطالعه عادی روزنامه لوموند نشان می‌دهد، به‌رغم داشتن ده‌ها کلاهک هسته‌ای، «اسرائیل از سوی جنایتکاران حزب‌الله مورد تهدید قرار دارد.» پوزش‌های فوری از سوی این سربازان شیعه که این همه بی‌رحم و خطرناک هستند. فوری … فوری … زیاد هم مطمئن نباشیم زیرا کارشناسان ترازوی دقیق جهانی شده در اشتیاق عدالت، الزاماً به نوبت مشغول تنبیه کردن «جنایتکاران جنگی» دیگر مانند کسینجر، بوش، اولمرت، کلینتون، نتانیاهو، سرکوزی، اوباما ـ با پهبادهایش ـ و دیگر معماران دموکراسی هستند. به یاد آوریم دکترین ورگس(۲) را که می‌گفت: «شما نمی‌توانید باربی (۳) را بدون قضاوت کردن ماسو (۴) محکوم کنید.»
بیایید به غریزه انتحاری مطبوعات باور داشته باشیم که از یک دروغ به دروغ دیگر، پارچه خود را پهن می‌کنند تا از آن یک کفن درست کنند. پی یر بوردیو از بالای کرسی استادی خود در کالج فرانسه، زندگیش را در مبارزه با نظام رسانه ـ دروغ به پایان رساند. همانند جراح واژه ها، او دلیل این‌گونه عمل کردن روزنامه‌ها، به‌ویژه آن‌هایی را که با اعیان‌ها سر‌وکار دارند و سگ‌های واقعی نگهبان «نظرها»ی آن‌ها هستند، نشان دادن انحصار قدرت در جامعه می‌داند.
بدون این که مفسر شایسته‌ای باشم، اگر امروز درباره این روزنامه‌نگاران سخن بگویم با خلاصه کردن اندیشه این جامعه‌شناس در این‌باره، باید بگویم که مانند آنچه روی در بیمارستان‌ها می‌نویسند و فوریت دارد، روزنامه‌نگاران جدید ما، موشک «انحصار هتک حرمت قانونی» را در اختیار دارند.
پس از آنکه هیچ روزنامه‌نگار واقعی به حلب فرستاده نشد، برای اینکه واقعیت‌های شش سال جنگ را برایمان بنویسند، مطمئن باشیم که کارگاه‌های جعلی‌سازی ما را از خبرهای وحشتناک این سال‌های سیاه سیراب خواهند کرد. در سال ۱۹۹۹، در پی جنگ کوزوو، حتی اگر شمار کشته‌شدگان طرف «خوبان» صفر بود، «ادی پله نل» می‌خواهد برای رسانه‌ها آن باشد که مارکس برای سرمایه بود. او برایمان عنوانی فرستاد: «بدون مداخله ناتو، در اثر یک نسل‌کشی، ده‌هاهزار نفر کشته شدند.» حالا مدرک آن کجاست؟ پله نل نقشه «نعل اسب» یعنی آن نقشه‌ای که قرار بود اجرا شود را به‌دست آورده بود. اما بدشانسی، این نقشه را آلمانی‌ها کشیده بودند و آن هم یک نقشه جعلی بود.
خلاصه کنیم، روزنامه‌نگارانی که مدارک جعلی چاپ می‌کنند و آن‌هایی که گاز سارن در مکان‌هایی کشف می‌کنند که سازمان ملل نیافته است، آن‌ها وقت خود را در گل ولای یا در سنگرهای بتنی نمی‌گذرانند، بلکه در مبل‌های دفترهای «غربی» لم می‌دهند و برای فرداها از خود اخبار اختراع می‌کنند.
(۱) میلیاردر آمریکایی با اصلیت مجارستانی، متولد ۱۹۳۰
(۲) ژاک ورگس، وکیل مشهور فرانسوی ـ الجزیره‌ای که مدافع پرونده‌های به‌ویژه مشکلی مانند کارلوس، جمیله بوحیرت (که با او ازدواج کرد) یا کلائوس باربی بود.
(۳) کلائوس باربی: جنایتکار معروف جنگی و مشهور به قصاب لیون.
(۴) ژنرال ماسو، مسئول شکنجه تعداد بی‌شماری از مبارزان جبهه آزادی‌بخش الجزیره و اعدام کمونیست‌های فرانسوی که در الجزیره با جبهه آزادی‌بخش همکاری می‌کردند.