بیانیه شورای صلح ایالات متحده درباره جنگ اوکراین
از زمان بحران موشکی کوبا تاکنون جهان ما تا این حد به فاجعه نزدیک نشده است. با نزدیک شدن به اولین سالگرد جنگ در اوکراین، می‌بینیم که این جنگ به‌شکلی فزاینده توسط دولت بایدن و «غرب جمعی» به جنگی بین ناتو و روسیه بدل می‌شود. خطر تبدیل شدن این جنگ به یک رویارویی هسته‌ای قریب‌الوقوع است.
بحران موشکی کوبا در سال ۱۹۶۲ زنگ خطری در بحبوحهٔ جنگ سرد بود و هشدار داد که جنگ جهانی سوم هسته‌ای تا چه اندازه می‌تواند نزدیک باشد. برخلاف امروز، هر دو طرف به دنبال کاهش تنش و توافق بودند. آنها به این درک رسیدند که عقب‌نشینی از جنگ به‌نفع هر دو سوی آن درگیری است. معاهدات موشک‌های ضد بالستیک و معاهدات سلاح‌های هسته‌ای میان‌برد، که اکنون لغو شده‌اند، مورد مذاکره قرار گرفت.
در آن زمان، یک جنبش صلح بین‌المللی، با یک ستون مستحکم در ایالات متحده، خواست ایجاد جهانی صلح‌آمیز را تقویت کرد. اما امروز، برخلاف گذشته، چنین صداهایی بسیار ضعیف شده است. حتی یک دموکرات در کنگره برای صلح صحبت نکرده و زمینهٔ ایدئولوژیک جنگ عملاً بلامنازع باقی مانده است. به‌ویژه تأسف‌آور، صداهایی، از جمله برخی در «چپ» ایالات متحده، هستند که همچنان بر طبل جنگ می‌کوبند و خواستار ادامهٔ جنگ تا پیروزی اوکراین می باشند. این تنها به‌معنای پیروزی ناتو در یک جنگ همه‌جانبه با روسیه است.
مذاکره برای صلح نه با تکیه بر اعتماد، بلکه بر این درک متقابل استوار است که آلترناتیو نظامی به‌نفع هیچ یک از طرفین نیست. برخی، از جمله در میان «چپ»های ایالات متحده، که استدلال می‌کنند «روسیهٔ پوتین قابل اعتماد نیست»، این واقعیت را نادیده می‌گیرند که هیچ مذاکرهٔ میان طرفین درگیر جنگ مبتنی بر اعتماد نبوده است.
واقعیت انکارناپذیری که با آن روبرو هستیم باید همهٔ ما را از فوریت مذاکره و یافتن راه حل دیپلماتیک برای این جنگ آگاه کند.
جنگ در اوکراین و اطراف آن باید پایان یابد. این را هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند. همه جنگ‌ها یا با مذاکره یا با پیروزی این طرف یا آن طرف به‌پایان می‌رسد. با توجه به اینکه این جنگ فقط بین روسیه و اوکراین نیست، بلکه بین روسیه و اوکراینِ مورد حمایت غرب است، اولین گزینه ــ یعنی پیروزی ــ غیرممکن است. نه روسیه (یک قدرت بزرگ هسته‌ای) و نه قدرت‌های غربی (که بسیاری از آنها قدرت‌های بزرگ هسته‌ای هستند) چیزی حتی نزدیک به شکست را هم تحمل نخواهند کرد.
وقتی پیروزی نظامی ممکن نیست، تنها گزینهٔ پیش روی مذاکره است. جنگ پاسخ نیست. تشدید این جنگ نباید توسط کسانی که به همکاری بین‌المللی و صلح واقعی اعتقاد دارند تشویق و ترویج شود. کسانی که در بحبوحهٔ این دورهٔ مناقشه‌‌آمیز ــ با ادامهٔ جنگ و تأثیر آن بر تشدید بحران هزینه زندگی در سراسر جهان ــ از طرح خواست مذاکره اجتناب می‌ورزند، از درک مخمصهٔ خطرناکی که کره زمین با آن روبروست ناتوانند.