کمپین علیه میزبانان جام جهانی: علل خصومت غرب علیه قطر!؟
رویدادهای بین‌المللی نمادین، صحنه‌ای بوده است که تاکنون در آن غرب ارزش‌های خود را تبلیغ کرده است. اکنون کشور میزبان، قطر، فرصت تبدیل شدن جام جهانی به ویترینی برای ارزش‌های اساسی غرب، از‌جمله به اصطلاح خودرأیی و الغای خانواده را از آن دریغ کرده است.
کشور خلیج فارس قطر که میزبان جام جهانی فوتبال است، به دلیل ادعای «نقض حقوق بشر» هدف حملات رسانه‌ای غرب قرار گرفته است. جدای از اینکه از اتهامات وارده به کشور میزبان به‌سختی می‌توان از نفاق و معیارهای دوگانه گذشت، علت این کارزار رسانه‌ای را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد.
پوشش فعلی اتهامات علیه قطر به سال ۲۰۲۱ بازمی‌گردد، زمانی که گاردین در مورد شرایط کاری در این کشور خلیج فارس گزارش داد. این روزنامه بریتانیایی با بررسی متقابل داده‌های دولت‌های کشورهای مبدأ، برای اولین بار نرخ مرگ و میر کارگران مهاجر را «آشکار» کرد: «از زمانی که این کشور ده سال پیش برنده رقابت‌ها برای جام جهانی شد، بیش از ۶۵۰۰ کارگر مهاجر از هند، پاکستان، نپال، بنگلادش و سری‌لانکا در قطر جان باختند.» اشپیگل سپس در مورد این پُست توضیح داد و نوشت: ۱۵هزار نفر برای جشنِ گُلِ ما جان باختند.
باید بر روی حباب فیلتر رسانه‌های غرب کمی نور انداخت: ارقام مربوط به کارگران مهاجری است که در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ در قطر جان باختند، یعنی ظرف ده سال پس از اعطای جام جهانی به این کشور. این رقم توسط دولت قطر گرفته شده است و در ابتدا چیزی در مورد اینکه آیا این افراد در محل کار جان خود را از دست داده‌اند یا خیر چیزی نمی‌گوید. اگر اینطور بود باید مشخص شود که آیا این کار مربوط به جام جهانی بوده است یا خیر. ارقام نه به جام جهانی اشاره دارد و نه به شرایط کار. طبق اعلام فیفا، چهل مهاجر در ارتباط با جام جهانی جان خود را از دست داده‌اند. اتحادیه جهانی فوتبال گفت که از این تعداد، تنها سه نفر در حین کار جان خود را از دست دادند. علیرغم بیانیه فیفا، رسانه‌های پیشرو در آلمان همچنان بر روایت مرگ کارگران مهمان پافشاری می‌کنند.
حملات رسانه‌ای به قطر در هفته‌های اخیر پس از آن تشدید شده است که خالد سلمان، سفیر قطر در جام جهانی گفت، اگرچه قطر به هواداران همجنس‌گرای فوتبال در کشورش احترام می‌گذارد، اما آنها باید قوانین این کشور را بپذیرند. همجنس‌گرایی در قطر غیرقانونی است. این موضوع در مورد تیم ملی آلمان نیز صدق می‌کند که با هواپیمای لوفت‌هانزا (با شعار «تنوع برنده است») به جام جهانی سفر کرد. همین امر در مورد کمپین «یک عشق» صدق می‌کند. اتحادیه فوتبال آلمان بازوبند کاپیتانی «One Love» برای مانوئل نویر را پس از تهدید فیفا به تحریم‌ها کنار گذاشت زیرا قطر نمی‌خواست به کشورهای غربی صحنه‌ای برای نمایش ایدئولوژی دگرباشان جنسی (LGBTQ) بدهد. قطر میزبان جام جهانی نیز کمی قبل از افتتاحیه جام جهانی فوتبال، استفاده از آبجو الکلی را در اطراف همه استادیوم‌ها ممنوع اعلام کرد.
در برابر این پس‌زمینه، بسیاری از سیاستمداران غربی و رهبران افکار عمومی خواهان تحریم مسابقات شدند. رویدادهای بین‌المللی نمادین صحنه‌ای بوده است که غرب ارزش‌های خود را بر آن تبلیغ می‌کرد و می‌کند. حالا قطر میزبان، غرب را از این فرصت محروم کرده است تا جام جهانی به ویترینی برای ارزش‌های اساسی غرب، به اصطلاح خودرأیی و الغای خانواده تبدیل نشود. علاوه بر این، قطر از نظر سیاست خارجی تسلیم آن نشده است که غرب خواست‌های خود را دیکته کند. این کشور به توافقنامه موسوم به ابراهیم نپیوست و هنوز با اسرائیل روابط دیپلماتیک برقرار نکرده است. در عین حال، قطر روابط خوبی با جنبش حماس در فلسطین و حزب‌الله لبنان دارد که این موضوع نیز باعث عصبانیت رسانه‌های غربی شده و مطالب فراوانی را برای موج دیگری از حملات رسانه‌ای علیه کشور میزبان جام جهانی در اختیار صاحب‌نظران قرار داده است.
* https://deutsch.rt.com/meinung/155085-kampagne-gegen-wm-gastgeber-warum/